محمود شهریاری با بیان اینکه تلویزیون خانه اوست و عمر و جوانی‌اش را در آن گذرانده است، درباره‌ی ممنوع‌الکاری‌اش گفت: ناراحت هستم وقتی می‌بینم تلویزیون از برنامه‌هایی که عمر و جوانی‌ام را در آن سپری کرده‌ام دور شده است. دلگیرم از اینکه از خانه‌ام دور شده‌ام؛ مثل این است که از خانه‌ات دور بشوی و بگویند دیگر اجازه نداری وارد آن بشوی. معلوم است که دلم می‌گیرد.
این مجری تلویزیون در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی بازگشت مجریان ممنوع الکار به تلویزیون اظهار کرد: من هم این اظهارات را از قول آقایان سرافراز و پورمحمدی خوانده‌ام، ولی هنوز هیچ پیشنهادی از سوی تلویزیون به من ارائه نشده است. اگر برنامه خوبی پیشنهاد بدهند مسلما به تلویزیون که خانه خودم است بازمی‌گردم، اما مساله این است، برخی از دوستان که به تلویزیون برگشته‌اند خیلی از شرایط راضی نیستند و برنامه‌هایی که با حضور آنها ساخته شده است، خیلی بیننده ندارد.
او در ادامه با مقایسه برنامه‌های رضا رشیدپور در فضای مجازی و تلویزیون، اظهار کرد: به عنوان مثال برنامه «دید در شب» بیش از برنامه‌ای که اکنون در تلویزیون با اجرای رضا رشیدپور پخش می‌شود، مخاطب داشت؛ در حالی که رشیدپور به تلویزیون برگشت تا مخاطبان بیشتری داشته باشد نه اینکه از مخاطبانش کاسته شود.
این مجری در ادامه در پاسخ به اینکه آیا مشکل اساسی که در تلویزیون وجود دارد به مساله کمبود بودجه برمی‌گردد؟ اظهار کرد: بودجه و پول خیلی اهمیت دارد ولی بیش از آن مدیریت است که حائز اهمیت است. چطور زمان جنگ با وجود کمبود بودجه رادیو و تلویزیون را مطلوب‌تر اداره می‌کردیم و کارهای فاخری همچون «سربداران»، «سلطان و شبان» و جنگ‌های ترکیبی جذاب که مورد علاقه مخاطبان بود ساخته می‌شد اما اکنون خبری از این نوع برنامه‌ها نیست و نمی‌شود همه را به بودجه ارتباط داد.
او در همین زمینه اظهار کرد: حس می‌کنم سازمان صداوسیما از نیروهای خودش به خوبی استفاده نمی‌کند؛ زمانی که تلویزیون نتواند از منابع خوش‌فکر خود استفاده کند، با پول‌هایی که دارد، نمی‌تواند کاری را از پیش ببرد. خوب است که صداوسیما یک آسیب‌شناسی کند، اینکه چطور می‌شود، کارگردانی که هم سریال «امام علی (ع)» و هم سریال «مختارنامه» را در پرونده کاری خودش دارد و کارگردانی نام آشناست، سال‌ها پیش با پخش سریال امام علی(ع) خیابان‌ها خلوت می‌شد اما برای مختار این اتفاق نیفتاد. باید این پرسش را پرسید که چرا سریال‌های فاخر ما دیگر به اندازه کارهای فاخر سال‌های گذشته بیننده ندارند و همه این‌ها معلوم است مخطابان جذب شبکه‌های دیگر شده‌اند و برگرداندن آنها کار دشواری است.
شهریاری درعین حال درباره پیشنهادش به سازمان صدا و سیما مطرح کرد که به فکر نیروهایی که تربیت کرده است باشد و با نیروهایش آشتی کند و گفت: چرا کسی نباید جوابگو باشد که چرا هنرمندان ما به شبکه‌های ماهواره‌ای می‌روند و کشف حجاب می‌کنند؛ تلویزیون بداند که این هنرمندان بسیار تحت فشار بوده‌اند. نمی‌شود همه آنها را خائن نام گذاشت باید دید عملکرد تلویزیون چه اشکالی دارد که این هنرمندان به این حد از استیصال می‌رسند و از زندگی و وطن خود چشم‌پوشی می‌کنند و کسی نیست که توضیح دهد چرا این اتفاقات می‌افتد.
وی همچنین درباره پیشنهاد دیگرش به تلویزیون مطرح کرد: پیشنهادم این است که سازمان صدا و سیما کمی از حالت پادگانی جدا شود تا هنرمندان، صدا و سیما را خانه خود بدانند. صداوسیما یک سازمان فرهنگی است نباید به این شدت نیروهای نظارتی در آن نقشی داشته باشند.
این مجری قدیمی تلویزیون یادآور شد: دغدغه من کسانی هستند که کاربلد هستند اما گوشه‌نشین شده‌اند. کسانی که دلشان به حال سازمان می‌سوزد برنامه‌ها را می‌بینند و غصه می‌خورند. کسانی که جدا شدن مخاطبان از تلویزیون را می‌بینند که چگونه به شبکه‌های ماهواره‌ای پناه آورده‌اند و غصه می‌خورند. خیلی بد است که یک شبکه‌ای که با 30 نفر اداره می‌شود سازمان ما کاریکاتور برنامه آن را بسازد.
شهریاری در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با اشاره به بخش‌نامه‌هایی که بدون مطالعه در سازمان صدا و سیما ابلاغ می‌شود، یادآور شد: متاسفانه بخشنامه‌های بدون مطالعه‌ای را مطرح می‌کنیم که همه را درگیر خود می‌کند. در حال حاضر مهران مدیری تمام تلاش خود را می‌کند که از اعتبار و آبروی خود مایه بگذارد تا مخاطب را پای تلویزیون بکشاند، اما یک دفعه بخش‌نامه می‌کنند که هیچ هنرمندی نباید به برنامه بیاید.
او در پایان گفت وگوی خود با اشاره به اینکه آخرین همکاری‌اش در تلویزیون به حضورش در برنامه فیتلیه‌ای‌ها بر می‌گردد گفت: کسی هم برای ما توضیح نداد که چرا و به چه علت ممنوع الکار شده‌ام؛ خود من هم از دیگران می‌شنوم حتی در این باره از آقای پورمحمدی (معاون سیما) هم پرسیده شده است اما ایشان هم هنوز نمی‌داند چرا بنده ممنوع‌الکارم.