«خوان پرون - پوپولیست بزرگ آرژانتین- با چشم‌هایی باز ورود دلارهای حاصل از صادرات گوشت و مرغ و ذرت به امریكا و اروپا را رصد می‌كند تا اینكه قلک بانك مركزی پر از دلار شد. او به رییس‌جمهور وقت توصیه كرد دلارهای انباشت شده را به مردم بدهد و رضایت آنها را جلب كند كه رییس‌جمهور ممانعت كرد و خوان پرون كه وزیر جنگ بود دست به كار شد.
او به همراه همسرش اوا پرون میلیاردها دلار ذخیره شده را به سرعت برق و باد میان تهیدستان تقسیم و محبوبیت خود را تضمین كردند، اما دلارها تا ابد به سمت بوینوس‌آیرس سرازیر نشد و خوان ماند و جمعیتی كه باز هم پول می‌خواستند. وقتی این روزهای سخت از راه رسید نظامی‌های آرژانتین كودتا كردند و پرونیسم را در تاریخ كشورشان دفن كردند.
سال‌ها پس از خوان پرون كه رهبر معنوی پوپولیست‌های امریكای لاتین بود، هوگو چاوز در ونزوئلا رییس‌جمهور شد و اتفاقا در دوره‌ای به این مقام دست یافت كه قیمت نفت در بازارهای جهانی سر به فلك كشیده بود و خزانه ونزوئلا پر از دلار شد. چاوز همانند خوان پرون دلارهای حاصل از صادرات نفت را بدون توجیه اقتصادی میان شهروندانی كه هر روز برای او دست تكان می‌دادند و او را ستایش می‌كردند تقسیم كرد و تقسیم كرد و تقسیم كرد. سرطان اما اجازه نداد هوگو چاوز سقوط قیمت نفت را ببیند و خزانه‌ای كه خالی شده است. حالا اما مادورو، جانشین چاوز روزهای تلخی را به چشم می‌بیند و اداره كشور با خزانه خالی سخت و غیرممكن شده است.»
تارنمای «ساعت 24» بر پایه نوشته ای از شادی آذری در روزنامه دنیای اقتصاد به تجربه ونزوئلا اشاره ونقل کرده است: حالا دیگر این موضوع محرز شده است که ونزوئلا، این «بهشت سوسیالیسم» برای دهه‌ها، تا پایان سال میلادی جاری دچار فروپاشی خواهد شد. این بزرگ‌ترین مورد از «بیماری هلندی» است که یک کشور به آن مبتلا شده است، بیماری که در آن، اقتصاد بیش از حد به صادرات مواد اولیه وابسته شده و در نتیجه با چنان بحران ارزی مواجه می‌شود که نمی‌تواند از پس تولید و رقابت‌پذیری برآید.
حالا خشونت و هرج و مرج اجتناب‌ناپذیر در راه است.
نشریه فایننشال تایمز به نقل از یک مرکز نگهداری اجساد در کاراکاس، پایتخت ونزوئلا خبر داد:
کوهی از اجساد روی هم قرار گرفته است. از سال ۲۰۰۶ تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر اعلام قتل و آدم‌کشی از ونزوئلا به‌طور رسمی منتشر نشده اما نشریه «ال‌ناسیونال» ادعا کرده تنها در سال ۲۰۱۶ تا کنون ۵۱۸۶ مورد قتل رخ داده است.
یک موسسه تحقیقاتی داخلی، نرخ قتل در این کشور را ۹۲ تن از هر ۱۰۰ هزار نفر شهروند اعلام کرده است. رقمی که برای ونزوئلا اعلام شده، حدود پنج برابر رقمی است که به دوران هوگو چاوز مربوط می‌شود. یک روزنامه‌نگار آمریکایی به نام جف‌برویک به تازگی این شجاعت را به خرج داده تا یک شب را در مرکز شهر کاراکاس سپری کند.
او گفته است واقعا حس می‌کرد که همه خیابان‌ها از آن اوست چون هیچ‌کس جرات نمی‌کرد در شب به خیابان بیاید. او که یک شهروند آمریکایی است، این شانس را داشت که شاهد یک درگیری با سلاح گرم باشد. او اما در مورد کاراکاس به نکته مهمی اشاره کرد.
هشدار «ورود با سلاح ممنوع» در همه فضاهای عمومی و رستوران‌ها به چشم می‌خورد. نیروهای امنیتی پشت در هتل قرار می‌گرفتند چون افراد حق حمل اسلحه را ندارند. فایننشال تایمز در مصاحبه‌ای با یک فرد محلی در کاراکاس دریافت که او سه شب پیش سه نفر از اعضای خانواده خود را در یک درگیری از دست داده است. او گفت: «حالا وحشیگری از حد گذشته است.»
مسوول مرکز نگهداری اجساد که یک دهه پیش در هر هفته هفت یا هشت جسد دریافت می‌کرد، حالا در هر هفته ۴۰ تا ۵۰ جسد دریافت می‌کند. ۱۷ سال پیش هوگو چاوز انقلاب سوسیالیستی خود را به ونزوئلا آورد. حالا در کمتر از دو سال پس از مرگ وی، قتل به دست اوباش، فرار از زندان، اعتصاب‌های دانشجویی منجر به مرگ و عملیات مافیایی همه صفحات روزنامه‌ها را در خود غرق کرده‌اند.
به گزارش عصر ایران این موارد نیز قابل توجه است:
1- شرایط در حال بدتر شدن است. خدمات مخابراتی هم اکنون قطع شده‌اند. دولت حدود ۷۰۰ میلیون دلار به شرکت‌های خصوصی مخابرات بدهکار است. یکی از آنها به‌نام تلفونیکا تماس‌های راه دور به آمریکا، اروپا و شرکای حیاتی آمریکای جنوبی همچون کلمبیا، برزیل و پاناما را به حال تعلیق در آورده است. حالا برق‌ها هم قطع می‌شوند. متاسفانه این هیچ ربطی به مدیریت اقتصادی ندارد و هیچ راه‌حل اقتصادی برای آن در شرایط فعلی نمی‌توان یافت. این کشور در میانه بحران خشکسالی قرار دارد و پشت سدها آب نیست. نیروگاه‌های برق آبی ونزوئلا از کار افتاده‌اند. از زنان ونزوئلایی خواسته شده است از سشوار استفاده نکنند.
فایننشال‌تایمز می‌نویسد: «بحران اقتصادی ونزوئلا حالا به بحران بشری تبدیل شده است.»
۲- كره جنوبی در دهه ۱۹۶۰ یكی از فقیرترین كشورهای جهان بود. درآمد سرانه كره‌ای‌ها بسیار پایین بود و آنها برای گذران زندگی روزهای سختی داشتند. رهبران كره جنوبی به جای اینكه راه برادر شمالی خود را بروند اما به ژاپن در حال پیشرفت نگاه كردند و از تجربه ارزشمند آنها كه صلح و دوستی را جایگزین جنگ و قهر كرده بودند برای پیشرفت خود استفاده كردند. امروز كره جنوبی با درآمد سرانه ۲۵ هزار دلار در سال و صادرات شگفت‌انگیز خود كه عموما كالاهای با تكنولوژی بالاست نامی پرآوازه در جهان دارد.
تلویزیون‌ها و تلفن همراه سامسونگ و اتومبیل هیوندا و كیا در همه نقاط جهان در خانه مردم، در دست‌های شهروندان و زیر پای آنهاست. روز گذشته خبر رسیده كه سامسونگ در بازار جهانی از اپل جلو زده است و گفته می‌شود هیوندایی بازار را برای تویوتای ژاپن تنگ كرده است.
۳- محمود احمدی‌نژاد رییس‌جمهور دولت ایران در سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ در دوران فعالیت خود بارها و بارها به ونزوئلا رفت و قراردادها و تفاهم‌نامه‌های متعددی برای ساخت و ساز، كارخانه، خودرو، سیمان و... با چاوز منعقد كرد. چاوز نیز بارها به تهران آمد و حتی به زیارت بارگاه امام رضا(ع) رفت. احمدی‌نژاد پس از مرگ چاوز گفت كه او برمی‌گردد و او را یك شیعه نامید. حالا مادورو كه تصور نمی‌كرد سقوط قیمت نفت در بازارهای جهانی به این سرعت او را از پای درآورد شاهد حضور نیرومند مخالفان خود در مجلس و در ذهن و قلب مردم است. مردمی كه عاشق چاوز بودند و شاید هم هستند به مرور چشم‌هایشان بر واقعیت‌های تلخ گشوده می‌شود. این روزها مردم ونزوئلا با تورم لجام‌گسیخته و با كشور بدون برق و بدون ذخایر دلار مواجه شده و سرسام گرفته‌اند.
۴- این روزها كه منتقدان حسن روحانی رییس‌جمهور وقت خاك به چشم مردم می‌پاشند كه ایران نتوانست در برجام طی سه ماه امریكا را شكست دهد، یادشان رفته است كه ۸ سال تمام شاهد اداره كشور به سبك ونزوئلا بوده‌اند. حالا به جای چاوز كه در هر بار سفر به ایران انتظار همراهی داشت، رییس‌جمهور كره جنوبی به ایران می‌آید و با خود قراردادهایی به ارزش ۱۷ میلیارد دلار می‌آورد تا در نفت و گاز و پتروشیمی، ساختمان و فرودگاه سرمایه‌گذاری كنند.
در پایان گزارش آمده است: «ایرانیان دلسوز به این مرز و بوم و شهروندانی كه اطلاعات ایران، كره جنوبی و ونزوئلا را دارند خدا را شكر می‌كنند كه حسن روحانی آمد و اقتصاد ایران را از گردابی مثل گرداب ونزوئلا نجات داد. در حالی كه تورم سرسام‌آور مردم ونزوئلا را به ستوه آورده است نورم در ایران روندی كاهنده دارد و اگر منتقدان شرایط را دشوار نكنند ورود سرمایه‌های خارجی ركود را از بین می‌برد. خدا را شكر كنیم كه ونزوئلا نشدیم.»
هنوز که هنوزه زیر بار اقدامات خود نمیروند
خرده ای هم نمیشه گرفت چون تفکرشان را نمیشود تغییر داد و نرود میخ آهنین در سنگ
دانستن رمز پیشرفت کشور است.
لینک را باید همه جا گذاشت.
حرفش به کنایه بود