محققان دانشگاه واشنگتن با كمك متخصصان شركت مایكروسافت توانستند راهكاری را برای ذخیره تصاویر دیجیتالی روی دی ان ای و بازیابی آن ها شناسایی كنند.
دی ان ای یكی از مولفه های بیولوژیكی اصلی در ساختار تمام ارگانیسم های زنده محسوب می شود. دی ان ای حاوی كدهای ژنتیكی است كه شخصیت و هویت ما را تعیین می كنند.
اگر محققان بتوانند این فرآیند را به طور بهینه و در مقیاس بزرگ اجرا كنند، شاهد پایان عمر مراكز داده فعلی خواهیم بود. بر اساس محاسبات محققان و با توجه به اندازه دی ان ای، با استفاده از این راهكار جدید می توان اطلاعات ذخیره شده در یك مركز داده به اندازه یك سوپرماركت را درفضایی به اندازه یك حبه قند ذخیره كرد.
محققان توانستند با استفاده از این شیوه 4 تصویر دیجیتالی را درون دنباله های یك دی ان ای ذخیره كنند. برای این منظور باید اطلاعات فایل كه به صورت صفر و 1 ذخیره شده است، به چهار مولفه اصلی دی ان ای شامل آدنین، گوانین، سیتوزین و تیمین تبدیل شود. اما بخش چالش برانگیز كار، بازیابی این اطلاعات است كه با استفاده از شناسه های خاصی كه در مولكول های مصنوعی دی ان ای تعبیه می شود، انجام می پذیرد.
این فناوری جدید، كاربردهای بالقوه زیادی در آرشیو اطلاعات دارد. با وجود این نمی توان اطلاعاتی را كه نیازمند دسترسی سریع هستند، با استفاده از این شیوه ذخیره كرد.
دی ان ای یك مركز داده طبیعی است كه تمام اطلاعات ژنتیكی و نحوه كار تمام ارگانیسم های زنده را در فضایی بسیار فشرده ذخیره می كند. محققان با استفاده از فناوری جدید، این مراكز داده را برای ذخیره اطلاعات دیجیتالی از جمله اسناد، فایل های صوتی و ویدیویی، برای مدت بسیار طولانی مورد استفاده قرار می دهند.
در این فناوری محققان پروتئین دی ان ای را از طبیعت قرض می گیرند و با استفاده از دانشی كه در اشكال زدایی و ذخیره اطلاعات دیجیتالی دارند، آن را اصلاح كرده و مورد استفاده قرار می دهند.
البته كاركرد این فناوری در مقیاس كوچك، با صرف هزینه بسیار سنگین و با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی پیچیده به اثبات رسیده است و هنوز راه درازی تا راه اندازی اولین مركز داده از جنس دی ان ای باقی مانده است.
نتیجه این تحقیقات در كنفرانس بین المللی ACM در رابطه با پشتیبانی معماری از زبان های برنامه نویسی و سیستم های عامل كه در آتلانتای جورجیا برگزار شد، ارائه شده است.
منبع: ایرنا