کریس راک کمدین سیاه‌پوست که اجرای مراسم اسکار 2016 را برعهده داشت به مسایل تبعیض نژادی و موضوع داغ این روزها یعنی سفید بودن اسکار اشارات تندی داشت.
به گزارش مهر به نقل از ورایتی، کرس راک مجری مراسم اسکار 2016 که در تاریخ ۲۸ فوریه برگزار شد از همان اول مراسم سراغ بحث «#اسکار‌خیلی‌سفید‌است» رفت و پشت سر هم در مونولوگ ابتدایی مراسم به بحران نبود گوناگونی نژادی در نامزدهای آکادمی علوم و هنرهای فیلم و هالیوود پرداخت.
او در سخنانی گفت: اینجا در مراسم اسکار هستم که عنوان دیگرش جوایز منتخب سفیدپوستان است.
البته او بعدا در کمال تعجب از جادا پینکت اسمیت به خاطر تصمیمش مبنی بر بایکوت کردن اسکار انتقاد کرد.
راک همچنین گفت اطرافیانش به او فشار می‌آوردند تا میزبانی مراسم را بر عهده نگیرد و او به فکر کنار کشیدن افتاد، اما در نهایت به اين نتيجه رسيد كه به عنوان میزبان مي‌تواند تاثیر بیشتری بگذارد. او در حالي كه بلند بلند با خودش فکر مي‌کرد گفت: چرا صنعت فیلم تصمیم گرفته امسال اسکار را بایکوت کند، آن هم در حالی‌که آفریقایی-آمریکایی‌ها «حداقل ۷۱ بار دیگر» حضور کم‌رنگ‌تری در این مراسم داشته‌اند.
با این حال او گفت سیاه‌پوستان در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ چیزهای واقعی دیگری برای اعتراض کردن داشتند و اشاره کرد: در آن سال ها بیش از حد مشغول مورد تجاوز قرار گرفتن و اعدام بدون محاکمه شدن بودیم و دیگر وقتی نداشتیم که به این موضوع بپردازیم چه کسی جایزه بهترین فیلمبرداری را می‌برد. وقتی مادربزرگ‌تان از درخت آویزان است، واقعا سخت است که به بهترین فیلم مستند خارجی کوتاه اهمیت بدهید.
در ادامه پیغام او سیاسی‌تر شد و روی جنبش «#جان‌سیاه‌پوستان‌اهمیت‌دارد» تمرکز کرد. او اضافه کرد: امسال کلیپ‌های یادبود قرار است فقط سیاه‌پوستانی را نشان دهد که در راه سینما پلیس به آن‌ها شلیک کرده است.
راک مونولوگش را با اشاره به نکته‌ای امیدوارکننده به پایان برد و گفت: اوضاع دارد تغییر می‌کند. امسال یک راکی سیاه‌پوست داریم. بعضی‌ها بهش می‌گویند «کرید» ولی من می‌گویم راکی سیاه‌پوست.
این کمدین گفت بازیگران سیاه‌پوست باید به اندازه بازیگران سفیدپوست موقعیت داشته باشند. او گفت: بایکوت کردن چیزی ندارد. ما فقط فرصت می‌خواهیم. بازیگران سیاه‌پوست همان فرصت‌ها را می‌خواهند. همین. نه فقط یک بار. لئو (دی‌کاپریو) هر سال یک نقش خیلی خوب می‌گیرد اما بازیگران سیاه‌پوست چی؟ جیمی فاکس را نگاه کنید. جیمی فاکس در «رِی» تا حدی خوب بود که آن‌ها رفتند بیمارستان و ری چارلز واقعی را از دستگاه جدا کردند. با خودشان می‌گفتند «دو تا از اینا لازم نداریم».
راک در اولین میزبانی مراسم اسکار خود در سال ۲۰۰۵ هم به این مساله اشاره کرده بود که مراسم اسکار تا چه حد با مخاطبان آفریقایی-آمریکایی خود فاصله دارد.