زبیم و رنج نامردی دگر دردی نمیبینم
مزن لاف مروت را که من مردی نمیبینم
منم آن چوب سرگردان به ساحل میرسم زیرا
درون موج دریاها عقب گردی نمیبینم
***********************
صد سال در بیابان آواره شوی
به از آن است که در خانه محتاج نامردان شوی
***********************
من نمی گویم مرا ای چرخ سرگردان مکن
هرچه می خواهی بکن محتاج نامردان مکن
***********************
نمیتونم ببخشمت
دور شو برو نبینمت
تیکه ای بودی از دلم
گندیدی و بریدمت
***********************
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی
که یه بار زیر آوار نامردیش همه وجودت له شده
***********************
به نامردی نامردان قسم خوردم
که نامردی کنم در حق نامردان
***********************
آهای رفیق نامرد یه روز میشی پشیمون
پشیمونی چه سودت وقتی بمونی دلخون
***********************
زمـین گرمـم کـمته تو که میگفـتی من سـرم
کـی مـیشه اون گلوتوبا دشنه نامردی بدرم
***********************
ای نا رفیق
به کدامین گناه ناکرده
تازیانه می زنی بر اعتمادم
زیر پایم را زود خالی کردی
سلام پر مهرت را باور کنم
یا پاشیدن زهر نا مردیت
را خنجری از پشت در قلبم فرو رفت
پشت سرم را نگاه کردم
کسی جز تو نبود
***********************
من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی
ولی با منت و خواری پی شبنم نمیگردم