عصرایران - آیا تیم ملی ایران پس از 40 سال به المپیک صعود می کند؟ این سوالی است که همه مردم ایران دوست دارند جوابش بله باشد. دوری 4 دهه ای از المپیک به یک طلسم تبدیل شده و به همین دلیل تقریبا هیچ کسی نیست که آرزوی موفقیت تیم ملی امید را نداشته باشد. اما اخبار و حاشیه هایی که هر روز و به شکلی جدید در مورد این تیم منتشر می شود خبر می دهد که نتیجه گیری تیم ملی امید تقریبا شبیه یک آرزوست. تیمی که بهترین تداراکات و فرصت های تاریخ فوتبال ایران را داشته اما مشکلاتی عجیب و غریب دارد. مشکلاتی که از داخل زمین شروع می شود و تا بالاترین نقطه های فدراسیون می رسد. تیمی با مشکلاتی عجیب که به نظر می رسد نتیجه گرفتن اش اتفاقی شبیه به معجزه باشد.
وزارت ورزش
وزارت ورزش عکس العمل مستقیم نسبت به این تیم نداشت . اما رفتار وزیر ورزش و کامنت های سازمانی از بالا به پایین منجر به برکناری نلو وینگادا شد. در انتخاب سرمربی جدید هم دوباره وزارت ورزش اثرداشت . خط خوردن نام کرانچار ازفهرست مربیانی که قرار بود روی نیمکت تیم ملی بنشینند هم از کارهایی بود که توسط وزارت ورزش اتفاق افتاد. مربی ای که به دلایل اعلام نشده مجوز کار و حضور در ایران نگرفت. وزارت ورزش شاید خاکپور را روی نیمکت تیم ملی ننشاند اما تاثیرمستقیمی بر انتخاب یک مربی برای تیم ملی داشت. مربی ای که اولین تجربه چندین ماهه اش به عنوان سرمربی را در تیم ملی امید داشت.وزارت ورزش هرچند حمایت مالی از تیم ملی امید کرده است اما نتیجه و معدل موضع گیری هایش در مورد تیم ملی امید انتخاب خاکپور و مایلی کهن بوده .
مدیریت فدراسیون
فدراسیون فوتبال این تیم را رها کرده است. هرچند هزینه های زیادی برای این تیم انجام شده و حبیب کاشانی هم زحمت های زیادی برای این تیم کشیده است. امابه نظر می رسد فدراسیون فوتبال تقریبا را به حبیب کاشانی واگذار کرده که درگیر حواشی آن نباشد . در اصل اگر تیم ملی امید نتیجه بگیرد که گرفته ، امااگر نتیجه نگیرد رسانه ها با مدیریت تیم ، کاشانی روبه رو هستند. همان تیمی که قرار بود تحت نظر کی روش باشد و سرمربی اش وینگادا بود .تیمی که حساسیت مقامات ورزشی روی آن زیاد بود و اینقدر در ترکیب اصلی و فرعی تیمش دخالت شد که بازی های آسیایی را از دست داد. شاید کفاشیان همان روز به خوبی متوجه شد که باید یک سرمربی ایرانی بگذارد بالای سرتیم که وزارت ورزش را راضی نگه دارد و یک مدیرهم بالای سرکار باشد که فشار حذف تیم ملی امید به سمت فدراسیون فوتبال روانه نشود. مخصوصا تیمی که یک محمد مایلی کهن دارد که می تواند پس از حذف همه انرژی های منفی را جذب خود کند. فدراسیون یک مربی ایرانی گذاشت و با انتخاب مایلی کهن هم از فشاروزارت ورزش راحت شد هم از فشار رسانه ها.
سرمربی
محمدخاکپو پیش از این نه ویژگی شناخت استعداد هارا قبلا ثابت کرده ، نه در هدایت تیم های جوانان و موفقیت را داشته و نه حتی سرمربی موفقی در هیچ رده ای بوده است. طعنه آمیز است که سرمربی تیم ملی امید حتی یک سال هم یک تیم دیگر را هدایت نکرده و مدرک مورد نیاز از نظر AFC برای نشستن روی نیمکت تیم ملی امید را نداشته و فدراسیون برای حضورش مجبور به انجام مذاکره شده است.فکرش را بکنید ایران نامه زده که سرمربی مامدرک ندارد اما شما اجازه بدهید سرمربی مان باشد. سرمربی ای که در تیم ملی امید ایران می خواهد تجربه کسب کند.سرمربی ای که فارغ از ناتوانی فنی کلی هم دردسر درست کرده. مربی ای که به خاطر بندهای قرارداد مدتی قهر کرد وتیم را به حاشیه برد و به هردلیلی دوباره قرارداد را امضا نکرد و به حالت قهر در جلسه خداحافظی تیمش شرکت نکرد. در مورد محمدخاکپور حرف می زنیم که قرار است آرزوهای مردم ایران را عملی کند.
مدیریت فنی
در مورد محمد مایلی کهن هر چیزی که گفته شود زیاده گویی است . او زمان زیادی از دوران مدیریت فنی اش را صرف ارشادو حمله به کارلوس کی روش کرده اما نمی تواند حتی در ماجرای ساده قرارداد ، سرمربی تیمش را مجبور به تمکین کند. محمد مایلی کهن اصولا مدیرفنی شده که ماهی یک بار علیه کی روش مصاحبه کند و در ماجرای سرمربی تیمش کلا صحبتی نکند؟ مرور کارنامه مایلی کهن با سرچ نامش در گوگل و انتخاب گزینه یک سال گذشته بسیار ساده است. سرچ کنید و ببنید که در این مدت چه مصاحبه هایی که نکرده است. مصاحبه هایی که اگر به تیم ملی امید ضربه نزده حتما کمکی هم نکرده.
بازیکنان
یکی از بهترین تیم های امید ایران به لحاظ استعدادهایی که در اختیار دارد حالا با ترکیبی ناقص به مسابقات خواهد رفت. هرچند تیم ملی امید ایران با ترکیب کامل هم مشکلاتی برای صعود به مرحله بعد داشت اما به خاطر عدم رضایت دوباشگاه اروپایی ،آزمون و جهانبخش از همراهی تیم سرباززدند و نوراللهی و علیپیور که می توانند کمک حال تیم باشند به دلایلی نامعلوم که البته انضباطی و فنی هم نیست از تیم ملی بیرون ماندند. تیمی که به عنوان تیم دوم به این مرحله رسیدحالا بدون 4 ستاره به زمین می رود.شرایط در این مورد ایده آل نیست . مخصوصا که بازیکنان حاضر در اردو هم با سرمربی ای مواجه هستند که مدام در حال قهر و آشتی برای قراردادش است.
تدارکات
اردوهای متعدد تیم ملی امید شاید تنها نقطه امید برای هماهنگی بازیکنانی باشد که مدت زیادی بایکدیگر بازی کرده اند. آنها اگر تحت فرمان سرمربی توانایی بوده باشند حتما می توانند از این روزهایی که در این اردو بوده اند استفاده کنند . تیمی که از 4 تا 7 میلیارد فقط توسط فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش برایش هزینه شده باشد و مدیریت تیم ملی امید که حبیب کاشانی است هم ادعای هزینه قابل توجهی برای این تیم دارد قاعدتا باید بتواند از این هزینه و تدارک استفاده هم بکند.
چطور می شود؟
تیم ملی امید به دوبی رسیده و همه مردم چشم شان را به صعود این تیم دوخته اند. تیمی که ادعا می شود شرایط اش برای صعود آماده است اما نکته های امیدوار کننده در موردش بسیار کم است. این تیم به نتیجه می رسد؟ شاید بامعجزه و حماسه برسد اما اگر تیم ملی امید ایران به المپیک صعود کند قواعد فنی و مدیریتی فوتبال را به سخره گرفته. این تیم حداقل های استاندارد را ندارد.
حتما در این شرایط انتظار از رسانه ها این است که به امید نتیجه گرفتن تیم ، برای گفتن نکات منفی در مورد تیم امید تا پایان مسابقات صبر کنند. اما تیمی که سرمربی اش از مراسم خداحافظی قهر کرده و مدیر اش در مورد مشکلات آن صحبت می کند.تیمی که ستاره هایش را نتوانسته به همراه ببرد. تیمی که روی نیمکت اش توانایی فنی برای هدایت بازیکنان وجود ندارد و کنترل سرمربی اش از دست مدیران خارج شده، تیمی که مدیرفنی اش به جای رسیدن به کارهای فنی تیم و اداره سرمربی در مورد سرمربی تیم ملی بزرگسالان مصاحبه می کند تیمی نیست که بتواند به نتیجه برسد. رسانه ها هم اگر سکوت کنند مدیرتیم ملی امید خودش مصاحبه می کند. سرمربی هم خودش قهرمی کند.