یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که «هیدرا» جانور کوچک و آبزی یک سانتیمتری که در آب‌های شیرین جهان سکونت دارد، هرگز پیر نمی‌شود و اگر در شرایط ایده‌آل باشد، می‌تواند برای همیشه زنده بماند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که هیدرا می‌تواند در شرایط ایده‌آل بدون هیچ نشانه‌ای از پیری یا افزایش مرگ و میر و کاهش باروری در سن بعد از بلوغ، که به صورت اجتناب ناپذیر برای همه گونه‌های چند سلولی اتفاق می‌افتد، زندگی کند.
دانیل مارتینز یکی از محققان این پژوهش و استاد کالج پومونا در کلرمونت آمریکا اظهار کرد: ما بر این باوریم که یک هیدرا تحت شرایط مناسب می‌تواند برای همیشه زنده بماند.
مارتینز افزود: من آزمایش اصلی خود را برای اثبات این که هیدرا نیز مانند سایر موجودات دچار فرآیند پیری می‌شود، آغاز کردم اما ، خلاف تمام فرضیه‌ها و داده‌های من اثبات شد.
وی با این حال گفت که شانس زنده ماندن هیدرا برای همیشه کم است، زیرا آنها در معرض خطرات حیات وحش ،شکارشدن، آلودگی و بیماری‌ها قرار دارند.
مارتینز با همکاری جیمز ووپل از مؤسسه پژوهشهای جمعیتی ماکس پلانک در روستوک آلمان، یافته‌های قبلی خود در مورد جاودانگی هیدرا را در مقیاس بسیار بزرگتر تکرار کرد.
به گفته مارتینز این مقیاس و این واقعیت که هیدرا در طول زمان دارای نرخ باروری ثابت بوده کلید اهمیت این پژوهش است.
برای این پروژه، هر هیدرا در ظرف خود نگه داشته شده و به صورت جداگانه سه بار در هفته با میگو آرتمیا که تازه از تخم در آمده تغذیه می‌کرد.
آب شیرین دست‌سازی که هیدرا در آن زندگی می‌کرد باید سه بار در هفته تعویض می‌شد.
مارتینز گفت: ما برای انجام این آزمایشات ساعتها زمان صرف کردیم و من امیدوارم که این کار سبب ایجاد جرقه‌ای در ذهن یک دانشمند دیگر برای بررسی عمیق‌تر این جاودانگی شود و بتواند کمک کند تا به کشف رمز و راز پیری در برخی موجودات پیری بپردازیم.
مارتینز اظهار کرد: دلیل پیر نشدن هیدرا این است که این موجود از سلول‌های بنیادی تشکیل شده است. قسمت عمده بدن هیدرا از سلول‌های بنیادی و بخش کمی از آن از سلول‌های کاملا" متمایز ساخته شده است. سلول‌های بنیادی این توانایی را دارند که به طور مستمر تقسیم شوند و به همین ترتیب بدن هیدرا به طور مداوم تجدید می‌شود.
سلول‌های متفاوت شاخکهای حساس و پا دائما توسط بدن تحت فشار قرار گرفته و جایگزین سلول‌های جدیدی می‌شوند که از ستون فقرات بدن می‌آیند.
این یافته ها در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
منبع: ایسنا