خداوندا
برای همسایه که نان مرا ربود، نان
برای عزیزانی که قلب مرا شکستند، مهربانی
برای کسانی که روح مرا آزردند، بخشش
و برای خویشتن خویش ، آگاهی و عشق می طلبم . . .
*************************
میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی
میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی
میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی
میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی
همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست
تا بگویم خدایا دوستت دارم ، من خدا را دارم
*************************
خدایا مرا ببخش
بابت هر آنچه کردم و نباید
و هر آنچه نکردم و باید . . .
*************************
کوله بارم بر دوش
سفرى مى باید،
سفرى تاته تنهایى محض
هرکجا لرزیدى،از سفر ترسیدى ،
فقط آهسته بگو : من خدا را دارم!
*************************
چه زیباست هنگامی که در اوج نشاط و بی نیازی هستی
دست به دعا برداری . . .
*************************
تو تکراری ترین حضور روزگار منی
و من عجیب ؛ به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها
خو گرفته ام . . .
*************************
ما که از ترس خدا او را عبادت می کنیم
بر تعصب های خود یک عمر عادت می کنیم
هر نمازی با خودش تجدید بیعت کرده و
ساعتی دیگر به او راحت خیانت می کنیم
ما که مغروریم ازاینکه مسلمان زاده ایم
با طلبکاری ، تقاضای شفاعت می کنیم
*************************
معبودا
به بزرگی آنچه داده ای آگاهم کن
تا کوچکی آنچه ندارم نا آرامم نکند . . .
*************************
خدای من خداییست که دست گیر است نه مچ گیر!
دستم را میگیرد همان طور که هستم!
بدون پیش شرط
همین و بس . . .
*************************
ای خدایا از بَرِ هر حکمتت ، حکمت درست
لیک , دل از بر تنها شدن حکمت نَجُست . . .