بیماری های التهابی مزمن مثل آرتریت روماتویید و بیماریهای التهابی‌روده با نشانه‌های رفتاری که شامل خستگی، افسردگی و گوشه‌گیری اجتماعی است همراه می‌شوند.
محققان در دانشگاه کالگری، پروبیوتیک را به موشی با التهاب کبد خوراندند و دریافتند که این راهکار رفتارهای یاد‌شده را کاهش می‌دهد.
آنها می گویند: اثر رفتارهای دستگاه گوارش توسط جمعی‌از میکروارگانیسم‌ها که از عمل هضم و سلامتی سیستم ایمنی محافظت می‌کند و میکروبیوتا نامیده می‌شود حاصل شده است.
پروبیوتیک‌ها، باکتری‌ها و مخمرهای زنده‌ای هستند که از میکروبیوتا محافظت می‌کنند و تاثیر بسزایی بر قوه‌ی ادراک و حالت‌های روانی(خلق) ما دارند. مکانیزم اثرات پروبیوتیک‌ها بر مغز واضح نیست اما با تغییرات سیستم ایمنی در ارتباط است.
در این بررسی، به موشی با التهاب کبدی، مخلوط پروبیوتیک یا دارونما خورانده شد. محققان نشانه‌های رفتاری را با اندازه‌گیری نسبت زمانی که موش صرف رفتار اجتماعی می‌کند و نسبت زمانی که منزوی است، درجه‌بندی کردند.
آنها می گویند: گرچه واضح نیست که چگونه بیماری التهابی منجر به تغیییر در عملکرد و رفتار مغز می‌شود اما این مسئله با تولید زیاد مولکول هشدار دهنده‌ی التهاب (TNF-a) مرتبط است.
در نتیجه، محققان مقدار TNF-a موجود در گردش خون و مقدار سلولهای ایمنی فعال‌شده در مغز را نیز اندازه‌گیری کردند و دریافته اند؛ موش هایی که پروبیوتیک دریافت کرده اند در مقایسه با موش هایی که دارونما دریافت کردند، زمان زیادی را صرف رفتارهای اجتماعی می‌کنند و موش هایی که پروبیوتیک دریافت کردند نسبت به آنهایی که دارونما دریافت کردند میزان کمتری TNF-a در خونشان دارند و تعداد سلولهای ایمنی فعال‌شده‌ی کمتری در مغزشان وجود دارد. همچنین پروبیوتیک‌ها شدت التهاب کبد را تغییر ندادند.
محققان می گویند: یافته‌ها نشان می‌دهد که پروبیوتیک‌ها، نشانه‌های رفتاری را با تغییر ارتباط بین سیستم ایمنی و مغز بهبود می‌بخشند و در درمان بیماریهای التهابی، خوردن پروبیوتیک ممکن‌است روش جدیدی برای بهبود نشانه‌های مرتبط با بیماری که به طور منفی زندگی بیمار را تحت‌تأثیر قرار‌می‌دهد، باشد.
به گفته آنها میکروبیوم روده ممکن است طوری دستکاری شود که نه تنها ایمنی،
بلکه مدار عصبی که رفتارها را تحت‌تأثیر قرار‌می‌دهد نیز تنظیم کند.