عصرایران- شماری از ناشران و نویسندگان و دیگر چهره‌های فرهنگی که در زادروز عبدالرحیم جعفری موسس فقید انتشارات امیر کبیر گرد آمده بودند خواستار نام گذاری 12 آبان به عنوان «روز نشر» شدند.
عبدالرحیم جعفری در 12 مهر امسال و در 96 سالگی چشم از جهان فرو بست و شامگاه 11 آبان ماه به مناسبت زادروز او شماری از چهره های شاخص فرهنگی در آیینی متفاوت و متنوع گرد آمدند.
در این آیین که سید محمود دعایی و احمد مسجد جامعی نیز در زمره حاضران بودند وزیر ارشاد دولت اصلاحات و عضو کنونی شورای شهر تهران به کتاب «در جست و جوی صبح» اشاره کرد و یادآور شد: «هر چند عنوان این کتاب خاطرات اوست اما به عنوان یک منبع قابل استناد تاریخ تهران هم باید شناخته شود زیرا روایت های دسته اولی درباره تهران در زمان اشغال در شهریور 20 یا حمله و غارت خانه دکتر مصدق در کودتای 28 مرداد 1332 دارد.»
دکتر نصر‌الله پورجوادی رییس پیشین مرکز نشر دانشگاهی نیز به نقش انتشارات امیرکبیر در نشر کتب درسی اشاره کرد و گفت: «وقتی بعد از انقلاب برآن شدیم نظمی به انتشار کتاب های درسی دانشگاهی بدهیم بیش از پیش به اهمیت کار مرحوم جعفری در انتشار کتاب‌های درسی در دهه‌ها قبل و با امکانات آن زمان پی بردیم».
سید فرید قاسمی پژوهش‌گر تاریخ مطبوعات و نشر هم یادآور شد: سال آینده صنعت نشر کتاب در ایران 200 ساله می‌شود اما آغازگر نشر نوین در ایران را باید بنیان‌گذار انتشارات امیرکبیر و همت او در سال 1328 خورشیدی دانست که در اتاق کوچک و اجاره‌ای چاپخانه آفتاب در خیابان ناصر خسرو این موسسه را پایه گذاشت و اولین کتابی که منتشر کرد «فن ورزش» نام داشت؛ نوشته خانم منیر مهران.
منیر مهران همسر منوچهر مهران مدیر باشگاه ورزشی «نیرو و راستی» بود که عبدالرحیم جعفری در عنفوان جوانی در آن ورزش می‌کرد و مرگ مدیر سخت‌کوش آن در 42 سالگی او را به شدت تحت تاثیر قرار داد و برای ادای دین و گرامی‌داشت یاد او اولین کتابی که در موسسه خود منتشر کرد درباره ورزش و به قلم خانم مهران بود.
جالب است بدانیم عنوان دومین کتابی که در موسسه انتشارات امیرکبیر منتشر شد نیز «انرژی اتمی» بود. سید فرید قاسمی یادآور شد: «30 سال بعد و در سال 1358 انتشارات امیر کبیر 450 عنوان کتاب منتشر کرد که با کسر روزهای تعطیل به منزله هر روز دو عنوان است».
پس از آن عبدالرحیم جعفری بازداشت می شود اما هر چند غالب اتهامات به اثبات نمی‌رسد و تبرئه می‌شود اما انتشارات امیرکبیر را از او می گیرند و به سازمان تبلیغات اسلامی می‌سپارند.
او تمام 36 سال بعد را به تکاپوی بازپس گرفتن انتشارات امیرکبیر می گذراند که هر چند ظاهرا موفق می‌شود کمتر از20 درصد از اموال را در مجموع بازپس بگیرد اما «امیر کبیر» مسترد نمی‌شود و در 96 سالگی نیز با این آرزو چشم از جهان فروبست که دوباره پا به موسسه‌ای بگذارد که این استعداد را داشت که به بزرگ ترین انتشارات خاورمیانه بدل شود.
یکی از نویسندگان در حاشیه مراسم می‌گفت: «عبدالرحیم جعفری شخصا به خانه مولفان و نویسندگان می‌رفت و حق التالیف آنان را در خانه به آنها می‌پرداخت و پس از انقلاب نیز هر گاه نویسنده و ناشری بر سر حق‌التالیف اختلاف پیدا می‌کرد پا پیش می‌گذاشت تا مولف به حق خود برسد».
با این که ناشران و چهره‌های شاخص فرهنگی بر پیشنهاد تعیین «12 آبان» به عنوان «روز نشر» مُهر تایید زده‌اند اما بعید است جامه رسمیت بپوشد زیرا آن گاه باید منتظر باشند که یک روزنامه خاص دوباره و در واقع صد‌باره فهرست اتهامات خود به عبدالرحیم جعفری را تکرار کند و پیکر رنجور صنعت نشر که با مشکلات عدیده مالی و رقابت رسانه های جدید الکترونیکی و کاهش فاحش شمارگان کتاب رو به روست بیش از پیش تحت فشار قرار گیرد.