برترین ها - تهران در ابتدا روستایی نسبتاً بزرگ بود که میان شهر بزرگ ری و کوهپایه‌های البرز جای گرفته بود. پس از یورش مغولان و ویرانی ری، مهاجرت مردم از شهرهای اطراف به تهران افزایش یافت؛ هر چند تاریخ دقیقی از آغاز شکل‌گیری تهران به‌عنوان یک شهر در دست نیست، اما ساخت تهران در سال ۹۶۱ به‌دستور شاه طهماسب صفوی را می‌توان نقطه آغاز شکل‌گیری هسته تهران امروزی در نظر گرفت.
این حصار به‌طول یک فرسخ (۶کیلومتر) با ۱۱۴ برج و چهار دروازه بنا شد و به «حصار شاه طهماسبی» معروف گشت. توسعه و تغییرات تهران در دوره شاه عباس و سایر شاهان صفوی از جمله شاه سلیمان و پس از آن نادرشاه افشار و کریم‌خان زند در محدوده حصار شاه طهماسبی باقی ماند.
در سال ۱۲۰۰ ه- ق و پس از به حکومت رسیدن آغا محمد خان قاجار و پایتخت قرار دادن ده کوچک تهران، رفته رفته به شهری بزرگ تبدیل شد . توسعه شهر تهران در دوره مظفرالدین‌شاه، محمدعلی شاه و احمدشاه قاجار تا به‌قدرت رسیدن رضاشاه پهلوی در محدوده حصار ناصری باقی ماند. با تصویب «قانون بلدیه» اولین طرح تهران تحت عنوان «نقشه خیابان‌ها» در ۱۳۰۹ ه.ش. به اجرا درآمد ، بسیاری از ساختمانهای قدیمی و همچنین حصار تهران تخریب شد و با ساخته شدن بناهای جدید زمینه توسعه تهران فراهم شد؛ حالا تهران ۸ میلیون نفری، کمتر نشانی از تهران قدیم دارد، جز چند ساختمان قدیمی که در انبوه برج و ترافیک و دود، یادآور گذشته‌های دورند.
از تهران قدیم چنارهای بلند مانده و مردمان ساکت و عکسهای قدیمی، که در تهران شلوغ امروز جا مانده اند و به غمگینی غریبی می کند؛ تهران پایتخت کشورمان هر روز بزرگ‌تر می شود و از تهران قدیم و عکسهای سیاه و سفیدش، دورتر و دورتر..