محققان بیمارستان بومونت آمریکا با همکاری دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز موفق به کشف یک ماده زیست‌تخریب‌پذیر جدید شدند که می‌تواند به جای استخوان واقعی، برای درمان شکستگی و یا آسیب‌های دیگر به کار گرفته شود.
این محققان با ترکیب آرد ذرت و گل خاکستر آتشفشان، یک پلاستیک برای پیوند استخوان ایجاد کردند که روند جراحی تعویض استخوان را در آینده بسیار ساده‌تر می‌کند. به گفته محققان، با استفاده از این مواد،دیگر نیازی به برداشت استخوان از قسمت دیگر بدن بیمار یا استفاده از استخوان‌های اهدا شده از بدن اجساد که محدود نیز هستند، نخواهد بود.
محققان به صورت دقیق شرح دادند که این ماده زیست‌تخریب‌پذیر می‌تواند برای درمان استخوان‌های صدها هزار نفر از بیماران که به تعویض استخوان برای برداشتن تومور، جراحی ستون فقرات و یا شکستگی نیاز دارند، استفاده شود.
به طور معمول، پیوند استخوان که شامل استفاده از استخوان قسمت دیگری از بدن بیماراست، منجر به عمل جراحی دوم و افزایش خطر ابتلا به عوارض می‌شود. استفاده از استخوان‌های فرد اهداکننده نیز یک گزینه است، اما ممکن است همیشه در دسترس نباشد.
دکترکوین بیکر، مدیر آزمایشگاه‌های تحقیقاتی ارتوپدی بومونت، در این پژوهش با دکتر کانان از دانشگاه جانز هاپکینز همکاری کرده است.
بیکر اظهار کرد: هدف ما استفاده از پیوند مواد زیست‌تخریب‌پذیر بدون نیاز به کاشت هر گونه سخت‌افزار دائمی مانند فلز یا پلاستیک است که اغلب برای حمایت و تقویت پیوند استخوان سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی افزود: این روش باعث بهبود نتایج برای بیمار می‌شود زیرا سخت افزار داخلی می‌تواند محلی مستعد برای عفونت باشد و همچنین انجام آزمایشاتی مانند ام‌آر‌آی و سی‌تی‌اسکن را دشوار سازد. علاوه بر این، از دیدگاه یک جراح، نگرانی نداشتن در مورد یک تکه بزرگ از فلز یا پلاستیک در محل مورد نظر، عمل‌های جراحی آینده را آسان‌تر می‌سازد.
تقویت پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر با نانوذرات خاک رس مونتموریلونیت و تزریق آن با دی‌اکسیدکربن، باعث شد تا این کاشت، همانند یک نوع فوم سخت که شبیه استخوان واقعی پر منفذ است به نظر بیاید. به گفته محققان، این ماده بعد از 18 ماه و پس از شکل‌گیری و بهبود استخوان‌های جدید، در بدن حل خواهد شد.
این مواد هنوز در مراحل اولیه تحقیق و توسعه هستند، به این معنی که به احتمال زیاد چندین سال زمان می‌برد تا در دسترس بیماران قرار گیرند.
این یافته‌ها در مجله Nanomedicine منتشر خواهد است.
منبع: ایسنا