عصرایران، محمدعلی دیانتی‌زاده - به‌تازگی مطلبی از دکتر محمود سریع‌القلم با عنوان "30 ویژگی یک ایرانی مطلوب" منتشر شده که در بند سوم به آن نکته‌ای در «رانندگی» اشاره شده است: «به ندرت در رانندگی بوق می‌زند.» آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بسطی بر همین نکته است.
«ایران همه چیز دارد»؛ این عبارت را بسیار شنیده‌ایم، چه از زبان اقتصاددانان ایرانی و چه از زبان مردم کوچه و بازار.
آری؛ ایران کشوری است دارای تاریخ باستانی و ثروتمند که نفت‌وگاز فراوان دارد و معادن بی‌شمار و مرزهای بزرگ آبی و... .
تقریبا چیزی نیست که در ایران نداشته باشیم، از آب‌وهوای چهارفصل بگیرید تا جوانان تحصیلکرده دارای هوش متوسط به بالا.
اما چرا امروز کشورهایی مانند کره جنوبی در بسیار از عرصه‌ها ازجمله خودروسازی از ما جلوترند؟
آن‌چه ما در ایران نیاز داریم و متأسفانه به حد کافی نداریم، سه چیز است: اول مدیریت و ملزومات آن، دوم فرهنگ کار گروهی و سوم صداقت و تعهد در کار و گفتار... .
امروزه یکی از شاخص‌ها و نشانه‌های سنجش میزان توسعه‌ی فرهنگی و اجتماعی در هر کشوری، میزان توسعه‌ی فرهنگ رانندگی است.
شهروندانی که بر رانندگی خود دقت و تمرکز دارند، «حق تقدم» و «فاصله‌ی قانونی» را رعایت می‌کنند و علاوه بر پای‌بندی به قوانین و مقررات، در رانندگی خود «صبور»، «خویشتن‌دار» و «منصف» هستند، در دیگر عرصه‌ها نیز به همین اندازه «شکیبا»، «متعهد» و «مسئولیت‌پذیر» اند و می‌شود روی آن‌ها حساب کرد.
جامعه‌ای که «حق تقدم» را درک می‌کند، می‌تواند ظرفیت اجرای اصل «آزادی بدون تعارض با عدالت» یا «آزادی بدون پا گذاشتن روی حقوق دیگران» را نیز در خود ایجاد کند.
بنابراین آموزش و فرهنگ‌سازی در راستای توسعه‌ی انسانی را از هر کجا که ایستاده‌ایم، می‌توانیم آغاز کنیم.
از قدیم گفتن با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمبشه.