پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که تزریق فرمولهای پروبیوتیک در نوزادانی که توانایی مصرف شیر گاو را ندارند، باعث افزایش باکتری‌های روده می‌شود که برای سلامتی مفید هستند و حساسیت‌های غذایی را از بین می‌برد.
به گزارش ایسنا، نوزادانی که به تازگی در برابر مصرف شیر گاو مقاومت پیدا کرده‌اند، دارای سطوح بالاتری از گونه‌های مختلفی از باکتریهایی هستند که با تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه مانند بوتیرات‌ها، به حفظ سلامت روده کمک می‌کنند.
در کشورهای پیشرفته، افزایش بی سابقه‌ای از حساسیت به مواد غذایی وجود دارد که این میزان در مقایسه با دهه قبل، افزایش 20 درصدی داشته است.
حساسیت به شیر گاو یکی از شایعترین حساسیت‌هاست که در بیشتر از 3 درصد کودکان دنیا اتفاق می‌افتد.
به گفته کاترین ناگر، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشگاه شیکاگو، کشف این باکتری که مقاومت مشکلات غذایی مثل شیر گاو را کنترل می‌کند، برای توسعه درمانهای جدید در جهت کمک به کودکانی که حساسیت غذایی دارند، می‌تواند حیاتی باشد.
ناگلر و همکارانش برای این پژوهش، باکتری‌ها را در نمونه مدفوع نوزادان سالم، نوازادان دارای حساسیت به شیر گاو که از فرمول غنی از پروبیوتیک باکتری رامنوز لاکتوباسیلوس GG استفاده می‌کردند و نوزادانی که با فرمول بدون پروبیوتیک اضافی تغذیه می‌شدند، شناسایی کردند.
به طور کلی، میکروبیوم روده در نوزادانی که به شیر گاو حساسیت دارند، به طور قابل توجهی متفاوت از نوزادان سالم است که این امر، تفاوت در ساختار جامعه باکتریایی را نشان می‌دهد که در واقع در توسعه حساسیت‌ها تاثیرگذار است.
نوزادانی که به منظور بالا رفتن مقاومت آن‌ها به مصرف شیر گاو تحت درمان با فرمول پروبیوتیک LGG قرار گرفتند، نسبت به کسانی که با فرمولهای پروبیوتیک تغذیه شدند اما پیشرفتی در مقاومتشان حاصل نشد، دارای سطح بالاتری از باکتریهایی بودند که اسید بوتیرات تولید می‌کنند.
تحقیقات بیشتر نشان داده که مقاومت با کسب گونه‌های خاصی از باکتری که بوتیرات تولید می‌کنند، مرتبط است.
محققان افزودند: باکتری روده نوزادانی که بعد از درمان با فرمول پروبیوتیک مقاومتشان به شیر گاو افزایش پیدا کرده، تفاوت قابل تاملی با آنهایی که هنوز مبتلا به حساسیت هستند، دارد.
جک گیلبرت از دانشگاه شیکاگو اظهار کرد: توانایی شناخت نژادهای باکتریایی که می‌تواند به عنوان داروهای جدید برای درمان حساسیت غذایی استفاده شود، یک پیشرفت اساسی است.
این پژوهش در مجله ISME منتشر شده است.