"من آقای معمولی هستم". این پاسخ یورگن کلوپ به خبرنگارانی بود که می خواستند یک تیتر فراموشی نشدنی از سرمربی جدید لیورپول بگیرند اما جواب او کسی را قانع نکرد؛ چه اینکه همه می دانستند مربی آلمانی هرچه باشد، یک آدم معمولی نیست.
به گزارش "ورزش سه"، نگاهی به تیتر روزنامه های انگلیسی، مصاحبه های شخصیت های مختلف و حال و هوای دو روز اخیر شهر لیورپول، نشان می دهد که "مستر کلوپو" چه اندازه در توصیف خودش متواضعانه رفتار کرده است.
از روزی که او تصمیم به ترک بروسیا دورتموند گرفت، هواداران باشگاه های زیادی امیدوار بودند که مقصد بعدی کلوپ، نیمکت تیم آنها باشد. همین بهار گذشته بود که نشریه فورفورتو در گزارشی ویژه در مورد کلوپ و دورتموند، این سوال را مطرح کرده بود که اگر کلوپ تصمیم به ترک دورتموند بگیرد، کدام باشگاه انگلیسی از بیشترین شانس برای به خدمت گرفتن او برخوردار است؛ گزینه ها منچستریونایتد، منچسترسیتی و آرسنال بودند.
نویسنده فورفورتو استدلال کرده که مجموعه ویژگی های فنی و شخصیتی کلوپ، او را به یکی از بهترین گزینه ها برای هدایت تیمی که می خواهد در لیگ برتر و چمپیونزلیگ به قهرمانی برسد، تبدیل کرده است؛ پس اصلا جای تعجب نیست که پیوستن او به لیورپول، چنین طرفدارانش را هیجان زده کرده است.
برای باشگاهی که بیش از 25 سال از آخرین قهرمانی اش در لیگ جزیره سپری شده، به خدمت گرفتن یک مربی کاریزماتیک، مربی ای که هواداران صبح شان را با جمله ای از او آغاز کنند، اولین گام برای بازگشت به مسیر موفقیت است.
*عکسی که امروز اینستاگرام رسمی باشگاه لیورپول منتشر کرد و زیر آن نوشت:" صبح بخیر قرمزها؛ چند کلمه الهام بخش از سرمربی جدید برای شروع روز..."
این مسیری است که منچستریونایتد، آرسنال و چلسی در این سال ها طی کردند و حالا لیورپول برای رسیدن به موفقیت به آن متوسل شده است. وقتی سرالکس فرگوسن هدایت منچستریونایتد را برعهده گرفت، شیاطین سرخ دیگر به یک تیم معمولی تبدیل شده بودند؛ آرسنال هم قبل از آرسن ونگر، شکوه گذشته را نداشت و چلسی در عصر پیشا-مورینیو، کمتر زمانی فرصت حضور در کورس قهرمانی را پیدا می کرد.
البته لیورپولی ها 6 دهه قبل، یک بار با بیل شنکلی کبیر این مسیر را طی کردند؛ مربی اسطوره ای قرمزها که در اواخر دهه 1950 هدایت این تیم را برعهده گرفت، لیورپول را از تیمی در آستانه فروپاشی، به یکی از قدرت های فوتبال انگلیس تبدیل کرد و با تیمی که او پایه ریزی کرده بود، بعدا باب پیسلی، جو فاگان و کنی دالگلیش توانستند در کمتر از دو دهه، قرمزها را به پرافتخارترین تیم انگلیس تبدیل کنند.
در همان روزها که لیورپولی ها هنوز قدرت اول فوتبال انگلیس محسوب می شدند، فرگوسن در اولین روزهای حضورش در منچستریونایتد، به هواداران قول داد که رقیب و دشمن قدیمی را از "آشیانه گرم و نرم"ش پایین خواهد کشید؛ ماموریتی که سرانجام در آخرین فصول حضورش در الدترافورد انجام داد و عنوان پرافتخارترین تیم انگلیس را از لیورپولی ها گرفت؛ دستاوردی که با حضور کلوپ روی نیمکت لیورپول، فرگی را نگران از دست رفتنش کرده است.
تردیدی نیست که سرالکس بهتر از هر کسی راز موفقیت در فوتبال جزیره را می داند و حتی وقتی به شوخی می گوید که از پیوستن کلوپ به لیورپول نگران شده، باید این جمله را جدی گرفت. او می داند که داشتن مربی ای با کاراکتر کلوپ، فارغ از توانایی های فنی او، می تواند چه برگ برنده برای لیورپول باشد.
لیورپول حالا مربی ای دارد که بدون یک دقیقه حضور روی نیمکت تیم، هواداران را شیفته خود کرده؛ تا آنجا که روزنامه محلی لیورپول، امروز از "جنون کلوپ" نوشته؛ از شوری که هیچ یک از مربیان باشگاه در 25 سال اخیر ایجاد نکردند؛ نه رافا بنیتس که لیورپول را قهرمان چمپیونزلیگ کرد و نه برندان راجرز که لیورپول با هدایت او بیش از همیشه به فتح لیگ برتر نزدیک شده بود.
میراثی که کلوپ در دو باشگاه قبلی اش، ماینس و دورتموند به جا گذاشته، همه را متقاعد کرده که "لک لک ها" با هدایت او می توانند به "آشیانه" برگردند.
بهنام جعفرزاده