صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۴۲۲۵۰۶
تعداد نظرات: ۳۵ نظر
تاریخ انتشار: ۰۸:۲۱ - ۱۸ مهر ۱۳۹۴ - 10 October 2015
درباره مفهوم امنیت ملی در عصر جدید

چالش بزرگ سیاست خارجی ایران

دکتر محمود سریع القلم
  عصر ایران - آنچه می خوانید، آخرین یادداشت دکتر محمود سریع‌القلم است که برای عصر ایران نگاشته و نگاهی جدید به مفهوم امنیت ملی در عصر جدید را مطرح کرده است:
 
در سال 2012، فیس بوک یک میلیارد دلار اینستاگرام را با 13 کارمند خریداری کرد و سال گذشته نیز 22 میلیارد دلار برای خریداری واتس آپ، هزینه نمود.
 
در طول فقط ده سال، ارزش شرکت‌های نرم افزار "سی لی کان ولی" از یک میلیارد دلار به سه تریلیون دلار افزایش پیدا کرده است.
در حالی که در سال 2000 تنها 400 میلیون نفر به اینترنت وصل بودند، تا آخر سال 2015، حدود 2.3 میلیارد نفر به اینترنت دسترسی خواهند داشت.
 
امروز ارزش شرکت فیسبوک 276 میلیارد دلار برآورد می‌شود. در نظام بین الملل کنونی، ارزش افزوده در اقتصادهای پیشرفته در خلاقیت‌ها و تولید صنعت فن آوری است به طوری که متوسط حقوق یک مهندس نرم‌افزار در "سی لی کان ولی"، صد و پنجاه هزار دلار در سال است.  
 
اخیراً یک استاد دانشگاه ام آ تی، سزار هیدالگو، در کتابی تحت "عنوان چرا اطلاعات رشد می‌کند؛ از تکامل نظم از اتم تا اقتصاد"* ، بحث کرده که رشد و توسعه نتیجه در دسترس گذاشتن اطلاعات برای عموم است. درجوامعی که مردم به هم اعتماد دارند، به هم نیز اطلاعات می دهند و شبکه درست می کنند و در نتیجه رشد می کنند.
سزار هیدالگو، اطلاعات را در مواد خام نمی داند بلکه در کشف نظم‌ها و سیستم‌ها می داند.
 
وقتی اطلاعات مربوط به نظم‌ها و سیستم‌ها در یک جامعه رشد کند، مردم رشد می‌کنند و اقتصاد پیشرفت می کند.
اگر انسان‌ها، حس سهیم شدن را نداشته باشند و با هم نظم و سیستم درست نکنند، مجموعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند رشد نخواهد کرد.
نظم‌ها و سیستم‌ها همه در حال تحول اند. اگر آب جریان نداشته باشد چه اتفاقی می‌افتد؟ اهمیت کتاب هیدالگو در این است که متوقف شدن نظم‌ها را ضد رشد می‌داند. ایده‌ها، فکرها و روش‌های جدید لازم است تا نظمی به نظمی دیگر و جدید متحول شود. این تحلیل ریشه در ذات خلقت دارد. هیچ لحظه‌ای ساکن نیست بلکه به لحظه‌ای دیگر حرکت می‌کند. در کمال‌جویی و معنویت هم، بدون تحول در مراتب، اتفاقی نخواهد افتاد چنانچه مولانا می‌گوید:
ره آسمان درون است، پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد، غم نردبان نماند
تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده است
چون دو دیده را ببستی، ز جهان جهان نماند
دل تو مثل بام است و حواس ناودان‌ها
تو ز بام آب می خور که چو ناودان نماند
 
سیاست خارجی ایران در یک پارادایم سخت افزار امنیت ملی تعریف شده است. حدود دو دهه است که کشورهای رو به رشد جهان مانند اندونزی که متشکل از 18307 جزیره است، امنیت خود را در تولید ثروت و دسترسی به فن‌آوری تعریف کرده‌اند.
 
اگر هر شهروندی در اندونزی که 256 میلیون نفر جمعیت دارد و سطح فقر را طی دهه گذشته از 22  به 12 درصد تقلیل داده احساس کند کار مفیدی انجام می‌دهد و در کشوری مشوق خلاقیت و نوآوری همه شهروندان زندگی می‌کند خود‌به‌خود امنیت ملی اندونزی تأمین شده است.
هیچ کشوری جرأت نمی‌کند به اندونزی که اکثریت مطلق مردم آن به نحوی کار خلاقی انجام می‌دهند تعّدی کند.
 
در جلسات و راهروهای دستگاه دیپلماسی کشور ما، الفاظی مانند مزیت نسبی، ارزش افزوده، نانو تکنولوژی و فن‌آوری اطلاعات به ندرت شنیده می‌شود.
 
حضور فیزیکی در کشوری دیگر در عصر فن‌آوری اطلاعات فایدۀ کمّی و مفیدی ندارد بلکه فقط هزینه است. حضور در بازارها و در iphone ها معنا پیداکرده است کما اینکه در سال گذشته ده میلیون iphone در ایران فروخته شد. تویوتا بیشترین فروش اتومبیل در آمریکا را دارد. شرکت Wangxing چینی که قطعات اتومبیل می‌سازد، هم اکنون بازار 20 میلیارد دلاری در جهان دارد، شرکتی که قبلاً دستگاه شخم‌زنی می‌ساخت. این شرکت چینی هم اکنون 24 شرکت قطعه ساز آمریکایی را خریداری کرده است.
 
قدرت حکومت‌ها دیگر در تعداد تانک‌ها و جنگنده‌های آنان نیست بلکه در سهم بازاری است که بنگاه‌های خصوصی آن‌ها می‌توانند در کشور‌های دیگر به دست آورند.
 
از سال 2007 تا 2015، شرکت Apple،  پانصد و پنجاه میلیون iphone در جهان فروخت و در سال جاری، 70 میلیارد دلار به سهام داران خود پرداخت کرده و تا ماه جاری میلادی16.8 میلیارد دلار فقط در چین فروش داشته است. از اول سال 2015 تا کنون یعنی طی 9 ماه، بنگاه‌های خصوصی ژاپنی، به ارزش صد میلیارد دلار شرکت‌های بیمه غربی را خریداری کرده اند.
 
در جهان امروز، قدرت نزد بنگاه‌های اقتصادی است و وقتی این بنگاه‌ها، اکثریت مردم را استخدام می‌کنند و فرصت نوآوری و خلاقیت به آن‌ها می‌دهند، خود‌به‌خود امنیت ملی، سیاسی و اجتماعی به وجود می‌آورند.
 
تصور کنید اگر دولت چین مسئولیت زندگی 1.3 میلیارد نفر را بعهده گرفته بود و به آن‌ها یارانه می ‌داد چه فقری آن کشور را فرا می‌گرفت!
امروزه مهم‌ترین عاملی که به مقبولیت و امنیت دولت‌ها کمک می‌کند، این است که تا چه میزان سیستم و قواعد و چارچوبی را برای فکر کردن و خلاقیت شهروندان خود فراهم می‌کنند.
 
براساس آمار WIPO طی سال‌های 2007 تا 2012 میلادی 82.8 درصد مخترعان چینی‌، اختراعات علمی خود را در چین ثبت کرده‌اند؛ 51.3 درصد هندی‌ها در داخل هند، 92.5 درصد آلمانی‌ها، 98.5 درصد ژاپنی‌ها و 3.9 درصد ایرانی‌ها.
 
اگر هم‌اکنون با استفاده از نانوتکنولوژی و یک لیوان آب، تجهیزاتی تهیه شده که می‌تواند یک اتومبیل را کامل شستشو دهد، این کارِ دستگاه دولتی آمریکا نیست بلکه خلاقیت کارآفرینان، مهندسان نرم‌افزار و بنگاهداران است.
 
آیا در یک جامعه برای فکر کردن رقابت وجود دارد؟ آیا دسترسی به امکانات و ثروت با فکر و رقابت و بنگاهداری تحقق پیدا می‌کند؟ آیا منابع کشور برای حفظ وضع موجود است یا برای رقابت شهروندان برای نوآوری و خلاقیت صرف می‌شود؟
 ژاپنی‌ها، 125 سال پیش متوجه این موضوعات شدند؛ کره جنوبی 60 سال پیش، چین 35 سال پیش و ترکیه 25 سال پیش.
 
همه ما متوجه هستیم تغییر نظری در پارادایم بسیار مشکل است. اما این سؤال مطرح می‌شود: آیا ما را استدلال تغییر می‌دهد یا بحران‌ها؟
 
 ما در میان همسایگان خود و در محیط منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نه در پی دوستی مطلق باید با آن‌ها باشیم و نه تقابل بلکه به فکر حضور و نفوذ در بازارهای آن‌ها، کالاهایی که مصرف می‌کنند، کتاب‌هایی که می‌خوانند و نظم اجتماعی که بنا کرده‌اند. این تفکر برای ما درآمد و ثروت تولید می‌کند و شهروندان ما را به فکر و خلاقیت وا می‌دارد.
 
 از هر منظری که به قدرت و مهارت نگاه کنیم، در تمامی شمال آفریقا، خاورمیانه و آسیای غربی، ایران قدرتمندترین کشور اما به لحاظ بالقوه است. فعلیت یافتن این قوه در شرایطی که نفت زیر 40 دلار است و اولین آثار مثبت اقتصادی پساتحریم به سال 1397 موکول شده، به بازبینی ما نسبت به مفهوم قدرت در سیاست خارجی نیاز دارد.
 
 از مشروطه‌ خواهی تا کنون ما ایرانیان نتوانسته‌ایم نسبت به نظم جهانی به تعریفی همگانی، مورد اجماع، پایدار و سودآور برای مردم و کشور دست یابیم.
 
 به میزانی که ما در داخل اجماع داشته باشیم، نظام بین‌الملل به همان میزان برای ما فرصت خواهد بود.
دستگاه دیپلماسی ما در بهترین شرایط در متون دهۀ 1990 و پس از فروپاشی شوروی غور می‌کند. برای افزایش قدرت کشور و کسب سهم شایسته ایران در سطح منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، قدرت خلاقیت و نوآوری در اقتصاد ما تعیین کننده خواهد بود.
کارآمدی سیستم‌ها و بنگاه‌ها و حتی افراد به نوع فکر آن‌ها منتهی می‌شود. سرنوشت افراد و کشورها به نحوۀ فکر کردن و پیش‌بینی کردن آن‌ها ختم می‌شود. تحولات علمی و اقتصاد جهانی از یک طرف و هزینه‌های قابل توجه حفظ وضع موجود در محیط منطقه‌ای از طرف دیگر، این اندیشه را بارور می‌کند که فروش نفت و گاز و مدیریت دولت بر اقتصاد، آیندۀ قابل اتکایی را برای شهروندان رقم نخواهد زد.
 
 شاید آینده نگری و نگرانی از جایگاه قدرت ملی ایران در دو دهه آتی ما را به سمت پارادایم نرم‌افزار امنیت ملی سوق دهد. به میزانی که بنگاه‌ها و شهروندان تولید کنند و خلاقیت داشته باشند و در بازارهای جهانی رقابت کنند، امنیت و قدرت ملی تحقق پیدا می‌کند. وقتی شهروندان از وضعیت کار و زندگی خود رضایت داشته باشند، هیچ نیروی خارجی حتی فکر تعّدی به خاک و نظام مدیریتی کشور را نخواهد داشت.

  Cesar Hidalgo, Why Information Grows: The Evolution of Order from Atoms to Economies. Basic Books, 2015.

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۳۵
در انتظار بررسی: ۱۴۸
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
۱۱:۰۶ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
عالــــــــــــــــــــــــــــی

یعنی ما میبینیم اون دوره رو؟!؟!؟!؟
karim
۰۹:۲۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
وقتی شهروندان از وضعیت کار و زندگی خود رضایت داشته باشند، هیچ نیروی خارجی حتی فکر تعّدی به خاک و نظام مدیریتی کشور را نخواهد داشت.
ناشناس
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
تازمانيكه مردم خودشون نخواهند هيچ اتفاق مثبتى رخ نميدهد ، مردم ما تنبلى ، مفتخورى رو بيشتر دوست دارند تا به فكر خلاقيت وكار باشند ، درايران ادم هاى خلاق جايگاهى ندارند تا زمانيكه باند بازى وفاميل بازى باشه . اكثر پست هاى مهم دست افراد ى هست كه اصلاً سررشته اى توى كار شون ندارند ، اينها درد هاى جامعه ماست كه هيچ خلاقى رغبت نميكند همكارى كند دليل رفتن تحصيل كردهاى ما تنها به همين دليل هست چون جايگاهى در جامعه خودشون ندارند . به چه دليل بايد انرژى صرف كرد كه مسئولين خوشون جوانان رو حمايت نميكنند . در جامعه اى كه فحاشى به كشورهاى دنيا شغل ايجاد ميكند توقع داريم كه مثل ژاپن بشويم !!!!!الان مقايسه كنيد ايران را با كشور ژاپن ، ميزان و ساعت كار مفيد چه تفاوتى دارد از زمين تا اسمان
تازمانى كه باند بازى رو كنار نگذاريم هيچ پيشرفتى حاصل نخواهد شد .
ایرانی
۰۸:۳۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
وقتی ما خودمان خودمان را تحریم می کنیم وقتی در سیاست هایمان در ارتباط با دیگر کشورها منافع ملی را در نظر نمی گیرم و تصمیمات سیاسی از روی لجاجت با دیگران اتخاذ می شود نه منافع ملی
وقتی ما برای نظریه کارشناسان پشیزی ارزش قائل نیستیم
پس هیچ آینده روشنی برای کشور متصور نیست
ناشناس
۰۸:۰۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
نظرات جناب آقای دکتر بسیار عالی و عالمانه است امید است این مملکت هم روند عاقلانه ای در پیش بگیرد و افراد فقط به فکر دیروز نباشند بلکه ابتدا به فکر حال و سپس به فکر فردا باشند البته اگر فکری باشد
جانباز انقلاب
۰۸:۰۳ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
ايرانيهافقط 3.9درصد اختراعات خود را در ايران ثبت ميكنند.وحشتناك است وحشتناك!!!!!!!!!!!!!!!!!!! نفت درآمد بيشتري دارد يا نخبگان. درآمد 96.1 بقيه مخترعين ايراني در جيب چه كساني ميرود.آنها بايد شبانه شكر خدا را بجاي بياورند كه كشور ما به چنين روزي افتاده!!!!!!!!!!!!!!!
چه كسي بايد جوابگوي باشد!!!!!!
مجید اعتمادی
۰۲:۲۵ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
سلام علیکم کلی گوئی و مقایسه سایر کشورها دردی از ما دوا نکرده و نخواهد کرد بهتراست شفاف گفته شود نسخه پیشرفت وتوسعه چیست اینکه در الفاظ و کلمات مردم را سردرگم نگه داریم مطلوب یک استاد نمی باشد
naser
۰۰:۵۲ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
البته ایشان ابعاد اقتصادی را در نظر گرفته اند ولی ملتی که فقط از نظر اقتصادی تامین باشد با دست خالی نمیتواند جلوی مهاجمان را بگیرد حتی با اتحاد ملی ،ایشان ژاپن را مثال زدند ولی همین ژاپن تحط سیطره امریکا است ولی کره شمالی جلوی زورگویی امریکا میاستد و تهدید میکند .بنده به استاد پیشنهاد میکنم در کنار این طرح در مورد قدرت نظامی و دفاعی که مکمل طرح ایشان است به جمع بندی برسند که اینها اگر مکمل هم باشند به نهایت عزت یک کشور ختم میشود.در پایان ای اقتدار نظامی ایران است که باعث عزت آن در دنیا شده است.
سلام
۰۰:۳۲ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
درود بر استاد سریع القلم وسپاس از عصر ایران. داغ دل تازه میکنید .اینکه ما بهترین و قدرتمندترین هستیم بالقوه ونمیتوانیم آنرا بالفعل کنیم گویای گرهی کور در کشور ماست گمان نمیکنم حداقل تا دو سه دهه اآینده تغییر خاصی چه در اقتصاد ما وچه در نگاه و اولویتبندی ما در عرصه خارجی و امنیت ملی ما اتفاق افتد. ما گرفتار تسلسل باطلی هستیم که تا آن هم بین مسولین و هم بین نخبگان ومردم حل نگردد گرفتار آزمون و خطا وسیاست های کوتاه مدت و قانون های خلق الساعه خواهیم بود. امیدوارم این نگاه تغییر کند.ایام بکام
سید عبدالحمید
۰۰:۰۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
سلام استاد ،نظر شما کاملا درست و تردیدی در ان نیست ،متاسفانه ابزار این کار در مملکت وجود ندارد ،دسترسی به سیستم اسان دریافت و پرداخت ارزی میتواند باعث شکوفایی افکار سیستمی گردد ،اگر مایکرو سافت ،گوگل ،فیس بوک و دیگران در چین و هند و دیگر کشورها رشد میکنند بدلیل دسترسی اسان به ابزار دریافت و پرداخت انها ست ،فکرهای سیستماتیک در کشور ما هم وجود دارد ولی بدلیل عدم امکان فروش جهانی در حد ریال باقی میماند و اکثرا هم مجبور به تعطیل میشوند ،لذا استدعا دارم با اطلاعات کافی شما و عمق نفوذ کلامتان این راه را اسان نمایید.مواردی همچون PayPal و ویزا کارت و...اگر در ایران جهت انجام معاملات میسر شود و کسب درامد از این راه به امنیت ملی ربط داده نشود ،خیلی زود وتایج خودرا نشان خواهد داد .در اینصورت امکان سرمایه گذاری برخی از اگاهان به اینگونه موارد نیز فراهم خواهد شد،چون نخبگانی هستند که بتوان رویشان برای اینده مملکت سرمایه گذاری کرد
محمد
۲۱:۲۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
آیا ما را استدلال تغییر میدهد یا بحران ها؟
عالی بود
ناشناس
۲۰:۱۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
عالی بود.البته یادمون نره که این خود دولت قبل بود که با بی تدبیری اقتصاد و فرهنگ کشور را نابود کرد.
شبستري
۱۹:۰۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
آقاي دكتر شما دلسوزانه بنويسيد. حتا اگر كسي گوش نكرد.
ناشناس
۱۸:۵۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
مطالب دکتر همیشه خوب و دقیق است. فقط نمیدونم چرا تاثیرگذار در جامعه نیست شاید دکتر باید با حفظ مفاهیم ، نحوه بیان خود را تغییر دهد
javad
۰۹:۵۹ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
خیلی عالی بود
ناشناس
۰۹:۵۲ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
ممنون عصر ایران ب خاطر درج این مقاله
محسن
۰۹:۵۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
براساس آمار WIPO طی سال‌های 2007 تا 2012 میلادی 82.8 درصد مخترعان چینی‌، اختراعات علمی خود را در چین ثبت کرده‌اند؛ 51.3 درصد هندی‌ها در داخل هند، 92.5 درصد آلمانی‌ها، 98.5 درصد ژاپنی‌ها و 3.9 درصد ایرانی‌ها.
همین امار بیان کننده امنیت خلاقیت و استقبال از ایده های خلاق در کشور ماست
ناشناس
۰۹:۴۷ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
شما قوانين سرمايه گذاري خارجي در كشور رو تسهيل كنيد ببينيد چقدر اقتصاد شكوفا خواهد شد.
پاسخ ها
ناشناس
| |
۰۷:۲۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
چرا راه دور میرین اینا قوانین سرمایه گذاری داخلی رو درست کنن ملت خودشون ایران رو آباد میکنن.
صفا
۰۹:۴۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
سپاس استاد فرزانه کاملا نظرات درست وتحلیل عالی مثل همیشه گوشهای شنوا کجاست
ناشناس
۰۹:۳۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
ژاپنی‌ها، 125 سال پیش متوجه این موضوعات شدند؛ کره جنوبی 60 سال پیش، چین 35 سال پیش و ترکیه 25 سال پیش.......

یعنی دلم میخواد جلوی خیلی از مسئولین داد بزنم:
پس ما کی میخوایم بیدار بشیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به نظر نمیرسه حالا حالا بیدار بشیم. نه مردم و نه مسئولین!
بابا به خدا پاکستان هم که این همه در موردش بد حرف میزنیم که امنیت نداره و...، تو خیلی از زمینه ها از ما زده جلو، نمونه اش همین خبر مربوط به سرمایه گذاری در بحث انرژی خورشیدی هست که حدودا یک ماه پیش منتشر شد.
یعنی داغونیما داغون داغون.... اینجور که بوش میاد تا چند سال دیگه میشیم داغون ترین کشور منطقه،
حمید
۰۹:۳۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
به امید خدا و با اصلاح خودمون (تک تک ما) و ایجاد نظم در خانواده و بعد در جامعه به این مهم دست پیدا میکنیم
پاسخ ها
حمید
| |
۰۹:۴۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
انشاالله
ناشناس
۰۹:۳۲ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
بسیار ممنون.

برای من بسیار آموزنده بود.
صفا
۰۹:۳۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
سپاس استاد فرزانه کاملا نظرات درست وتحلیل عالی مثل همیشه گوشهای شنوا کجاست
رویا
۰۹:۰۷ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
احسنت عالی بود
ناشناس
۰۹:۰۰ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
خیلی خوب و متین اما چه فایده جناب دکتر که هیچ گاه نه تنها از علم و نطر شما استفاده نمی شود بلکه اساسا به علم بهایی داده نمی شود
سبزاندیش
۰۸:۵۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
مرسی مثه همیشه زیبا و دقیق بود
آزاد
۰۸:۵۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
مثل همیشه عالی نوشتی استاد عزیز و ارجمند
ناشناس
۰۸:۵۴ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
کی گوش شنوا بردار من
ناشناس
۰۸:۴۵ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
استاد محترم خود می دانید که همه کشورهای پیشرفته را گروه اقلیت خلاق اداره می کنند. ولی فرهنگ موجود سرکوب کننده خلاقیت است . در این شرایط معلوم است که سیستم ما را فقط بحرانها تغییر می دهد نه استدلال، متاسفانه افراد جامعه هم اکثرا اینگونه شکل یافته اند لذا به نظر می رسد تا دهها سال آینده جای امیدواری نیست
آرتمیس
۰۸:۴۳ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
ذرود درود درود هزاران درود بر شما استاد گرانقدر......مطالب شما را همیشه چندین بار میخوانم و از آن استفاده میکنم....بسیار سپاسگزارم...
ناشناس
۰۸:۴۱ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۸
آیا منابع کشور برای حفظ وضع موجود است یا برای رقابت شهروندان برای نوآوری و خلاقیت صرف می‌شود؟
جمله سنگینی است منوکه خیلی تکون داد. نمی دونم سردمه ...
پاسخ ها
کیوان
| |
۰۸:۵۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
حرف ها و نوشته های خوب، کم نیستند. اما پای در و عمل مان می لنگد. آنان که باید این خوب ها را باور داشته باشند و به آنها عمل کنند(یعنی خود ما) هیچ وقت باورشان نداشته ایم. شاید مهمتر از خلاقیت و نوآوری، بازگشتن به خودمان و فکر کردن درباره خودمان، ارزش هایمان و اعتقادات و باورها و در نهایت، رفتارها و تصمیم هایمان است.
ايلقار
| |
۰۹:۳۵ - ۱۳۹۴/۰۷/۱۹
ناشناس جان كاش به جاي شما و مردم ايران ، مسوولان را تكان ميداد!!!
تعداد کاراکترهای مجاز:1200