تا سخن از برخورد دنباله‌دارها به زمین می‌شود، به یاد تصاویری از انقراض‌های عظیم و توقف چرخ زندگی روی زمین می‌افتیم، اما بتازگی محققان آژانس فناوری، علوم زمین و دریای ژاپن دریافته‌اند دنباله‌دارها برای خلق زندگی و حیاتی که روی کره زمین می‌شناسیم بسیار مهم هستند.
محققان این آژانس به دنبال انجام آزمایش هایی، نوع برخوردهای دنباله دارها را به زمین ـ وقتی چهار میلیارد سال پیش، حیات برای اولین بار در این کره خاکی پدیدارشد ـ بازسازی کردند. آنها اسیدهای آمینه (بلوک های سازنده حیات)، یخ و فورستریت ـ ماده ای که اغلب در شهابسنگ ها یافت می شود ـ را با هم ترکیب و آن را تا 77 کلوین خنک کردند.
سپس این ترکیب را به وسیله یک تفنگ باروتی در معرض ضربه های مکرر قرار دادند و نیروی ضربه یک دنباله دار را شبیه سازی کردند. در بررسی ترکیب نهایی معلوم شد تعدادی اسیدهای آمینه به هم متصل شده اند و تشکیل زنجیره های کوتاهی به نام پپتید داده اند.
این یافته نشان می دهد برخورد دنباله دارها مسلما نقش مهمی در پاشیدن بذر حیات روی زمین داشته است. تولید زنجیره های کوتاه پپتید، گامی مهم در تکامل شیمیایی مولکول های پیچیده است. وقتی این فرآیند شروع شود، برای تشکیل زنجیره های بلندتر پپتیدی چه در خشکی و چه در دریا انرژی کمتری مورد نیاز است. این تحقیق همچنین نشان می دهد همین فرآیند می توانسته در سیاره های دیگر و دنیاهای ماورای زمین نیز رخ داده باشد.
قمرهای یخی مشتری و زحل مثل اروپا و انسلادوس که درون منظومه شمسی قرار دارند، احتمالا در معرض چنین بمبارانی از دنباله دارها قرار گرفته اند. جالب است بدانید ماموریت استار داست ناسا وجود اسیدآمینه گلیسین در دنباله دار را تائید کرد. گلیسین، ساده ترین نوع اسیدآمینه در تمام سلول های زنده است.
منبع: جام جم