کمپین « نه به ازدواج پر هزینه» را هم راه بیاندازیم

در این میان مسئله‌ای که ایرانیان فراموش کرده‌اند این معناست که این کمپین‌ها «نه» فقط در مورد تولید‌های داخلی یا ایستادن در مقابل برخی تصمیمات حاکمیت نیست بلکه گاهی باید رفتار خود را در جامعه اصلاح کنیم. با نگاهی به رفتارهای اجتماعی خودمان می‌شود پی برد که بیش از همه خودمان احتیاج به «کمپین نه» داریم.

به طور مثال می‌شود در کشور خود مردم برای مقابله با روش غلط « کمپین نه به ازدواج پرهزینه» راه بیندازند. در این راه جوانان می‌توانند نقش تاثیرگذاری بازی کنند. سال‌هاست ایرانیان بنابر بر رسوم غلط کاری کرده‌اند که ازدواج جوانان با سختی‌های زیادی همراه است. این‌روزها یک عروسی کم خرج در تهران معادل 20 میلیون تومان است. 20 میلیون تومانی که می‌تواند زندگی یک زوج جوان را دچار تحولات اساسی کند اما بنا بر سنت‌های غلط مجبور هستند تمام سرمایه خود را صرف یک شب مهمانی کنند.

این هزینه تازه برای یک ازدواج ساده است و در تهران و دیگرهای شهرهای کشور ازدواج‌هایی با هزینه‌های سرسام آور انجام می‌شود که با هزینه‌ها آن می‌شود 50 جوان را راهی خانه بخت کرد. بسیاری از جوانان به خاطر مشکلاتی که بابت هزینه‌های ازدواج و سخت گیری‌های خانواده‌ها وجود دارد به سمت ازدواج نمیرند و ترجیح می‌دهند که سال‌ها مجرد بمانند تا اینکه به خاطر یک شب مراسم عروسی سال‌ها مجبور باشند هزینه آن یک شب را پرداخت کنند.

جوانان ایرانی باید با راه انداختن این کمپین جلوی فرهنگ غلط رایج میان خانواده‌ها را بگیرند. پسر و دختر می‌توانند به پدر و مادر خود بگویند که ما بدون مراسم ازدواج، راهی خانه بخت خواهیم شد یا اینکه ما هزینه ازدواج خود را صرف خانه می‌کنیم یا با آن به ماه عسل می‌رویم یا اصلا با این هزینه کاری می‌کنیم که چند جوان دیگر نیز راهی خانه بخت شوند.

مهم تر از کمپین نه به خرید خودرو یا هر مسئله دیگری، کمپین نه به ازدواج پر هزینه است. باور کردنش سخت است که دو جوان چند سال عقد کرده باقی می‌مانند تا پسر بتواند هزینه شب عروسی را تامین کند و دختر جهزینه را و این درحالی است که اگر هر دو مسئله ازدواج را ساده می‌گرفتند آنها حداقل یک سال یا دو سال زدوتر زندگی مشترک خود را شروع می‌کردند.

بسیاری از دختران این کشور برای اینکه پدرانشان نمی‌توانند هزینه جهاز را تهیه کنند، مجرد باقی مانده‌اند و چه پسرانی که به خاطر ترس از هزینه ازدواج به سمت این سنت الهی نمی‌روند.

گاهی باید از خودمان شروع کنیم. همیشه نباید چشم به دستان دولت و حکومت داشت. اولین مصلحان اجتماعی خود مردم هستند. وقتی اصلاح از داخل مردم شروع شود قطعا حکمیت نیز تن به خواسته مردم خواهد داد. جامعه در صورتی اصلاح می‌شود که مردم بخواهند. نمی‌شود مردم خود حامل فرهنگ‌های غلط باشند و انتظار داشته باشند که دولت بانی تغییرات اجتماعی در کشور باشد.