این روزنامه در 16 صفحه به سردبیری فریدون جیرانی و مدیرمسوولی حسین وخشوری منتشر شده است.
سینمای ایران، تلویزیون، سینمای جهان، نقد و تجسمی، اقتصاد، ادبیات، موسیقی و تئاتر عناوین برخی صفحات این روزنامه را شامل می‌شود.
فریدون جیرانی در سرمقاله این روزنامه با انتشار مطلبی با عنوان «حمایت از تکثر فکری» نوشته است:
«ما نیامدیم فقط از جریان اصلی داخل سینما و فیلم‌های پرفروش حمایت کنیم. ما نیامدیم فقط مبلغ سینمای داستان گو و پیرنگ‌دار باشیم و سینمای رو به جلوی خرده پیرنگ را نبینیم.
ما آمدیم تا از تنوع و تکثر فکری داخل سینما حمایت کنیم و پشت این تنوع و تکثر بایستیم.
سینمای امروز ایران سینمایی پیچیده است، مثل جامعه امروز. جامعه امروز دیگر جامعه «چپ» و «راست» گذشته نیست، جامعه بالای شهر و پایین شهر نیست. جریان‌های فکری چپ و راست مدت‌هاست که تغییر فکری پیدا کردند و دیگر با تعاریف ساده گذشته مشخص نمی‌شوند. دیوار فرهنگی بین بالای شهر و پایین شهر نیز سال‌هاست برداشته شده است.
سینمای دهه 60 و آغاز دهه 70 سینمای سیاه و سفید بود. سینمایی بود که می‌شد با مشخص کردن دو قطب تجاری، هنری، دولتی و خصوصی آن را تعریف کرد. این سینما، سینمایی بود با مفاهیم ساده که هنوز عین سینمای دهه 50 را تغییر داد که این تغییر تا پایان دهه 60 و آغاز دهه هفتاد در نوع پوشش مردان و زنان، نوع مکان‌های زندگی، نوع تزئینات داخلی خانه‌ها، نوع ماشین‌ها، نو مغازه‌ها و رفتارهای اجتماعی قابل رویت بود.
از نیمه دوم هفتاد شهر تغییر کرد زندگی شهری پیچیده شد. تفکر فیلم‌سازان هم تغییر کرد و هراس گذشته از رفتن به داخل زندگی شهری به جرأتی تازه برای کند و کاو این زندگی تبدیل شد. در چهار سال آخر دهه هفتاد، جریان اصلی سینما، از طریق داستان‌گویی به داخل زندگی شهری رفت تا پیچیدگی‌ها و تناقضات این زندگی را نشان دهد که نشان داد. هنگامی که این سینما رشد کرد و تأثیرگذار شد، مدیران تغییر کردند. ممیزی و کنترل که شروع شد گرچه سینمای جریان اصلی و داستانگو کم کم دچار لکنت زبان شد، اما از دل همین ممیزی سینمای خرده پیرنگ بیرون آمد. سینمای خرده پیرنگ قهرمان فاعل نداشت و با تعدد قهرمان می‌خواست پیچیدگی‌های جامعه شهری و تعارضات جدید و تغییر رفتارهای اجتماعی را نشان دهد.
این سینما چون به فراز و فرودهای سینمای داستانگو معتقد نبود و در عرض حرکت می‌کرد تا به درون شخصیت‌ها بپردازد از نظر فکری رشد کرد. «درباره الی» که در سال 86 تولید و به نمایش درآمد سینمای خرده پیرنگ را وارد فاز جدیدی کرد و بر فیلم‌های بعد از خود تأثیرات بسیار گذاشت.
امروز سینمای خرده پیرنگ با حضور نسل جدید، نسل پرشور و خوش فکر در اوج رشد خود قرار دارد. این نسل در کنار نسل‌های قبل‌تر که تغییر مسیر فیلم‌سازی دادند و فیلم‌سازانی که هنوز در جریان اصلی موثرند و حرفی برای گفتن دارند، با فیلم‌سازانی که می‌توانند تماشاگر بیش‌تری را به داخل سینما بیاورند، تنوعی را شکل می‌دهند. این تنوع را از نظر فکری تفکر روشن‌فکران مسلمان داخل سینما، روشن‌فکران عرفی و در کنار آن‌ها تفکر نسل جدیدی که تازه به میدان آمدند سامان می‌دهند.
سینمایی که مخالفان زیادی دارد. سینمایی که با بحران تماشاگر روبه‌روست، سینمایی که بخش خصوصی آن از نظر اقتصادی وضعیت مطلوبی ندارد. سینمایی که جریان اصلی آن در احتضار است، سینمایی که ...
اما همین سینما از نظر «فکری» از پا نیفتاده است. رأی داوران خانه سینما به «چند متر مکعب عشق» نشان‌گر هنوز بودن این «فکر» است.»