عصر ايران؛ مهرداد خدير- شايد برخي كاربران و خوانندگان خُرده بگيرند كه آيا اين قلم قصد دارد در حوزه ورزش و فوتبال نيز بنويسد؟! پاسخ البته منفي است. پس اين مطلب از زاويه فوتبال تحرير نمي‌شود و انگيزه اين سطور موضوعي ديگر است:
در اتفاقي اگر هم نه نادر اما بسيار جالب در روز 17 شهريور 1394 گل‌هاي تيم ملي فوتبال ايران در برابر هند را در شهر بنگلور هند سه بازيكني به ثمر رساندند كه به ترتيب
سني مذهب ، ارمني و
شيعه مذهب هستند.
سردار آزمون كه گل اول را در دقيقه 29 به ثمر رساند متولد شهرستان گنبد كاووس و اهل تسنن است.
گل دوم را
آندرانيك تيموريان وارد دروازه هندي‌ها كرد كه مسيحي ارمني است و نخستين ارمني كه بازوبند كاپيتاني تيم ملي فوتبال ايران را بر دست بسته است. ( در سال 1375 و در يك بازي دوستانه ميان ايران و تركمنستان البته ماركار آقاجانيان – يكي از دستياران امروزي كارلوس كي روش- بازوبند كاپيتاني بست اما چنان كه گفته شد آن بازي دوستانه بود).
سومين گل را نيز
مهدي طارمي به ثمر رساند كه مانند اكثريت مردم ايران شيعه مذهب است.
نمي‌خواهم از بازي فوتبال بگويم بلكه مي‌خواهم از قابليت فوتبال بگويم كه مي‌تواند شيعه و سني و ارمني را در كنار هم قرار دهد و وحدت در عين كثرت را تحقق بخشد و مي توان از خود
ايران گفت كه ذيل نام آن هم بازيكن سني گل مي‌زند و هم شيعه و هم ارمني و در دنياي خشونت‌زده امروز كه هر روز اخبار درگيري اقوام و مذاهب منتشر مي‌شود چه تصويري از اين زيبا‌تر و گوياتر؟
با اين كه هند به عنوان سرزمين هم‌زيستي مذاهب و اديان شناخته مي‌شود اما در همين هند، مسلمان ها از احساس تبعيض رنج مي‌برند و در كارنامه نخست وزير كنوني آن تمايلات افراطي براي سلطه كامل هندوها مشهود است ولو پس از صدارت انكار كند.
در بنگلور هند اما تيم ملي فوتبال ايران در اتفاقي نادر و شايد بي سابقه با تركيبي از شيعه و سني و ارمني به ميدان رفت و هريك هم گلي به ثمر رساندند.
شايد برخي اين اشارات را به مقوله فوتبال نامرتبط بدانند يا بگويند سرمربي خارجي را كه خارج از اين سه است از قلم انداخته‌ايم و فوتبال ربطي به اين مقولات ندارد.
گيرم به موضوع فوتبال ربطي نداشته باشد اما آيا براي ايران گل نزدند و به خاطر ايران شادي نكردند؟
فوتبال ملي يكي از ظرفيت‌هاي نزديك سازي اقوام و مذاهب ايراني است و جنبه هاي فراورزشي فوتبال همان نكته‌اي است كه آقاي وزير ورزش كه مدام فوتبال را با ديگر رشته‌هاي ورزشي مقايسه مي‌كند چه بسا از آن غافل است.
واقعيت اين است كه فوتبال قابليت‌هاي غير ورزشي فراواني دارد و اين سخن گزاف نيست كه مي‌تواند در خدمت صلح به كار گرفته شود. مگر هم‌زمان با بازي ما و در تهران، افغان‌ها به جاي كشور خودشان در ايران بازي نكردند و قرار نيست سوري‌ها هم بيايند؟
در دنياي آشوب‌زده كنوني كه دست‌هاي بيگانه خواب برهم زدن يك‌پارچگي ايران را مي‌بينند حضور جواناني از اقوام و مذاهب گوناگون در تيم ملي فوتبال ايران فرصت مغتنمي است؛ بسيار مغتنم و به پاس گل هايي كه آنان تقديم مي كنند بايد و سزد كه از سوء تفاهم‌ها و بدگماني ها كاست.
با اين اوصاف دريغ است كه درباره بازي ايران و هند تنها به رقابت‌هاي انتخابي جام جهاني 2018 و جام ملت‌هاي 2019 اشاره شود.
پس جا دارد بر تعلقات و خاست‌گاه سه بازيكن هم تاكيد كنيم. نمايشي از كثرت در عين وحدت و وحدت در عين كثرت.
اگر این خبر در دنیا هم برجسته شود و با روش های رسانه ای تبلیغ گردد آدم های زیادی رو خصوصا در مورد تبلیغات منفی برر علیه ایران به فکر وادار خواهد کرد
این اصلاح در حوزه عرفان نظری است
به مورد جالبی اشاره شده
من یک ایرانی سنی مذهبم که عاشقانه وطنم را دوست دارم
اجساسم این هست که ایران از نظر اتحاد بین اقوام و مذاهب در وضعیت بهتری نسبت به دیگر کشورهای همسایه میباشد
امیدوارم این احساس من در همه جامعه تقویت گردد