شرق/ فرهاد توحیدی _ فیلم‌نامه‌نویس
در روزهای پس از توافق، پرداختن به کارهای عقب‌افتاده در دولت، وظیفه‌ای است که مردم از بخش‌های مختلف بدنه قوه اجرائی متوقع هستند. دراین‌میان سینما و سینماگران هم جایگاه مهمی در سیاست‌گذاری‌های پس از توافق خواهند داشت.
به گزارش شرق، به اعتقاد من، مطالبات مهم حوزه سینما از دولت را می‌توان در سه حوزه مورد بررسی قرار داد. دسته اول این مطالبات، در زمینه حقوق صنفی است که امنیت شغلی سینماگران را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
در این عرصه کارهای زیادی روی زمین مانده که باید شاهد اجرائی‌شدن آنها باشیم. عمده این کارها، مستلزم اعتباراتی است که دولت می‌تواند از طریق سازمان سینمایی به تشکیلات صنفی سینماگران تخصیص دهد و به‌عنوان نمونه می‌توان به حساب کمک‌هزینه بی‌کاری اشاره کرد. بخش دوم، نیازهایی است که سینماگران در حوزه نرم‌افزاری به آن اشاره می‌کنند.
واقعیت این است که در این دو سال، اهالی خانواده بزرگ سینما با توجه به نظر مثبتی که به دولت داشتند، کوشش کردند مسئولان قوه مجریه را در تنگناهای شرایط تحریم تنها نگذارند و تا حد ممکن روی مطالبات این حوزه پافشاری نداشته باشند.
اما در روزگار پس از تحریم، سینماگران خواهان این مطالبه خود از دولت هستند که در حوزه نظارت تجدیدنظر کلی کند تا بتوان به خروج محصولات فرهنگی از سیطره نگاه‌های امنیتی امیدوار بود.
کارنامه دوساله دولت تدبیر و امید گواه این واقعیت است که دولت تلاش دارد اهالی فرهنگ از جنس دیگری با مردم وارد گفت‌وگو شوند، بنابراین زمینه‌سازی آن باید در حوزه نرم‌افزاری اتفاق بیفتد و وعده‌های عملی‌نشده دولت در این حوزه عملیاتی شوند.
طبعا امروز شرایط مناسبی پیش‌روی ما و دولت قرار دارد تا با آرامش بیشتری با مردم و مخاطبان محصولات فرهنگی وارد گفت‌وگو شویم و از این زاویه، حذف نظارت‌های غیرضروری می‌تواند قدم بسیار مهمی باشد.
دسته سوم مطالبات سینماگران اگرچه به نظر به دو دسته قبل وابسته است اما از آنجایی که سمت‌وسوی سیاست‌های کلی نظام، پیش‌رفتن به‌سوی خصوصی‌سازی و سپردن کار مردم به دست مردم است؛ می‌توان آن را به‌عنوان یک مطالبه مستقل دید.
به نظرم زمان آن رسیده که دولت از شکل کارفرمای بزرگ سینما خارج شود و به‌جای آن اعتبارات ریالی خود را صرف بهبود کیفی سینما در معنای کلی و گسترش فضاهای سینمایی کند.
دولت می‌تواند به‌جای سرمایه‌گذاری در تولید انبوه آثار سینمایی، به بهبود شرایط و ابزارهای نمایش فیلم در کشور کمک کند تا همه سینماگران از حضور دولت در سینما منتفع شوند.
منظور این نیست از دولت بخواهیم از ساخت آثار سینمایی موردنظرش دست بردارد بلکه می‌توان با ایجاد سازوکارهایی، از سرمایه‌گذاری در تولید انبوه آثار سینمایی کاست و به بخش‌های دیگر سینما هم امید به پویایی را با تدبیر اهدا کرد.