در آخرین سال دولت دهم، یکی از عجیب ترین عزل و نصب های تاریخ هواپیمایی ایران رقم خورد. علی عابدزاده، یکی از کهنه کارترین مدیران صنعت هوانوردی کشور از مدیریت شرکت هواپیمایی آسمان برکنار شد و در کمال شگفتی فردی که سابقه ای در مدیریت هوایی نداشت، به جای او نشست.
مدتی بعد از این جابجایی، سانحه پشت سانحه در هواپیمایی آسمان رخ داد و کار بدانجا رسید که برخی مدیران این ایرلاین که می دانستند چه وضعیت نابهنجاری در ایمنی پروازهایشان وجود دارد خود و خانواده هایشان با هواپیماهای خودشان سفر نمی رفتند تا آن که آن مدیر نورچشمی نیز رفت و اوضاع بهبود نسبی یافت.
این در حالی بود که در دوران مدیریت عابدزاده بر آسمان که حدود 25 سال طول کشید، این شرکت یکی از ایمن ترین و کم سانحه ترین خطوط هوایی ایران بود.
عابدزاده بعد از آن ، راهی هواپیمایی معراج شد و هر چند مدام نامش به عنوان کاندیدای سازمان هواپیمایی کشوری، مدیر عاملی هما و ... مطرح بود ، اما به دلایل متعددی از جمله سیاسی کاری های تحمیلی بر صنعت هوایی ایران، نتوانست وارد گود شود.
او از جمله مدیران صنعت هوایی ایران است که هم تحصیلاتش مرتبط با این رشته است و هم تمام عمر کاری و تخصصی اش را در این حوزه گذرانده است و بر خلاف سنت مألوف بسیاری از مدیران وطنی، از این شاخه به آن شاخه نرفته است.
سرانجام ، روز 25 مرداد 94، هیات دولت، کاری که باید سال ها قبل انجام می شد را انجام داد و عابدزاده را به ریاست سازمان هواپیمایی کشور منصوب کرد.
این انتصاب از دو منظر حائز اهمیت استراتژیک است: اول آن که فردی از میان فعالان صنعت هوانوردی ایران به رأس این هرم گمارده شده است، فردی که که هم بدنه این صنعت او را در سطحی بسیار عالی قبول دارد و هم ریزه کاری های مدیریتی و فنی این صنعت را می شناسد و راهکاری علمی، تجربی و عملیاتی برای مشکلات عدیده این صنعت دارد.
دومین نکته نیز ناظر بر ارتباطات وسیع عابدزاده در سطح بین المللی و اعتبار شخص او در مجامع جهانی هوانوردی است.
او به عنوان یکی از قدیمی ترین مدیران هوایی ایران، در طول قریب به سه دهه گذشته، ارتباطات بسیار خوبی را با اشخاص حقیقی و حقوقی صنعت هوانوردی در منطقه و جهان برقرار کرده و چهره ای خوشنام و شناخته شده در این عرصه است که در جهان هوانوردی، او را به اسم می شناسند.
این ویژگی منحصر بفرد می تواند در دوران جدید که انتظار می رود سایه تحریم ها کمرنگ تر شود، به عنوان یک کاتالیزور قابل اعتنا ، در جبران عقب ماندگی های تاریخی صنعت هوایی کشور عمل کند و به اصلاح سریع تر اوضاع بینجامد، هر چند که نه از او و نه از هیچ کس دیگری انتظار معجزه نیست.
انتصاب علی عابدزاده به سمت ریاست سازمان هواپیمایی کشوری، بی هیچ تردیدی یکی از درست ترین انتصاب ها در ایران است و بعد از خبر آزادسازی فروش هواپیماهای مسافری به ایران (که البته هنوز عملیاتی نشده)، دومین موج امیدواری را در این صنعت به وجود آورده است .
امید که ثمرات شیرین این انتصاب نصیب مردمی شود که سال هاست رنج تحریم های صنعت هوانوردی و هزینه های گزاف و گاه غیر قابل جبران آن را به دوش کشیده اند.
اما آیا واقعا اینقدر باید سیستم هواپیمایی کشور متکی به یک شخص باشه؟ که اگر اون نبود سانحه پشت سانحه؟
الهی آمین