تلسکوپ فضایی هابل از نوعی سحابی رنگی کوچک تصویربرداری کرده که ابری میان‌ستاره‌ای متشکل از غبار، هیدروژن، هلیم و دیگر گازهای یونیزه‌شده است.
این حباب رنگی نوعی سحابی سیاره‌ای به نام NGC 6818 است که «سحابی جواهر کوچک» نیز لقب گرفته است.
سحابی مزبور در صورت فلکی قنطورس و در فاصله 6000 سال نوری از زمین واقع شده است. این ابر درخشان غنی فقط نیم سال نوری عرض دارد با این حال جواهری کوچک در مقیاس کیهانی به شمار می‌آید.
زمانی که ستارگانی مانند خورشید وارد دوره بازنشستگی می‌شوند، لایه‌های خارجی خود را برای خلق ابرهای درخشانی از گاز به نام سحابی‌های سیاره‌ای به داخل فضا پخش می‌کنند. انتشار این جرم یکدست نبوده و سحابی سیاره‌ای می‌تواند دارای شکل‌های بسیار پیچیده‌ای باشد.
سحابی NGC 6818 ساختارهای رشته‌مانند گره‌دار و لایه‌های متمایز از ماده دارد. دانشمندان معتقدند باد ستاره‌ای حاصل از ستاره مرکزی این ابر، ماده را به بیرون سوق می‌دهد و شکل طولانی آن را به وجود آورده است.
هنگامی که این باد سریع از میان ابر کند و متحرک عبور می‌کند، نوعی فوران‌های شفاف ویژه را در لایه‌های بیرونی‌تر خلق می‌کند.
هابل پیش‌تر و در سال 1997 از این سحابی تصویربرداری کرده و از «دوربین سیاره‌ای میدان وسیع 2» خود برای تصویربرداری از این جرم کیهانی بهره برده بود. این دوربین دارای فیلترهایی است که انتشارات اکسیژن و هیدروژن یونیزه‌شده را برجسته می‌کند.
تصویر جدید از همین دوربین از فیلترهای مختلف برای آشکارسازی نمایی متفاوت از این سحابی استفاده کرده است.
تلسکوپ فضایی هابل تلسکوپی است که در سال 1990 توسط شاتل دیسکاوری در مدار گردش قرار گرفت. نام این تلسکوپ از نام کیهان‌شناسی به نام ادوین هابل گرفته شد. گرچه هابل اولین تلسکوپ فضایی نبوده، اما یکی از بزرگترین آن‌هاست که برنامه‌ای مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا بشمار می‌رود.
تمام فعالیت‌های تلسکوپ فضایی هابل توسط پایگاه‌های زمینی کنترل می‌شوند و نقطه مرکزی تمام عملیات‌ها تیم عملیات پرواز است که در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا واقع در مریلند قرار دارد.
منبع: ایسنا