عصر ایران ؛ رضا غبیشاوی - یکی از ویژگی های دلواپسان و مخالفان تندرو دولت، "تبدیل فرصت ها به تهدیدها در عرصه سیاست خارجی" است. چه خود در مصدر امور باشند که اصولا اجازه ایجاد فرصت نمی دهند و معمولا به سمت تهدید حرکت می کنند و اگر در خارج از قدرت باشند تمام تلاش و انرژی خود را به کار می گیرند تا فرصت های به دست آمده را بسوزانند و اگر بتوانند به تهدید تبدیل کنند.
در همین باره می توان به سفر لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه به تهران اشاره کرد.
البته قبل از این مخالفان تندرو دولت با حمایت تبلیغاتی بوق های رسانه ای و در راس آنها صداوسیما دو اتفاق مثبت و فرصت به دست آمده در عرصه سیاست خارجی یعنی صدور قطعنامه خوب پارلمان اتحادیه اروپا درباره ایران بعد از آغاز به کار ریاست جمهوری حسن روحانی و ملاقات روحانی و دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا را با همین روند در عرصه افکار عمومی سوزاندند.
درباره موضوع سفر فابیوس به تهران واعتراض مخالفان تندرو می توان به موارد زیر اشاره کرد.
اول - اینکه وزیر خارجه فرانسه به تهران سفر می کند یک اتفاق خوب است و باید از آن خوشحال بود به ویژه که این سفر بعد از گذشت 12 سال از آخرین سفر یک وزیر خارجه فرانسه به ایران انجام می شود.
سفر قبلی وزیر خارجه فرانسه به ایران مربوط به دولت اصلاحات بود و بعد از آن در دولت محمود احمدی نژاد زمینه ای برای رفت و آمد ایران و اروپا فراهم نشد و روابط میان دو طرف به تیرگی گرایید.
فرانسه یکی از کشورهای صنعتی و مهم جهان و عضو دائم شورای امنیت است. فرانسه به همراه آلمان دو رکن اساسی منطقه پولی یورو و به همراه بریتانیا سه کشور اصلی اتحادیه اروپا به شمار می آیند.
سفر فابیوس به تهران نشانه ای از آغاز دوباره روابط خوب ایران و اروپاست که مردم ایران تاثیرات مثبت آن را دیر یا زود احساس خواهند کرد.
این سفر یک نمره مثبت به عملکرد دولت در سیاست خارجی است و به همین دلیل مخالفان تندرو سعی دارند این موفقیت را کمرنگ کنند.
دوم - در پی نزدیک شدن به زمان سفر فابیوس به تهران بخشی به این سفر اعتراض کردند و موضوع خون های آلوده را پیش کشیدند.
در دهه 60 شمسی با ورود محموله خون آلوده از فرانسه به ایران در دوره نخست وزیری فابیوس اولین ایرانیان به بیماری سخت ایدز مبتلا شدند.
بخشی از این معترضان حق دارند اعتراض کنند یعنی آنهایی که دغدغه سلامت مردم ایران را دارند اما بخش مهمی از آنان که هم اکنون سنگ قربانیان این حادثه را به سینه می زنند نه درد سلامت ایرانیان را دارند و نه دلشان برای بیماران ایدز می سوزد.
آنهایی که در این چند روز از تریبون های رسمی و شبه رسمی علیه توسعه روابط ایران و اروپا جیغ بنفش سر می دهند دغدغه سلامت ایرانیان را ندارند آنها همانهایی هستند که در سال های سخت تحریم، بیماران دارای بیماری سخت و صعب العلاج را نادیده می گرفتند و چشمان خود را بر سخت شدن وضعیت این بیماران، درمان و تهیه داروهای آنها می بستند و حتی صورت مساله را انکار می کردند.
اینان همان افرادی هستند که برای اضافه شدن تحریم ها در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد هورا می کشیدند بدون اینکه توجه کنند قربانی بزرگ این تحریم ها بیماران بی گناهی هستند که نخواهند توانست داروهایی را که تا دیروز در هر داروخانه ای وجود داشت تهیه کنند.
اینان همان افرادی اند که امروز هم با توافق هسته ای و نتیجه آن یعنی رفع تحریم ها به مخالفت برخاسته اند.
گذشته از این، در صورت وجود رابطه خوب میان ایران و فرانسه بهتر می توان ماجرای خون های آلوده را پیگیری کرد و به دنبال غرامت بود.
در صورت بهبود رابطه می توان برای درمان بهبود بیماران صعب العلاج گام برداشت. می توان به جای واردات دارو از چین، هند، مالزی و پاکستان از آلمان و فرانسه دارو وارد کرد. اگر با جنجال و هیجان زدگی کارهای پیش می رفت، امروز هیچ مشکلی در کشور نداشتیم!
قطعاً ما نه به فابیوس دل بسته ایم و نه به فرانسه اعتماد داریم. در عرصه بین الملل، چیزی به نام دلبستگی و اعتماد فقط از ساده لوحان بر می آید ولی عقل سلیم ایجاب می کند که با دنیا به ویژه بخش های مهم آن ارتباط داشت و از منافع این ارتباط برای ملت خود بهره گرفت. انزوا، نشانه انسان های ناتوان است.
1- فرانسه پس از افشای رسوایی خون های آلوده رسما ازکشورهای درگیر ایین مسئله عذرخواهی کرد و حتی غرامت های قربانیان را نیز پرداخت کرد غیر از ایران که نه عذرخواهی کرد و نه غرامتی پرداخت کرد
2. در جریان جنگ ایران و روسیه فرانسه به ایرن قول داده بود از ما حمایت کند بههمین فرانسه اعتماد کردیم و خیانت کرد؛ در عهدنامه گلستان و ترکمنچای فرانسه به ایران خیانت کرد. در جنگ به نفع روس ها، پشت ما را خالی کردند و ما شکست خوردیم.
فرانسه سیاستش اقتضا کرد که الان با ما رابطه تجاری خوب داشته باشه به وقتش هم به ما پشت خواهد کرد مثل سایر کشورها
اونها عاشق چشم و ابروی ما نیستن
فعلا بوی پول به مشامشون رسیده! مراقب باشیم
بعدشم به غیر از این کشورهایی که نویسنده ذکر کرده، کدوم کشور صنعتش در حد فرانسه است؟
دمت گرم عصر ایران