سردار علایی از فرماندهان دوران دفاع مقدس در گفت و گویی که با روزنامه شرق داشته است درباره پذیرش قطعنامه توضیحاتی داده است که در ادامه می آید:
بههرحال در چند ماه آخر جنگ آشفتگی‌هایی در جبهه‌ها ایجاد شده بود و ابتکار عمل دست عراق افتاد. به برخی مناطق حمله و آنها را اشغال کرد. در این چند ماه آخر جنگ، ١٧ هزار اسیر از ما گرفت. ایران تصمیم گرفت از بعضی جبهه‌ها عقب‌نشینی کند تا دوباره ابتکار عمل را به دست بگیرد.
در آن مقطع اجرای شیوه‌های نظامی خیلی امکان‌پذیر نبود و ما با پذیرش قطعنامه، ابتکار عمل را در دست گرفتیم. عراق احساس کرد همه‌چیز را از دست داده است؛ چراکه تا قبل از قطعنامه، ما در داخل خاک عراق می‌جنگیدیم، مگر منطقه عملیاتی فتح‌المبین که در اختیار آنها بود.
عراقی‌ها عملیات خود را بعد از قطعنامه ادامه دادند. در این شرایط، تحرک منافقین خیلی عجیب نبود، اما تصور اینکه این گام بلند (عملیات فروغ جاویدان) را بردارند وجود نداشت.
آن زمان آقای محسن رضایی، فرمانده سپاه در اهواز بود و من هم کنار ایشان بودم که اطلاع دادند از غرب به ایران حمله شده است. آقای هاشمی هم به کرمانشاه رفتند و در آنجا قرارگاه تشکیل شد. یگان‌هایی که در منطقه بودند سد راه منافقین شدند، به اضافه مردمی که در حال فرار بودند؛ مثلا تیپ قائم از سمنان در منطقه بود چراکه وقتی امام قطعنامه را پذیرفتند، مردم احساس کردند کمبود نیرو در جبهه‌ها باعث شده امام قطعنامه را بپذیرند و پذیرش قطعنامه سبب شد نیروی زیادی وارد جبهه‌ها شود.
همه در لشکرها و تیپ‌های خود فعال بودند. حتی امام‌جمعه و مسئولان شهر سمنان هم در تیپ قائم حضور داشتند و وقتی منافقین حمله کردند، منطقه خالی از نیرو نبود. بههرحال برنامه‌ریزی نهایی صورت گرفت و در روز پنجم مرداد از چند محور به آنها حمله شد.