کوهپیمایی هورمون‌های آدرنالینی که از یک هفته کاری پر استرس در بدن تولید شده است را آزاد می‌کند و باعث کاهش استرس و اضطراب می‌شود. کوهپیمایی هر نوع ورزش، خطر ابتلا به فشار خون، دیابت و انواع بیماری‌های قبلی را به شدت کاهش می‌دهد و می‌تواند تراکم استخوان را افزایش دهد و به طور موثر اثرات ناشی از پوکی استخوان را معکوس کند.
کسانی که هفت ساعت در هفته فعالیت فیزیکی دارند، 40 درصد کمتر از کسانی که فقط 30 دقیقه در هفته فعالیت می‌کنند، در معرض خطر مرگ قرار دارند.
به نوشته مجله علم و اخلاق در ورزش، همچنین ثابت شده که پیاده روی و کوهپیمایی خواب شب را بهبود و سیستم قلبی و تنفسی را سالم نگه می دارد. ضمن این که به عضلات نیز استقامت بیشتری می‌دهند.
* تاثیر کوهپیمایی در باز شدن مویرگ‌های بدن
مویرگ‌های بدن در شرایط عادی و در موقع استراحت به مقدار 15 درصد ظرفیت خودشان باز و فعال هستند، ولی در حین کوهپیمایی مویرگ‌ها 95 درصد فعال می‌شوند، چون اکسیژن و غذای مورد نیاز بدن از طریق مویرگ‌ها به نقاط مختلف بدن می‌رسد. بنا‌بر‌این با باز شدن و فعال تر شدن مویرگ‌ها مواد غذایی و اکسیژن با سرعت بیشتر و کیفیت سودمندتر به مغز و عضلات بدن می‌رسد.
* تاثیر کوهپیمایی در جلوگیری از بیماری‌های دیابت
در موقع کوهپیمایی متابولیسم (سوخت و ساز) مواد شناور در خون مانند قند، کلسترول، پروتئین‌ها و اسید اوریک به بهترین وجه صورت می‌گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند جلوگیری به عمل می‌آورد.
* تاثیر کوهپیمایی در از بین رفتن چربی بدن
در موقع فعالیت ورزشی به ویژه کوهپیمایی کالری مورد نیاز بدن به سه برابر افزایش پیدا می‌کند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود بالجبار چربی‌های بدن را می‌سوزاند و مصرف می‌کند. از طرفی در موقعیت فعالیت ورزشی انسان به شدت عرق می‌کند و مقدار چربی‌های زیر پوست در اثر تعریق دفع می‌شود.
* تاثیر کوهپیمایی در زیاد شدن میزان خون در عضلات
در موقع کوهپیمایی مقدار خون موجود در عضلات بدن 20 برابر افزایش پیدا
می‌کند و پر خون شدن عضلات سبب می‌شود که غذای بیشتری به عضلات برسد و
عضلات قوی‌تر شوند.