بازیکن اسبق تیم ملی والیبال ایران که هم اکنون در آلمان مربیگری می کند معتقد است ایران در لیگ جهانی امسال مغز یخی، مکر ولاسکو و دستیارانی خوب روی نیمکت را کم داشت.
به گزارش "ورزش سه"، اینکه چرا ایران نتوانست به دور نهایی لیگ جهانی 2015 صعود کند و اینکه در نهایت والیبال ایران عملکرد خوبی داشته است یا نه موضوع اصلی مباحث این روزهای ورزشی است. پرویز کاظمی بازیکن سال های دور تیم ملی والیبال ایران که هم اکنون سکان هدایت تیم اونترهاخینگ مونیخ را بر عهده دارد در گفت و گو با ورزش سه به جوانب مختلف حضور ایران در لیگ جهانی می پردازد:
نمره قبولی برای ایران
اینکه ما باید هر سال باید تیمی فراتر از اذهان باشیم باوری غلط است و اول از همه باید ببینیم واقعا در والیبال جهان چه جایگاهی داریم. امسال ایران خوب بود و فکر می کنم بهتر از سال گذشته و توانسیم بالاتر از بسیاری از تیم های مدعی قرار بگیریم. درس های زیادی هم گرفتیم که از همین درس ها است والیبال را به جلو می برد.
جای مکر ولاسکو در تیم خالی بود
اصلا نمی خواهم در مورد کواچ صحبت کنم چون شرایط خاصی دارد و بررسی ابعاد مربیگری او جنبه های زیادی دارد. اگر بخواهیم در مورد نواقص او صحبت کنیم باید محاسن کارش را هم بگوییم که فکر می کنم مردم خودشان متوجه بسیاری از مسائل هستند اما موضوع مورد بحث من مجموعه ای است که او برای نیمکت ایران گرد هم آورده. ما روی نیمکت نیروهای قابل اتکایی نداشتیم و حضور تنها رحمان محمدی راد نمی توانست کمک کند چون به جز دانش او ایران به چیزی شبیه مکر ولاسکو هم نیاز داشت که در تیم نمی دیدیم. من فکر می کنم نه به خاطر حضور ایران در لیگ جهانی بلکه برای ادامه راه پیشرفت باید کمی از کشورهای صاحب دنیا برای ارنج نیمکت الگو برداریم.
مغز یخی نداشتیم
ایرانی ثابت کرده است که هر وقت بخواهد کاری را انجام دهد حتما آن اتفاق می افتد و همیشه احساسات با عمل کرد ما ایرانی ها در اکثر کارها توامان بوده است. وقتی ما بازی اول را در تهران مقابل لهستان بردیم من فکر می کنم بازیکنان تحت تاثیر احساساتی قرار گرفتند که در بازی دوم کار دست شان داد. آلمانی ها اصطلاحی دارند که می گوید برای حضور در یک مسابقه باید مغز یخی داشته باشید یعنی ذهن شما پاک از هرگونه پیش فرض و احساسات باشد، موضوعی که در تیم های ایرانی همیشه موج می زند. بازی آن طور که می خواستیم پیش نرفت و در آن لحظه کاری از دست هیچ کس حتی سرمربی هم بر نمی آمد.
لهستان باید زانو می زد
ما حریف مان را اشتباه گرفته بودیم و تمام فکر و ذکرمان شده بود آمریکا در صورتیکه صعود آمریکا قطعی شده بود و حریف مستقیم ما لهستان بود. ایران وقتی آمریکا را برد احساس می کنم به قسمت زیادی از اهدافش از نظر روانی رسید در صورتیکه رسانه ها، تماشاگران، کادر فنی و مجموعه والیبال باید می دانستند که حریف ما لهستان است نه آمریکا. لهستان باید در تهران زانو می زد و خودشان هم فکر نمی کردند بتوانند سلامت از ایران خارج شوند. خود لهستانی ها تمام برنامه هایشان روی بازی با آمریکا بود اما در تهران کارشان را کردند و جان سالم به در بردند.