همه افراد به هنگام اتفاقات ناگوار از گریه کردن استفاده می کنند. حال این اشک هایی که بر روی گونه جاری می گردد و چشم ها را پف دار می کنند، چگونه می تواند دارای خاصیت باشد؟
هر فرد قادر به ریختن 10 اونس اشک و 30 گالن در سال را دارد. این اشک ها می توانند اساسی، اشک رفلکسی و یا روانی و احساسی باشند. اگرچه اشک های حاصل از احساسات حجم بالایی از استرس را دارند، اما باعث آسودگی عنبیه و انتقال این احساس به دیگران را دارد.
به گفته شارون مارتین روان درمانگر در کالیفرنیا، افراد از گریه کردن در عموم دچار خجالت می شوند، اما باید بدانندکه اشک ریختن باعث از بین رفتن احساسات منفی می شود.
دفع سموم گریه علاوه بر اینکه ذهن و احساس افراد را پاک می کند قادر به پاکسازی سموم نیز می باشد. اشک هایی که توسط استرس تولید می شوندبه بدن کمک می کنند تا از مواد شیمیایی افزایش دهنده کورتیزول خلاص شوند. گفتنی است که بسیاری از مواد شیمیایی موجود در گریه های احساسی حاوی پرولاکتین پروتئین و هورمون آدرنوکوتیکو هستند که در د را کاهش می دهد.
بهبود بینایی اشک هایی که توسط غدد اشکی تولید می شوند باعث باز شدن دید می گردند. زمانی که غشای چشم دپار کم آبی می شود از کیفیت بینایی کاسته خواهد شد، لذا اشک باعث شستشوی سطح چشم شده و مانع از دست دادن آب غشای آن می گردد.
بهبود خلق اشک قادر است بهتر از هر گونه داروی ضد افسردگی خلق و خو را بهبود بخشد. طبق مطالعات به عمل آمده گریه کردن باعث تسکین روح و خلق افراد می شود. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی و خلقی ممکن است کمتر اثرات مثبت گریه را تجربه کنند.
تسکین استرس یک گریه خوب می تواند احساس آسودگی را به فرد انتقال دهد، حتی اگر شرایط بد همچنان باقی مانده باشد.نکته قابل توجه این است که گریه هورمون های استرس و سموم را از بدن رها کرده و باعث کاهش تنش می گردد.
مارتین روان درمانگر معتقد است که گریه یک جایگزین سالم و مناسب برای مشت زدن به دیوار به شمار می رود و مانع از مشکلاتی می شود که سلامت جسم را تهدید می کند. لذا اشک ریختن یک راه امن و موثر برای مقابله با استرس است.