این پژوهشگر ارشد انستیتو شرق‌شناسی آکادمی علمی روسیه، در گفت‌وگو با دوربین عصر ایران، داستان کوتاهی از زندگی خود را تعریف می‌کند. این که چرا با وجود عشق ورزیدن به ایران، هنوز نتوانسته کشورمان را از نزدیک ببیند.
هشتمین همایش علمی سالانه دانشجویان ایرانی در فدراسیون روسیه با همکاری دانشگاه سن پترزبورگ، رایزنی علمی سفارت جمهوری اسلامی ایران در روسیه و انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی مسکو، اوایل اردیبهشت‌ماه 94 در سنت‌پترزبورگ برگزار شد.
«یوانسیان یولی آرکادویچ»، یکی از داوران این همایش بود که پس از خواندن مقاله‌ها، از هوش و جدیت دانشجویان ایرانی شگفت‌زده شد.
مطمئنم نظرت عوض میشه و این تصورات قشنگت خراب میشه
بجهت برگزاری پرشکوه و پربار هشتمین کنفرانس علمی دانشجویان ایرانی شاغل بتحصیل در فدراسیون روسیه، از زحمات شبانه روزی انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی مسکو بویژه آقایان دکتر سیدمحسن شفائی، دبیر انجمن اسلامی و دکتر سیدامیرحسین علوی فر مسئول علمی انجمن اسلامی مسکو، کمال تشکر و قدردانی خود را ابراز میداریم.
خیلی خوشم اومد
چرا شوخی ؟
زنده یاد نیکولسون که بهترین ترجمه ی انگلیسی مثنوی مولانا را انجام داد هرگز ایران را ندید .
جالب این که در پی اصرار های فراوان هم حاضر نشد بیاید تا آنچه را در ذهنش درست کرده از دست بدهد .
اونایی که جوگبر شده اند و شعار زنده و پاینده باد می دهند ، برای فهمیدن درد نیکولسون ، زحمت بکشند و سیاحتنامه ی رین العابدین مراغه ای ، و کتاب احمد طالبوف را بخوانند تا بدانند شکستن تصاویر زیبای توهم انسان در رویارویی با حقیقت چه قدر دردناک است .
با پوزش
بدرود .
دريغ است ايران ويران شود
كنام پلنگان شيران شود