حسین هدایتی «فهرست روزنامه نگاران ورزشی» دارد؟

شاید حمایت از فردی که حاضر شده برای یک تیم پرطرفدار از جیب هزینه کند خیلی اتفاق اشتباهی به نظر نرسد. مخصوصا که برای خصوصی شدن فوتبال به افرادی مانند حسین هدایتی نیاز وجود دارد. اما مشکل از جایی شروع می شود که به معیاب حسین هدایتی در مدیریت فوتبال کمتر پرداخته می شود.برای مثال می شود به ماجرای فهرست هزینه های پرسپولیس که توسط هدایتی منتشر شد اشاره کرد.

هدایتی طی یک سال گذشته نزدیک به 4 میلیارد تومان برای پرسپولیس از جیب خرج کرده و با هر کدام از پرداخت هایش درچندین مصاحبه حسابی تبلیغ رسانه ای کرده است. اما همه زمانی که قرار می شود او پرسپولیس را اجاره کند به ناگاه این فهرست روی میز وزارت ورزش قرار می گیرد که به عنوان قسمتی از حق الاجاره محاسبه شود. 

یعنی هرچند او بارها مدعی شده که بدون چشم داشت به پرسپولیس کمک می کند و خب تا امروز هم فعلا موفق نشده این پول ها را از وزارت ورزش بگیرد اما در اولین فرصتی که پیدا می کند فهرست  اش را روی میز می گذارد که پول هایش را دریافت کند.حتی زمانی که موفق نمی شود پولهای هدیه شده را پس بگیرد این فهرست را به رسانه ها می دهد تا یک بار دیگر به روی همه بیاورد که من برای پرسپولیس از جیب خرج کرده ام.  جبهه گیری رسانه های ورزشی در مقابل رفتار حسین هدایتی اما جالب توجه است ؛ پس از انتشار فهرست یک دفعه موج حمایتی رسانه ای در کنار حسین هدایتی قرار می گیرد که حقوق از دست رفته مدیر محبوب را احقاق کند. موجی که اصلا توجه نمی کند آقای هدایتی همین چند وقت پیش چند ده مصاحبه کرده و گفته که بدون چشم داشت این هزینه ها را انجام داده.

البته این آخرین مورد از یک سیاهه بلند کج رفتاری رسانه ای در مورد هدایتی است. مدیر ظاهرا متمول فوتبالی ، در برهه ای پرسپولیس را قهرمان تحویل گرفته و به خاک سیاه نشانده ، استیل آذین را ایجاد و نابود کرده ، از عهده مخارج ملوان برنیامده و خلاصه هیچ برگ سبزی در کارنامه مدیریتی اش ندارد به غیر از هزینه های بی در و پیکر . 

از مبالغی که برای خرید تابلوی بانو یوروم (همسر افشین قطبی ) پرداخت شد و بعدا فاکتورهایش را سازمان تربیت بدنی پرداخت کرد بگیر تا مبالغی که خرج بازگشت میلیاردی ها به پرسپولیس شد. شاید اگر او در همین مزایده می توانست پرسپولیس را بخرد دوباره رکورد رقم قرارداد را ، در بازگشت جلال حسینی و خلعتبری به تیم قرمزپوش می شکست و حتی گوچی را هم به پرسپولیس می آورد . اما با سابقه ای که هدایتی دارد نتیجه گیری تیم اش بعید به نظر می رسد. 

با همه این تفاسیر مدیریت حسین هدایتی اما با کمترین انتقادها مواجه است.او نمی تواند مدیرعامل پرسپولیس باشد ، اجازه نمی دهند رییس هیات مدیره شود و حتی اجازه ندارد تیم قرمز پوش را با پیشهادی اغوا کننده بخرد.با این همه دقیقا در روزی که تیتر اصلی همه رسانه ها باید «رد اهلیت مالی خریداران پرسپولیس باشد» تیترها به «مزایده پرسپولیس برنده نداشت» تغییر می کند. یعنی کمتر کسی اشاره می کند که اهلیت استیل آذین و بهنام پیش روی کیش به هر دلیلی تایید نشده است. 

از روی یک تیتر یا چندتیتر نمی شود قضاوت کرد، چون ممکن است ترس از مسائل حقوقی و البته کپی بودن اخبار سبب استفاده از یک یا چند تیتر باشد؛ اما ماجرای حسین هدایتی و رسانه های ورزشی اتفاقات یک سال و نیم قبل را یادآوری می کند. زمانی که فهرستی از خبرنگاران موسوم به «فهرست رویانیان» بر سر زبان ها افتاد. فهرستی که شاید تعداد زیادی از روزنامه نگاران ورزشی آن را دیده باشند اما هیچ وقت رسانه ای نشد. عصرایران در ان دوره خبری از پی گیری های کمیسون اصل 90 در مورد این فهرست منتشر کرد. فهرستی که هنوز هم تکلیف در موردش مشخص نیست. اما ادعا می شدکه  تعدای از خبرنگاران ورزشی رابطه ای خوب با مدیروقت داشته اند و مناسبات مالی غیرمتعارف هم در میان بوده است. 

نه این فهرست رسانه ای شد و نه هیچگاه خبری رسمی در موردش منتشر شد . هیچ کس هم تایید نکرد که اصلا شایعه روابط مالی غیرمتعارف صحت دارد یا اصلا ماجرا از پایه و اساس دروغ است.اما فضای این روزهای رسانه های ورزشی در مورد حسین هدایتی دوباره شایعات یک سال و نیم پیش را تداعی می کند. مدیری وجود دارد با کارنامه ای ضعیف و غیرقابل دفاع و مشکلاتی که سبب می شود اجازه حضور نزدیک پرسپولیس را پیدا نکند اما از طریق برخی رسانه ها مورد حمایت قرار می گیرد. در این فضا است که دوباره می شود پرسید:«حسین هدایتی «فهرست روزنامه نگاران ورزشی» دارد؟»