با انجام روش مستندنگاری، پژوهشگران می‌توانند بدون نزدیک شدن به اسکلت زن 7000 ساله، پژوهش‌های گسترده‌ای را برای شناسایی ویژگی‌های آن انجام دهند.
به گزارش ایسنا، ضیاء دیلمی، متخصص نقشه‌برداری و فتوگرامتری درباره‌ی روش‌های حفظ اسکلت زن 7000ساله تهران که سال گذشته در حفاری‌های خیابان مولوی کشف شد، گفت: امکان بهره‌مندی از داده‌ها برای رسیدن به نتیجه بدون تماس مستقیم در هر نقطه از جهان از مهمترین مزیت‌های مستندنگاری برای اندازه‌گیری و آسیب‌شناسی اثر تاریخی است .
وی افزود: استفاده از روش‌های فتوگرامتری برای مستندنگاری در گذشته و حال همواره روشی بسیار مفید بوده است .
به گفته او ، مستندنگاری امکان ثبت اثر در موقعیت موجود را برای همیشه فراهم می کند، به این صورت که پس از پایان مرحله نخست، یعنی برداشت، امکان پردازش اطلاعات هندسی آثار برداشت شده در هر زمان و مکان دیگر امکان پذیر می‌شود.
دیلمی که در جمع پژوهشگران و متخصصان پژوهشکده حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری سخن می‌گفت به بیان استفاده از روش اسکن لیزری برای حفظ اسکلت زن 7000 ساله تهران پرداخت.
وی ادامه داد: تلفیق روش فتوگرامتری کلاسیک با روش‌های نوین نظیر برداشت با لیزر اسکنر و تبدیل فتوگرامتری عکس‌ها کمکی بسیار مفید برای برداشت سریع با هزینه به مراتب کمتر است.
او افزود: امروزه با این روش پردازش داده‌ها برای تهیه نقشه‌های خطی، تجزیه و تحلیل آنها در امر آسیب‌شناسی و انجام مطالعات علمی و ریشه‌ای برای پی ریزی طرح مرمت و حفظ آثار به امری ضروری تبدیل شده است.
دیلمی پور ادامه کرد: با استفاده از مستندنگاری می‌توان در زمانی به مراتب سریع‌تر و صرف هزینه‌های کمتر از جنبه‌ی بکارگیری نیروی انسانی به بهترین نتایج در مورد سایت‌هایی که محدودیت‌ها و شرایط دشوار نظیر دسترسی سخت بر آنها حاکم است، دست یافت.
وی گفت: امکان بهره‌گیری از داده‌ها برای رسیدن به نتیجه بدون تماس مستقیم در هر نقطه از جهان از مهمترین مزیت‌های این روش برای اندازه‌گیری و آسیب شناسی اثر است .
او در ادامه با ارایه گزارشی از فعالیت‌های انجام شده با روش مستندنگاری افزود: معرفی تجهیزات به همراه معرفی چند پروژه انجام شده با استفاده از روش‌های نوین می‌تواند عامل فهم آسان‌تر بکارگیری از این روش‌ها شود.