رهبر معظم انقلاب اسلامی گفتند: اهتمام به امر دین در میدان های دشوار و پرخطر، از قبیل حضور در مجاهدت علمای مشهد در مسجد گوهرشاد از نقاط برجسته زندگی مرحوم آیت الله حاج سید هاشم نجف آبادی بود که تحمل زندان و تبعید از سوی دستگاه رضاخانی نیز نتیجه قهری آن به شمار می رفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای در پیامی به همایش بزرگداشت عالِمِ جامع، عامِل و مراقب، مرحوم آیت الله حاج سید هاشم نجف آبادی (جدّ مادری حضرت آیت الله خامنه ای)، تجلیل از این عالم ربانی را اقدامی شایسته خواندند و به برخی وجوه شخصیتی و تلاشهای قرآنی و حدیثی آن فقیه و مفّسر پارسا اشاره کردند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی که صبح امروز (پنجشنبه) از سوی حجت الاسلام و المسلمین محمدی گلپایگانی رییس دفتر مقام معظم رهبری در این کنگره در مشهد مقدس قرائت شد، به شرح زیر است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمدلله ربّ العالمین و صلّی الله علی محمّد و آله الاکرمین
تجلیل و تکریم نام و یاد عالم ربّانی، فقیه و مفسّر پارسا و پرهیزگار، مرحوم آیت الله آقای حاج سیّدهاشم نجف آبادی (رضوان الله علیه) کار شایسته ئی است که به توفیق و هدایت الهی، دفتر تبلیغات بدان همّت گماشته است. این روحانی عالی مقام که مراتب علمی را در نجف و در محضر اساتید بنام آن روزگار طی کرده و مفتخر به اجازه و شهادت علمی از آنان بود، در مدّت نزدیک به چهل سال اقامت در مشهد مقدّس، بیشترین تلاش خود را به تفسیر قرآن منعطف ساخته و محفل گرم و بی وقفه ی تفسیریِ جذّابی در مسجد گوهرشاد (شبستان شمال غربی) برپا نموده بود.
هر شب پس از اقامه نماز جماعت، جمعی از ارادتمندان مشتاق، گِرد منبر بی پیرایه ی این عالمِ عامل، مجتمع گشته و از بیان شیرین و نفس گرم او سخن خدا را می شنیدند، و این سفره ی گسترده ی معرفت و حکمت، ده ها سال، مائده ی الهی و قرآنی را نصیب دوستداران میکرد.
ثبت و نگارش همین درسهای شبانه، تلاش دیگر این عالم قرآنیِ بااخلاص بود که اکنون بحمدالله در اختیار همگان قرار گرفته است.(1) در کنار این تلاش ارزشمند قرآنی که در محیط عمومی آن روزِ مشهد، نظیری برای آن دیده نمیشد، توغّل(2) و تبحّر در کلمات اهل بیت (علیهم السّلام) نیز خصوصیّت برجسته ی دیگر این عالم متّقی و متعبّد بود.
تسلّط او بر حدیث چنان بود که در هر مجلس و محفل، حتّی در جمع خانوادگی ـ که این حقیر در دوران کودکی و نوجوانی تا اوائل جوانی از اقبال حضور در آن برخوردار بودم ـ رشحه ئی از آن کلمات نورانی را به کام حاضران میریخت و مجلس را با ذکر کلمات امامان هدایت (سلام الله علیهم) منوّر میساخت.
رفتار و منش عملی ایشان در زندگی شخصی به گونه ئی بود که گفتارش را نافذ و اثرگذار میکرد. حضور و استفاضه ی او از محضر علمای بزرگ اخلاق و سلوک توحیدی در نجف از قبیل عالمِ سالکِ واصلِ الی الله مرحوم سیّداحمد کربلائی، از او متعبّدی مراقب و اهل تضرّع و بکاء و خشوع، پدید آورده بود؛ تمتّعات متعارف زندگی از قبیل خوراک و پوشاک و شئون اجتماعی و امثال آن، در زندگی او نمودی نداشت. درعین حال اهتمام به امر دین در میدانهای دشوار و پر خطر، از قبیل حضور در مجاهدت علمای مشهد در مسجد گوهرشاد در سال 1314 شمسی، از نقاط برجسته ی زندگی او بود که تحمّل زندان و تبعید شش ساله از سوی دستگاه رضاخانی در سمنان و شهرری نتیجه ی قهری آن به شمار میرفت.
مرحوم آیت الله نجف آبادی، عالِمی جامع و عامل و مراقب بود، و در مشهدِ آن روز ارادتمندان و مخلصان فراوان داشت، و هنگامی که خبر وفات ایشان در سال 1380 قمری به قم رسید ـ و اینجانب در آن سالها در قم اقامت داشتم ـ مرحوم آیت الله العظمی بروجردی مجلس ترحیم مجلّلی در مدرسه ی فیضیّه اقامه فرمود و این حقیر و برادر بزرگ و مکرّم مرا مورد تفقّد قرار داد.
شایسته میدانم که در این مناسبت از فرزند فاضل ایشان مرحوم حجّت الاسلام والمسلمین آقای حاج سیّدحسن میردامادی یاد کنم که پس از پدر، رشته ی تفسیر را به شیوه ی آن مرحوم ادامه داد و سالها محفل گرم تفسیری پدر را حفظ کرد. رحمت خدا بر همه ی آنان و بر ما.
سیّدعلی خامنه ای
25 فروردین 1394
1. خلاصة البیان فی تفسیر القرآن
2. ورود عمیق، تعمّق