یکی از روش‌های پخت‌وپز خانم‌های ایرانی، به‌خصوص خانم‌های شاغل، آرام‌پز کردن غذا با استفاده از آرام‌پز است. در این روش، خورش ساعت‌ها داخل آرام‌پز به‌تدریج می‌جوشد و می‌پزد تا به اصطلاح جا بیفتد.
کمبود وقت برای تهیه خورش‌های جاافتاده هنگام برگشتن خانم‌های شاغل از سر کار، یکی از بزرگ‌ترین دلایل استفاده آنها از آرام‌پز است اما وقتی از آرام‌پز استفاده می‌کنیم، زمان زیادی را برای حرارت دادن به مواد غذایی در نظر می‌گیریم.
حرارت دادن بیش از حد ترکیب‌های موجود در خورش‌ها هم می‌تواند باعث تخریب برخی از ویتامین‌های موجود در آنها مانند ویتامین C شود اما این حرارت، باعث تخریب پروتئین، فیبر یا حتی برخی ویتامین‌های مقاوم‌تر مانند ویتامین‌های گروه B نمی‌شود.
ضمن اینکه برخی ترکیب‌های موجود در مواد غذایی مانند ترکیب‌های موجود در گوشت‌ها، حبوبات یا حتی سبزی‌ها طی فرآیند آرام‌پز شدن، وارد آب خورش می‌شوند.
از آنجا که ما آب خورش‌ها را همراه سایر ترکیب‌های آنها مصرف می‌کنیم، حجم بالایی از ریزمغذی‌ها و درشت‌مغذی‌ها را به بدنمان می‌رسانیم. به این ترتیب، هرچند آرام‌پز کردن، بخشی از ویتامین‌های مواد غذایی را از بین می‌برد، اما روش کاملا مطرودی برای پخت غذا مخصوصا برای افرادی که زمان کافی برای پخت‌وپز ندارند، محسوب نمی‌شود.
به‌طور کلی، تمام روش‌های پخت‌وپز می‌توانند مزایا و معایبی داشته باشند و می‌توانیم برای بهره بردن بیشتر از ریزمغذی‌های موجود در مواد غذایی، هر وقت که امکانش برایمان وجود داشت، شیوه پخت‌وپزمان را تغییر دهیم و تنوعی در آن ایجاد کنیم. مثلا اگر خانمی در طول هفته به دلیل شاغل بودن، فقط می‌تواند غذایی با آرام‌پز بپزد، در روزهای تعطیل، غذاها را بخارپز یا تنوری کند یا از سایر شیوه‌های پخت بهره بگیرد.
منبع: هفته نامه سلامت