راهنمای انتخاب CPU در هنگام خرید لپ تاپ

در بین پردازنده‌های امروزی، حتی مدل dual-core به اندازه کافی برای کارهای روزمره کافی است و می‌تواند نیازهای روزمره شما را رفع کند. البته این نکته را نباید فراموش کرد که کارهای سنگینی همچون ویرایش ویدئویی و طراحی گرافیکی و رندر سه‌بعدی جزو لیست کارهای روزمره محسوب نمی‌شوند. کارهایی از قبیل چک کردن ایمیل، وبگردی در فضای مجازی، تماشا فیلم در یوتیوب (در صورت عبور از فیلترینگ)، ویرایش عکس، انجام کار با برنامه‌های آفیس و کارهایی از این قبیل جزو کارهایی هستند که می‌توان از یک سیستم با پردازنده ۲ هسته‌ای انتظار داشت.

پردازنده چند هسته ای مناسب است؟

پردازنده‌های تک‌هسته‌ای تقریباً دیگر در بازار یافت نمی‌شوند و بهتر است از آن‌ها هم استفاده نکنید. هسته‌های بیشتر درواقع به معنای عملکرد سریع‌تر هست و در اصل به‌عنوان اجرای همزمان چندین برنامه باید به آن‌ها نگاه کرد (هر چه تعداد هسته‌های یک پردازشگر بیشتر باشد، توانایی اجرای همزمان تعداد بیشتری از برنامه‌ها را دارا است). برخی از برنامه‌ها به‌تنهایی به چند هسته احتیاج دارند، به زبان ساده‌تر اگر برنامه در یک سیستم چندهسته‌ای اجرا شود عملکرد بهتری خواهد داشت.

هرگز در یک سیستم تنها یک برنامه اجرا نمی‌شود، این نکته را نباید فراموش کنیم که خود سیستم‌عامل ویندوز نیز قسمتی از پردازنده دستگاه را به صورت پیش‌فرض اشغال می‌کند. گفتن این نکته خالی از لطف نیست، در صورت دو برابر کردن تعداد هسته‌های پردازنده یک سیستم به هیچ عنوان نباید انتظار اجرای برنامه‌های قبلی را با دو برابر سرعت داشته باشید. با تمام این توصیف‌ها، اگر یک کاربر عادی کامپیو‌تر و اینترنت هستید دو هسته برای شما کافی است و اگر سرعت بالا‌تر دوست دارید، نهایتاً چهار هسته (quad-core) کار شما را به خوبی راه می‌اندازد.

کدام یک از مدل های core i3 یا i5 یا i7 مناسب تر است؟

این مطلب نیز، همانند قسمت انتخاب تعداد هسته پردازنده‌ها است که در بالا به آن اشاره کردیم. به‌طور کلی شما باید این نکته را در نظر بگیرید که هزینه‌ی بیشتر مساوی است با پردازنده و سیستم بهتر، بنابراین پردازنده‌های گران‌تر، سرعت بیشتری دارند. سؤال اصلی این است که شما به چه اندازه سرعت احتیاج دارید؟

 امروزه چند فاکتور مختلف را باید همزمان برای سرعت در نظر بگیرید؛ تعداد هسته‌ها، مقدار cache و سرعت انتقال داده ها 

پردازنده‌های Pentium تشابه زیادی به پردازنده‌های Core i3 دارند. همه این پردازنده‌ها دو هسته ایی هستند و با فناوری ۳۲ نانومتری ساخته شده‌اند. پردازنده‌های (Pentium و Core i3) دارای ۳ مگابایت حافظه Cache هستند، Turbo Boost ندارند و همگی با یک پردازنده گرافیکی یکپارچه شده‌اند. پردازنده‌های نسل دوم Core i5 همگی چهار هسته هستند و از Quick Sync و Turbo Boost بدون Hyper-Threading پشتیبانی می‌کنند. تمام پردازنده‌های Core i5 با ۶ مگابایت حافظه Cache عرضه می‌شوند، گرافیک مجتمع شده با اکثر پردازنده Core i5 اینتل HD 2000 است.

پردازنده Core i7 در حال حاضر به‌عنوان سریع‌ترین پردازنده کامپیوترهای رومیزی شناخته می‌شود. سرعت آن ۳٫۴ گیگاهرتز است که می‌تواند به کمک Turbo Boost تا ۳٫۸ گیگاهرتز افزایش یابد. i7-2600K با گرافیک Intel HD 3000 ادغام شده و ۸ مگابایت حافظه Cache دارد.

 اگر شما قصد خرید لپ‌تاپی را دارید که برای انجام کارهای روزمره (همانند مثال‌هایی که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم) از آن استفاده کنید، یک پردازنده Pentium یا Celeron برای شما کافی است. 

بین پردازنده‌های i3 و i5 تفاوت محسوسی مشاهده نمی‌شود، اما تفاوت بین این مدل‌ها با i7 که قابلیت کش تا ۸ مگابایت را دارد و ناگهان سرعت را بسیار افزایش می‌دهد، زیاد است؛ بنابراین اگر همزمان چندین برنامه را روی سیستم اجرا می‌کنید ارزش آن را دارد که برای i5 و i7 کمی بیشتر هزینه خرج کنید. 

منبع: فارنت