سرگیجه، حالت تهوع و فقدان تعادل، نشانه بیماری «منییر» است که گوش داخلی را درگیر می‌کند. گوش داخلی دارای دو وظیفه است که یکی مربوط به شنوایی و دیگری مربوط به حفظ تعادل است و بیماری منییر بخش تعادلی و وظیفه تعادل‌بخشی گوش داخلی را مختل می‌کند.
علل این بیماری تا حدی ناشناخته است و کاملا مشخص نشده ولی در کل مربوط به گوش داخلی و بخش تعادل‌بخشی است. سندرم منییر با بیماری منییر متفاوت است چراکه سندرم منییر تنها نشانه‌هایی بر جای می‌گذارد و عوارضی در پی ندارد اما زمانی که به دنبال این نشانه‌ها شنوایی نیز کاهش یافت، بیماری منییر مطرح می‌شود.
سندرم یا بیماری منییر علت سرگیجه است و فرد را دچار حالت تهوع بسیار شدید و فقدان تعادل می‌کند و بیمار همزمان با این حالات هوشیار است که این هوشیاری وجه تمایز این بیماری با بیماری صرع است چراکه در صرع هوش و حواس فرد از بین می‌رود. فرد مبتلا بیماری منییر نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند و گاهی مجبور می‌شود بنشیند یا دراز بکشد و چشمان خود را ببندد چراکه حرکت چشم، سرگیجه و تهوع را تشدید می‌کند.
این بیماری عود‌کننده است یعنی پس از مدت زمانی در فرد از بین می‌رود و مجددا ظهور و بروز می‌کند که بیشتر در افراد بیش از ٤٠ سال دیده می‌شود. این بیماری با دارو کنترل می‌شود ولی مجددا عود می‌کند و فشار عصبی، فشارخون، خستگی، بیماری‌های ویروسی و صداهای بلند عوامل تشدید‌کننده این بیماری هستند.
گاهی ممکن است بیمار در بیمارستان نیز بستری شود اما در کل استفاده از داروهای مخصوص این بیماری از تشدید بیماری و عوارض آن بر شنوایی پیشگیری می‌کند.
منبع: روزنامه شهروند