به تازگی قاچاقچیان انسان با استفاده از یک تاکتیک نسبتا تازه، دو کشتی باری را با جمعا بیش از ۱۲۰۰ پناهجو در آبهای خطرناک مدیترانه به حال خود رها کردند.
به گزارش عصرایران به نقل از بی بی سی ، مقامات ایتالیایی نهایتا موفق شدند وارد این دو کشتی که یکی باری و دیگری مخصوص حمل احشام بود شده و مسافران را نجات دهند.
ولی بسیاری از مهاجرانی که با پرداخت پول کلان و قبول خطرات جانی سعی می کنند به طور غیرقانونی وارد اروپا شوند، اینقدر خوش شانس نیستند و این تلاش ناموفق به قیمت جان آنها تمام می شود.
در میان ۱۰ عکس جالب سال ۲۰۱۴ که مجله آمریکایی تایم به چاپ رسانده، یک تصویر حیرت انگیز دیده می شود.
این تصویر از دور شبیه یک ماهی با فلس های رنگین است که به کمک آبشش ها و دمش در حال حرکت در آب است.
ولی وقتی از نزدیک به عکس نگاه کنید می بینید یک کشتی انباشته از مردمی است که تعدادشان به قدری زیاد است که شما نمی توانید خود کشتی را عملا ببینید، بلکه تنها انبوهی از مردم، به شکل یک کشتی را مشاهده می کنید.
درست مثل موقعی که کودکی ذرات رنگی براق و درخشان را به روی یک تکه مقوا می پاشد و در نتیجه شما دیگر خود مقوا را نمی بینید بلکه فقط تلألو و درخشندگی را می بینید. این عکس، منعکس کننده وضعیت اسفناک بیش از ۱۵۰ هزار نفر-بیشتر آفریقایی- است که در سال ۲۰۱۴ تلاش کردند با عبور از دریای مدیترانه خود را به اروپا برسانند. تخمین زده می شود از این عده که ۶۰ هزار نفر از یک سال قبل بیشتر است، حدود ۳۰۰۰ نفر در حین سفر جان خود را از دست داده اند.
فاجعه های شخصی این ها فقط آمار هستند ولی اگر از نزدیک به عکس نگاه کنید متوجه حقیقت تازه ای می شوید. اینها مردمان حقیقی اند، نه آمار و ارقام.
شما می توانید مردانی را که تی شرت های باشگاه های فوتبال آرژانتین، اسپانیا را به تن دارند و زنانی را که طفل نوزادشان را در آغوش گرفته اند ببینید.
ایتالیا اکنون امکاناتی را که برای نجات پناهجویان فراهم آورده بود برچیده است. یک نوع عملیات نجات به مراتب ارزانتر اروپایی موسوم به تریتون، که نزدیک تر به ساحل گشت زنی می کند، جانشین این تسهیلات شده است.
ولی گروه های مدافع پناهجویان می گویند کوچکتر کردن عملیات جستجو و نجات، به معنای اجازه دادن مرگ پناهجویان است.
آیا اروپا به پناهجویان پشت کرده؟ وزارت خارجه بریتانیا می گوید از عملیات جستجو و نجات حمایت نخواهد کرد چون این عملیات تنها باعث ترغیب پناهجویان شده و آنها با این انتظار که نجات خواهند یافت، سفرشان را شروع خواهند کرد.
بسیاری از سایر دولت اروپایی هم نظر مشابهی دارند.
در زمانی که بسیاری از کشورهای اروپایی با مشکلات اقتصادی و نرخ بالای بیکاری دست به گریبان هستند، احساس همدردی با خارجیان کاهش می یابد و از این رو دفاع و حمایت از حقوق پناهجویان مشکل است.
منتقدان همچنین می گویند ماموریت جدید اتحادیه اروپا که محدوده عملیات نجات پناهجویان را تنگ تر کرده، تنها قاچاقچیان انسان را جری تر خواهد کرد و همانطور که یک نماینده پارلمان اروپایی می گوید: "تریتون هیچ کس را نمی ترساند".
یک عکس دیگر هم در سال ۲۰۱۴، شوکه کننده بود.
در این عکس، پناهجویان آفریقایی را می بینیم که به قصد رخنه به داخل ملیلا، محدوده متعلق به اسپانیا در شمال آفریقا، خود را به بالای یک حصار مرزی رسانده اند. در همین حال در این عکس یک زمین گلف را می بینیم که با درختان خرما، فرودگاه خصوصی پوشیده از چمن و درختانی که با نسیم ملایم در حال تکان خوردن هستند، به بهشت بی شباهت نیست. در این زمین، دو بازیکن گلف در حال زدن توپ هستند.
پناهجویان در تلاشند تا با عبور از حضار وارد ملیلا شوند ولی اگر به بالای عکس نگاه کنید با منظره ناراحت کننده دیگری روبرو می شوید. شش نفر دیگر در حال بالا رفتن از حصار سیمی به ارتفاع شش متر هستند.
آنان پناهجویان آفریقایی هستند که سعی می کنند از مراکش وارد محدوده اسپانیایی ملیلا شوند. تضاد بین زندگی اسفناک این پناهجویان و بازیکنان در زمین لوکس گلف دردناک است. حتی با نگاه به این عکس احساس تقصیر می کنم.
اروپا در یک معضل اخلاقی وحشتناک گرفتار شده. از یک طرف نمی خواهد پناهجویان را تشویق کند ولی از طرف دیگر مایل به مرگ آنها نیست.
به نظر می رسد دولت های اروپایی اعم از این که مداخله کنند یا نکنند، مورد سرزنش قرار می گیرند.
ولی پناهجویان هم با انتخاب دشواری روبرو هستند چون یا باید خطر سفر دریایی را بپذیرند یا با فقر و اذیت و آزار در کشورشان زندگی کنند.
اشخاص نومید، همواره تصمیماتی می گیرند که ناشی از عجز و نومیدی است. همانطور که ویلیام اسپیندلر، از کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان می گوید: "اگر آنها نتوانند از در وارد شوند سعی خواهند کرد از پنجره داخل شوند".