1. به ازای هر واحد پولی که در خارج هزینه می شود، ده برابر برای کشور و شهروندان، منفعت و پیامد مثبت داشته باشد؛
2. سیاست خارجی در همان ریلی حرکت کند که الزامات رشد و توسعه اقتصادی ایجاب می کند؛
3. شهروندان به همه کشورهای همسایه بدون ویزا سفر کنند؛
4. حداقل 10 کشور به عنوان شریک استراتژیک در حوزه های امنیتی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد؛
5. کشورهای دیگر از رشد و پیشرفت آن هراس و نگرانی نداشته باشند؛
6. محیط بین المللی را با عینک فرصت، یادگیری، زیبایی، اثرگذاری و اثرپذیری ببیند؛
7. نظامیان آن حداقل با نظامیان 40 کشور دیگر تبادل فکر، بازدید و حتی مانورهای مشترک داشته باشند؛
8. مسؤولین بعد از ساعت 5 بعداز ظهر، سیاست را تعطیل کرده و زندگی کنند؛
9. به حساسیت های کشورهای دیگر، حساس باشد تا آنها نیز حساسیت های او را رعایت کنند؛
10. با کشورهایی که قدرت بیشتری از او دارند، همکاری و مدارا کند؛
11. موضوعات مهم سیاست خارجی در رسانه ها، دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی و در صحنه عمومی جامعه، توسط متخصصین سیاست خارجی بحث شود؛
12. در شریک شدن و تقسیم قدرت با همسایگان خود، سخاوت نشان دهد؛
13. آنچه که تحقق آن در کوتاه مدت و در میان مدت مقدور نیست، جزء اهداف ملی خود قرار ندهد و برای آن سرمایه گذاری مالی و سیاسی نکند؛
14. جهت گیری سیاست خارجی با روح و روان و میانگین گرایش های شهروندان سازگاری داشته باشند؛
15. هر چه سریع تر از چالش های امنیتی با همسایگان خود عبور کند؛
16. شهروندان تفاوت بین تبلیغ و تحلیل دستگاه دیپلماسی را تشخیص دهند؛
17. آمار، ارقام و احتمالات در تحلیل های سیاست خارجی به وفور مشاهده شود؛
18. معاونت اقتصادی و تجاری دستگاه دیپلماسی ، مهم ترین معاونت باشد؛
19. واژه های "صد در صد"، "حتما"، "یقینا" و "بی تردید" در تحلیل های سیاست خارجی استفاده نشود؛
20. متوجه باشد هر جمله، عبارت و رفتار در صحنه بین المللی می تواند پیامد داشته باشد هر چند پیامد دهه ها بعد خود را نشان دهد؛
21. هر اقدامی در سیاست خارجی حداقل با یک نگاه پنج ساله برای افزایش قدرت کشور باشد؛
22. به تصویر و حسی که دیگر کشورها از او دارند، حساسیت داشته باشد؛
23. با نرخ رشد اقتصادی بالا و تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی، زمینه سفر بدون ویزا به حداقل 50 کشور برای شهروندان خود را فراهم کند (گذرنامه مالزی برای ورود بدون ویزا به 166 کشور معتبر است)؛
24. نمایی که مسؤولین دیپلماسی از سیاست خارجی معرفی می کنند، کار آفرینان در مراودات بین المللی اقتصادی خود، احساس کنند؛
25. هیجان، احساسات و عصبانیت در ادبیات و رفتار سیاست خارجی تعطیل باشد؛
26. انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاست های نادرست آنها کند و نه نمادهای ملی آنها؛
27. مشکل کشور دیگر را که در حد 5 از 100 است، برای شهروندان خود 90 جلوه ندهد: آنها هم مقابله به مثل خواهند کرد؛
28. به تناسب افزایش قدرت اقتصادی و نظامی خود، با دیگران به ویژه همسایگان بیشتر تعامل کرده، وارد چارچوب های ائتلافی شود؛
29. زبان و ادبیات تعاملی آن با جهان، حقوقی باشد؛
30. تحلیل دستگاه دیپلماسی آن از تحولات منطقه ای و بین المللی بر اساس fact باشد.
26. انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاست های نادرست آنها کند و نه نمادهای ملی آنها؛
روزگاري كه غمها انچنان وافرند كه شادي به متاعي ناياب تبديل شده، چنين نوشته هايي ان چنان زيبا است كه علاوه بر غناي مفهومي و علمي، ظرافت شعري نو دارد كه مطالعه ان در كنار قهوه عصر گاهي پشت پنجره اي با پرده هاي قرمز، خواننده را به اندوهي معنا دار مي كشاند.
بالهاي قلم دكتر و پرواز انديشه ايشان ستودني است
البته بعضی از موارد بسیار خوبن چون هم واقعی و قابل پذیرش هستند و هم عملی مثل مورد 11
الان امریکا هم با همسایه های خودش مشکل داره ایا اونا هم پیشرفته نیستن؟
اگه مثلا 39 کشور باشه اونوقت چی میشه؟
الان مگه با زبان حقوقی تعامل نمیکنیم چرا حقوقمونو نمیدن؟
جایگاه قدرت در تعاملات منطقا های و فرامنطقه ای کجاس؟
و.....
هر بند از اینها یک دنیا سود وفایده دارند.
و طبق معمول هیچ بویی از ایدئولژی اسلامی ما که یک کشور اسلامی هستیم نبرده بود...
این حرفها به درد یک کشور لیبرال میخوره... نه یک کشور اسلامی با آرمانهای اسلامی
ضمن احترام به استاد سريع القلم و تمام اساتيد اين مرز و بوم بنظر ميرسه ايشان هرچه ما نداريم رو به عنوان شاخصه‌هاي دستگاه ديپلماسي خوب برشمردن.
شايد يكي از بهترين شاخصه‌هاي دستگاه ديپلماسي كه ميشه به اون اشاره كرد اين باشه كه افرادي كه به دستگاه ديپلماسي ورود پيدا ميكنند بايستي ادبيات اين كار رو بلد باشند نه هركي از مجلس جا موند فوري جذب وزارت خارجه بشه كه البته اين از چشم استاد سريع القلم افتاده
مثلاً وقتی دبیر کل جمعیت الوفاق بحرین در چنگال رژیم ظالم آل خلیفه است ایران به عنوان یک کشور اسلامی باید چه بکند؟
1. سکوت
2. واکنش
بنابراین می بینید که این حداقل این بند اجرایی نیست
***به حساسیت های کشورهای دیگر، حساس باشد تا آنها نیز حساسیت های او را رعایت کنند***
مگر ایران سکولار بشود که امکان ندارد
خداوند میفرماید: به خدایان آنها توهین نکنید تا به خدایتان توهین نکنند. به بیان دیگر، به حساسیت های طرف مقابل حساس باشید.
باز هم میگی سکولار؟
1. سکوت
2. واکنش
لطفا جواب بده ناشناس دلسوز دلواپس بحرین
اقای دکتر یک چیز در جامعه و در وجود افراد ان جامعه وجود داشته باشه همه چیز بهترین خواهد بود و آنهم انسانیت هست یعنی صداقت و ایمان.
حجم سرمايه گذاري خارجي را
اعتبار پاسپورتايراني را
اعطاي ويزاي كشورهاي ديگر به ايرانيان را
ميزان ورود توريست به كشور به تناسب سهم جهاني واثار باستاني كشوررا
محشره این نظرات...
اما من نگرانم! چرا؟
چون تندروها در کمین ایشون هستن!
اونها ترور شخصیت میکنن!
خدایا خودت یه کاری کن...
هرکاری که کردیم نباید می کردیم وهرکاری که نکردیم باید می کردیم!!
اینکه اول دولت مردان دورویی، چاپلوسی و دروغگویی را کنار بگذارند. دوم مردم باید بدانن پیشرفت و سیاست خارجی کارآمد چیست و معنای واقعی آن را چیست. سوم اینکه مردم از دولتمردان بخواهند که چی می خواهند... در این موارد نه راستگویی داریم نه مردم می دانند رفاه و سیاست خارجی چیست و نه در عمل ازکسی می خواهند...
نتیجه: جمهوری اسلامی ایران با 15 همسایه مریض + سیاستمداران و مدیران چاپلوس و دوروی داخلی: سیاست خارجی ناکارآمد
و دیگر اینکه ای کاش رئیس جمهور سابق قدری به مورد 20 توجه داشت و مدام نمیگفت "هلوکاست" و یا "تحریم ها کاغذ پاره ای بیش نیستند"!!!!
زودتر بزنید به چاک.
فرار کن عصر ایران
فرا کن
1،26،27 و 30 فوق العاده است.
خواستن یا نخواست
در توان ما شکی نیست
هي دست رو دلمون نذار
بخصوص انگليس يك جزيره كوچيك در غرب آفريقا