آن سان که رسول مکرم اسلام در 28 صفر و در 63 سالگی در آغوش علی (ع) جان به جان آفرین تسلیم کرد و سپس جانشین اش علی بن ابی طالب(ع) او را غسل داد و به خاک سپرد، در حالی که عزادار آخرین فرستاده الهی بود، چنین مرثیه ای فرمود:
بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى يا رَسُولَ اللّهِ، لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ ما لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ، مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الاَْنْباءِ وَ اَخْبارِ السَّماءِ. خَصَّصْتَ حَتّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِواكَ، وَ عَمَّمْتَ حَتّى صارَ النّاسُ فيكَ سَواءً، وَ لَوْلا اَنَّكَ اَمَرْتَ بِالصَّبْرِ، وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَع، لاََنْفَدْنا عَلَيْكَ ماءَ الشُّؤُونِ، وَ لَكانَ الدّاءُ مُماطِلاً، والْكَمَدُ مُحالِفاً، وَ قَلاّ لَكَ، وَلكِنَّهُ ما لا يُمْلَكُ رَدُّهُ، وَ لا يُسْتَطاعُ دَفْعُهُ. بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى، اُذْكُرْنا عِنْدَ رَبِّكَ، وَاجْعَلْنا مِنْ بالِكَ.
پدر و مادرم فداى تو باد اى رسول خدا
هرآينه با مرگ تو قطع شد چيزى كه با مرگ ديگران قطع نمى شود و آن نبوت و احاديث دين و خبرهاى آسمانى است.
خصوصيت مصيبت تو چنان است كه تمام مصيبت زدگان عالم را به مصيبت شان به تسليت و آرامش نشاند، و عموميت مصيبتت دراين است كه دل احدى ازمردم در مصيبت تو فارغ از غم نيست
و اگر نه اين است كه ما را به صبر امر، و از جزع نهى فرموده اى، هرآينه تا خشك شدن اشك چشم بر تو مى گريستيم، و اين درد براى ما بى درمان مى ماند،و حزن و اندوهمان هميشگى بود، ولى اين همه در مصيبت تو كم است
اما برگرداندن مرگ و دفع آن از كسى مقدور نيست
پدر و مادرم فدايت، ما را نزد پروردگارت به ياد آر و در خاطر خود نگاه دار.
(نهج البلاغه ، ترجمه شیخ حسین انصاریان)