به گزارش خبرگزاری فارس، زلاتکو کرانچار، اسمی که این روزها پس از شنیدن نامش کم تر مخاطبی به ویژه آنهایی که فوتبال را پیگیری می کنند به توانایی های فنی اش در تیم ملی کرواسی، مونته نگرو و در باشگاه های دیناموزاگرب، پرسپولیس، سپاهان شکی ندارند و فقط یک واژه است که ذهن را درگیر می‌کند؛ الکُل.
واژه ای که شاید هر مربی خارجی دیگری هم که به جای زلاتکو از سوی حبیب کاشانی برای هدایت تیم امید معرفی می شد، با آن آشنا شده بود.
اصلا داستان جای دیگری بود و اختلاف ها آنجاهایی بودند که شاید روح مربی کروات هم از آنها بی خبر بود؛ جایی که فدراسیون و وزارت ورزش اختلاف داشتند،اما بهانه ها جور نبودند.
آنجایی که حاج حبیب ناگهانی شد مدیر تیمهای امید ایران،غافل از آنکه زاویه به مدیرعامل سابق پرسپولیسی ها بیشتر از آن چیزی بود که فکرش را می کردند،اما ورود کرانچار به این کارزار داغ فرصت را برای حمله فراهم ساخت.
بحث آمدن کرانچار هم کمیته نظارت و ارزشیابی بر مربیان خارجی در وزارت ورزش را فعال کرد و همچنین بهانه ای شد تا زهر چشمی از کفاشیان و دوستانش گرفته شود.
به هر حال طبق آخرین گزارش مسئولان، کرانچار حالا دائم الخمر است و دفاع کردن از مربی کروات کار راحتی نیست. اینکه بخواهی از مردی بنویسی که با الکل زندگی می کند و می خواهد با حالت غیر عادی هدایت جوانان این مرز و بوم را هدایت کند، واقعا کار دشواری است؛ اما سوال های هستند که به شدت ذهن را درگیر خود کرده‌اند؛
اگر کرانچار دائم الخمر است پس چطور در رفتارش و حتی در جلسات تمرینی تیمهای پرسپولیس و سپاهان کسی چیزی ندیده است؟!
دائم الخمر کسی که توان ایستادن روی پای خود را هم ندارد و چنین افرادی هرگز نمی توانند تمرکز ذهنی خوبی داشته باشند و به لحاظ ظاهری نیز بهم ریخته اند. آیا کرانچار هم چنین وضعیتی دارد؟
اصلا چرا حبیب کاشانی که خود را مدیری ارزشی در نظام جمهوری اسلامی ایران می داند، سراغ چنین آدمی رفته و می خواهد سکان هدایت تیم امید را به کرانچار بسپارد؟!
شب گذشته در برنامه تلویزیونی 90 علی رغبتی، دبیر کمیته نظارت و ارزشیابی بر مربیان خارجی وزارت ورزش روی خط برنامه و در حالی که شاید میلیون‌ها مخاطب بیننده این برنامه بودند درباره علت عدم تایید کرانچار برای هدایت تیم امید ایران مثل آب خوردن گفت: او دائم الخمر است.
رغبتی گفت که زلاتکو الکلی است و مدعی شد که طبق گزارش ها وی در رختکن، تمرینات و مسابقات سپاهان هم الکل مصرف کرده است، که اگر چنین صحبتی صحت داشته باشد مدیریت وقت باشگاه سپاهان نیز زیر سوال رفته است!
نکته تاریک و بسیار مشمئز کننده اظهارات رغبتی جایی بود که اخلاق آن هم اخلاق اسلامی زیر سوال رفت.
بله، ریختن آبروی انسان آن هم در برنامه زنده تلویزیونی نمی تواند چندان زیبنده باشد.دبیر کمیته نظارت و ارزشیابی خیلی راحت ارزش را فراموش کرد و طبق شنیده ها و گزارش های رسیده به هزاران ایرانی گفت که این مربی شراب‌خوار است.
ایران کشوری است اسلامی، شیعیانی که زندگی امامان بزرگوار را سرلوحه کار خود قرارداده و بنا بر همین آموزه های دینی است که آموخته اند نباید آبروی کسی را در ملاء عام از بین برد.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «با نظر عبرت و چشم بصیرت و دیده تحقیق به فضل حضرت حق بنگرید که وسایل پوشش را براى پوشاندن عیوب و نواقص ظاهرى براى شما خلق کرده است.»
آن حضرت در ارتباط با حفظ حرمت و آبروی افراد می‌فرمایند: «کسى را به بدی‌هایى که از او خبر دارى رسوا و بیآبرو مکن، خود تو همان انسانى هستى که خداوند غفار قبایحى بدتر از آنچه که از دیگران خبر دارى بر تو پوشانده و نگذاشته آبرویت به باد رود!»
«آبرو و شخصیت دیگران را محترم بدان و سعى کن از اعتبار دیگران کم نکنى، به عیب خود مشغول باش و براى آن بکوش که رفع عیب از اعظم مسائل زندگى و از بهترین کارهاست و هرچه براى تو انجامش و برنامهاش سود ندارد از آن درگذر و بترس از اینکه با مشغول شدن به عیب دیگران از طریق غیبت و تهمت و افترا عمرت را فنا کنى و این سرمایه گران‌بهاى هستى را از دست بدهى.»
قبل از برنامه شب گذشته 90 بسیاری از شهروندان بودند که شاید نمی دانستند کرانچار با چنین مشکلی مواجه است، اما بیان آن به صورت علنی کاری کرد که ذهنیت های منفی ایجاد شود.
رسانه ها به ویژه آنهایی از مسایل پشت پرده آگاهی داشتند، می دانستند که داستان کرانچار در اختلاف فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش فقط یک بهانه است.
داستانی که در مهره چینی شخصیت های منفی‌اش دیواری کوتاه از مربی کروات پیدا نشد و سرانجام الکل بهانه ای شد برای برخی تسویه حساب ها!!!
حال که کرانچار الکلی شده و به مردم مسلمان کشورمان به عنوان یک فرد شراب خوار معرفی شده است، ببینیم شرع چه حکمی برای چنین فردی می دهد. آیا می توان چشم در چشم مردم نگاه کرد و آبروی فردی هر چند خارجی را هم بُرد؟!
زلاتکو دائم الخمر شد و مورد تایید کمیته نظارت و ارزشیابی قرار نگرفت،اما حکم شرعی برای کسی که شرب خمر می کند با کسی که واقعیت را نمی گوید چیست و حکم کدام سنگین تر است؟
حال که مباحث اخلاقی و دینی اولویت تصمیم گیری دوستان قرار گرفت و از شراب‌خواری کرانچار گفته شد، چه خوب بود واقعیت های بیشتری بیان می شد تا خدایی نکرده در دامن دروغ گرفتار نشویم.
ای کاش گفته می شد که مسئولان ارشد ورزش کشور با نحوه روی کار‌آمدن حبیب کاشانی مشکل داشتند و دوست نداشتند او مدیر تیم امید شود.
ای کاش گفته می شد که اختلاف ها بین وزارت ورزش و فدراسیون عمیق است و باید به شکلی به کفاشیان این تلنگر زده می شود.
ای کاش گفته می شد که قبل از برگزاری جلسه کمیته نظارت و ارزشیابی بر مربیان خارجی تصمیم ها برای تایید نشدن کرانچار گرفته شده بود.
ای کاش گفته می شد که علاوه بر زلاتکو، دیگر مربیان خارجی شاغل در ایران هم ... مصرف می کنند.
واقعیت های زیادی گفته نشد تا همچنان افکار عمومی با سوال های زیادی روبه‌رو شود. فاصله بین دروغ و عدم بیان حقایق بنا بر برخی مصلحت ها، از فاصله یک مو هم باریک تر است، اما به عنوان کسی که در جامعه اسلامی زندگی می کنیم، امیدواریم به خاطر تیم امید دروغ یا دروغ هایی بیان نشده باشد و ما گرفتار این خصیصه شوم نشده باشیم.
از امیر مؤمنان (ع)نقل شده است:
«لا یجد العبد طعم الایمان حتى یترک الکذب هزله وجده»
" بنده ای مزه ایمان را نچشد تا دروغ را وانهد؛ چه شوخی باشد و چه جدی"