عصر ایران؛ مهرداد خدیر- معرفی فخرالدین احمدی دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی علوم، تحقیقات و فناوری را می توان یک انتخاب هوشمندانه از جانب رییس جمهوری دانست.
زیرا او سال ها عهده دار معاونت این وزارتخانه در دوره اصلاحات بوده و از این نظر از حمایت پایگاه سیاسی و اجتماعی دولت در دانشگاه ها برخوردار است و از جانب دیگر چون در حوزه ایثارگران فعالیت کرده نیروی ارزشی به حساب می آید و احتمالا با برخی از نمایندگان مجلس که با این حوزه مرتبط بوده اند از پیش ارتباط دارد و با همین پشتوانه است که می گوید: «فکر نمی کنم مجلس با من مشکلی داشته باشد.»
آشنایی با برخی نمایندگان دیگر نیز می تواند موثر باشد. خاصه اگر این رابطه با محمد مهدی زاهدی یا محمد رضا باهنر بوده باشد که نقش تعیین کننده ای در نشست های مرتبط با وزارت علوم ایفا کردند.
از منظر سیاسی هم می توان همزمانی این معرفی با اوج مذاکرات هسته ای در مسقط عمان و اظهار امیدواری محمد رضا باهنر به حضور وزیرعلوم در جلسات هیات دولت از اول آذرماه را نشانه های مثبتی برای رای آوری دکتر دانش دانست. مگر آن که مجلس نشینان به کمتر از گزینه خود رضایت ندهند.
فارغ از اینها اما دو اشاره تاریخی که شاید بسیاری از یاد برده باشند یا نخواهند یا نتوانند به خاطر بیاورند هم مناسبت دارد:
اول این که دانش آشتیانی در وزارت علوم دردوران دکتر محمد فرهادی ( دولت دوم میر حسین موسوی در سال های 64 تا 68) به مخالفت های ضمنی و گاه علنی با گسترش دانشگاه آزاد اسلامی شناخته می شد و به همین خاطردر دولت اول سازندگی از شمار گزینه های هاشمی رفسنجانی برای وزارت علوم کنار رفت و در سال 68 دکتر مصطفی معین را معرفی کرد.
گفته می شود دانش آشتیانی پیشنهاد همکاری با وزیر جدید را نیز به همین خاطر نمی پذیرد ولی بعد که با دکتر معین گفت و گو می کند و قول قانون مند تر شدن دانشگاه آزاد را دریافت می کند از آن پس به عنوان معاون وزیر با معین نیز همکاری می کند.
نکته جالب دوم این است که این استاد دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی در سال 1378 گزینه اول شورای شهر اول برای شهرداری تهران بود اما عبدالله نوری رییس شورا و عضو پرنفوذ آن مخالفت کرد و حتی روزنامه سلام خبر از قهر نوری داد تا این که معرفی دانش منتفی شد.
علت مخالفت عبدالله نوری این بود که دانش را یک چهره صرفا دانشگاهی می دانست و معتقد بود شهردار باید شخصیت اجرایی با صبغه سیاسی باشد و مایل بود روند شهرداری تهران در دوره غلامحسین کرباسچی ادامه یابد و همین مخالفت ها سبب شد مرتضی الویری شهردار تهران شود. بعدها که شورای شهر اول به فرجام تلخی دچار شد اصلاح طلبان همواره با حسرت از این فرصت سوزی یاد می کردند.
علت احتمالی دیگر مخالفت نیز شاید همان سابقه دانش آشتیانی در مخالفت با دانشگاه آزاد بوده باشد که با توجه به پیوند نزدیک آن روزهای عبدالله نوری با هاشمی رفسنجانی این موضوع هم اثر گذاشته است.
اکنون اما سال ها می گذرد و بسیاری از معادلات تغییر کرده است و دکتر فخرالدین دانش آشتیانی به عنوان یک وزیر پیشنهادی دیگر برای تصدی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری معرفی شده است.
اگراو از این سد بگذرد خاطر رییس جمهوری از تنها کرسی خالی کابینه آسوده می شود و مردی که 15 سال پیش از تصدی شهرداری تهران بازماند به وزارت علوم می رسد.
اگر این یکی هم رای نیاورد نام او در کنار جعفر میلی منفرد و محمود نیلی احمد آبادی قرار می گیرد که موفق به کسب رای اعتماد نشدند و البته جعفر توفیقی که قرار بود معرفی شود اما نشد و رضا فرجی دانا که به او رای دادند اما پس گرفتند و این بحث در می گیرد که محمد علی نجفی سرپرست می ماند یا نه.