گور که به لحاظ ظاهری تفاوت‌هایی با گورخر آفریقایی دارد، در سال‌هایی نه چندان دور در معرض انقراض قرار داشت اما با ایجاد سایت های حفاظتی و تکثیر این گونه، گورخر ایرانی از خطر انقراض رهایی یافت.
به گزارش فرارو، گورخر ایرانی که از آن به عنوان خر وحشی آسیایی نیز یاد می‌شود، از پستانداران بزرگ و از اسب‌سانان بومی بیابان‌های سوریه، ایران، هند و تبت است و که بسیاری این گونه را به عنوان گورخر ایرانی نیز می‌شناسند.
این حیوان نادر دارای 6 زیرگونه بوده که یک زیرگونه آن کاملا از بین رفته، دو زیرگونه آن در معرض خطر جدی قرار دارد.
گورخر ایرانی از الاغ کمی بزرگتر است و شباهت بیشتری به اسب دارد اما نسبت به اسب پاهای کوتاه‌تری دارد و رنگ آن در فصول مختلف تغییر می‌کند به نحوی که در تابستان رنگی قهوه‌ای مایل به سرخ و در زمستان قهوه‌ای مایل به زرد دارد و بر پشت آن، نواری سیاه که با رنگ سفید احاطه شده، مشاهده می‌شود.
در حدود 50 سال گذشته، دو سوم از وسعت ایران جزء زیستگاه گورخر ایرانی بود و گله‌های بزرگ گور در بسیاری از مناطق کشور مشاهده می‌شدند اما شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه، بلای جان این گونه شد و وسعت زیستگاه این جانور را به شدت محدود کرد.
منطقه بهرام گور، منطقه حفاظت شده توران، تالاب کمجان، منطقه مرزی سرخس و بخش‌هایی از استان یزد اکنون تنها زیستگاه‌های گورخر ایرانی به شمار می‌روند.