چند سال پیش زنی 70 ساله از دل یکی از گمنام‌ترین روستاهای شمال کشور، دنیا را با نقش‌ها و رنگ‌هایش مجذوب خود کرد. حالا نقاشی‌های او علاوه بر ایران در کشورهای دیگر هم به نمایش گذاشته می‌شود و علاقه‌مندان خودش را دارد.
دوم آبان ماه سال‌روز درگذشت مکرمه قنبری، نقاش خودآموخته ایرانی، است.
به گزارش ایسنا، وقتی فرزندان «ننه مکرمه» گاو محبوب او را بدون اطلاع او فروختند، غمی که مدت‌ها در دل این زن جا خوش کرده بود، باعث شد قلم به دست بگیرد و احساساتش را روی کاغذ پیاده کند. نخستین طرح او، شکلی از همان گاوی بود که از دست دادنش مکرمه را بسیار غمگین کرده بود.
نقاشی‌های مکرمه هر روز بیشتر می‌شد و او با تاثیر و الهام از خوشی‌ها و اندوه‌های زندگی‌اش، طرح‌های بیشتری می‌زد. یکی از فرزندان او که متوجه علاقه مادرش به هنر شد، از شهر برای مادرش ابزار نقاشی می‌خرید و طرح‌های او را به احمد نصراللهی، هنرمند نقاش ساکن شمال کشور، نشان داد. نصراللهی با دیدن نقاشی‌های این زن سالخورده به او کمک کرد تا نخستین نمایشگاهش را درسال 1374 در گالری سیحون برگزار کند.
برگزاری این نمایشگاه آغاز راه شهرت و محبوبیت قنبری در ایران و کشورهای دیگر دنیا بود. سال 2001 راه جهانی شدن هنر او هموار شد و نخستین نمایشگاه ننه مکرمه در اروپا توجه همه را به خود جلب کرد، پس از برگزاری این نمایشگاه سیل پیشنهادات برگزاری نمایشگاه‌های دیگر در اروپا و آمریکا به سوی او سرازیر شود.
کارشناسان هنری بسیاری نقاشی‌های مکرمه را مورد بررسی قرار داده‌اند. برخی از آن‌ها این هنرمند را نقاش سبک پست‌مدرن می‌دانند و برخی هم تعلق این هنرمند به سبک و جریان خاصی از هنر را درست نمی‌دانند، چون معتقدند نقاشی‌های مکرمه قنبری که بدون آموزش و تحصیل خلق شده‌اند، نمایانگر درونیات ناب این زن هستند.
تاثیر اتفاقات تلخ زندگی بر روحیه‌ی او، باعث پناه بردنش در سال‌های پیری و تنهایی به نقاشی شد و در واقع او خود واقعی‌اش را با تمام رویاها، حسرت‌ها و آرزوهایش در تصویرهایی که نقاشی کرده، به مخاطب نمایانده است.
از زمان شهرت این زن ایرانی، خانه او به موزه و جایی برای بازدید علاقه‌مندان از هنر این هنرمند نقاش تبدیل شده است.
مکرمه قنبری در سال 1307 در شهرستان بابل متولد شد و دوم آبان ماه سال 1384 بر اثر عوارض ناشی از سکته‌ی مغزی در بیمارستان یحیی‌نژاد بابل درگذشت. پیکر او را در حیاط منزل‌اش به خاک سپردند.