عصرایران - آنچه در مجلس شورای اسلامی درباره طرح امر به معروف و نهی از منکر می گذرد، تنازل یک فریضه شرعی به کمترین سطح قابل تصور است.
امر به معروف و نهی از منکر، نه فقط یک فریضه شرعی منحصر به اسلام که یک اصل عقلی مربوط به همه جوامع بشری است. بدیهی است هر چه روابط انسانی پیچیده تر، رسمی تر و گسترده تر شود، شکل این امر به معروف و نهی از منکر هم متفاوت تر خواهد بود.
به عنوان مثال، پدر یک خانواده، با زبانی پدرانه فرزند خود را به رفتار صحیح توصیه می کند یا از یک کار نادرست باز می دارد.
اما همین پدر، به عنوان مدیر یک اداره دولتی، در برابر حیف و میل اموال اداره توسط یک کارمند خاطی، فقط اخم نمی کند بلکه نهی از منکر او در اینجا، با برخورد اداری محقق می شود.
همین فرد اگر بخواهد نماینده مجلس یا رئیس جمهور کشورش را از کار نادرستی بازدارد، یا مردم را از رفتاری که می پندارد غلط است منع کند، نه اخم می کند و نه قدرت اداری دارد. او در اینجا می تواند در قالب مقاله ای در یک نشریه امر به معروف و نهی از منکر کند یا با همفکرانش حزب تأسیس کند و آن قالب، بکوشد روند اوضاع را بهبود بخشد.
مجلس شورای اسلامی اما همه امر به معروف و نهی از منکر را در این خلاصه کرده است که عده ای در خیابان به عده دیگر بگویند که حجابت را درست کن و سپس به این فکر افتاده که اگر کسی که مورد نهی از منکر قرار می گیرد مقاومتی کرد، از تذکر دهنده چگونه حمایت شود؟
اگر مجلس شورای اسلامی واقعاً نگران فریضه امر به معروف و نهی از منکر است باید به جای فروکاستن آن به ابتدایی ترین اشکال ممکنه، زیرساخت های واقعی تحقق و استمرار حیات این فریضه را فراهم سازد.
اگر مجلس طرح یا طرح هایی را برای حمایت از رسانه های مستقل و آزاد داشته باشد به گونه ای که افشاگری های رسانه ها با انواع برخوردها و تضییقات مواجه نشود، بخش عمده ای از منکرات در جامعه کاسته خواهد شد زیرا تجربه کشورهای پیشرو در عرصه دمکراسی نشان داده است که هر چه آزادی بیان قوی تر باشد، افراد به ویژه در مناصب دولتی، جرأت کمتری برای ارتکاب منکراتی مانند سوء استفاده از قدرت و امکانات خواهند داشت، کما این که بارها خوانده ایم که در فلان کشور، افشای یک تخلف ساده در رسانه ها منجر به استعفا و محاکمه مقامات ارشد دولتی شده است.
در جامعه پیچیده امروزی که در آن اصولی مانند تفکیک قوا، سلسله مراتب اداری، روابط رسمی و ... وجود دارد، نمی توان سخن از امر به معروف و نهی از منکر عمومی گفت ولی زیر ساخت منطبق بر این جامعه پیچیده برای این منظور یعنی "حزب" را نادیده گرفت و حتی از آن ارزش زدایی کرد.
حزب هر چند به یک معنا، تلاش برای کسب و حفظ قدرت سیاسی است اما اگر متعدد و واقعی باشد، همین حزب ها که توسط مردم شکل می گیرند، تبدیل به اهرم های امر به معروف و نهی از منکر می شوند که بر فعالیت های حزب حاکم نظارت می کنند و دولتمردان و مجلسیان نیز از بیم نظارت رقیب، رفتار و رویکرد بهتری را در پیش می گیرند.
بهبود رفتار حاکمان نیز به نوبه خود رفتار عمومی مردم عادی در همه مراتب را بهبود می بخشد که گفته اند: "الناس علی دین ملوکهم".
در کنار رسانه های آزاد و احزاب فراگیر که ابزارهای مردمی امر به معروف و نهی از منکر هستند، تقویت ساز و کارهای رسمی نظارتی از یک سو و تلاش مستمر برای از بین بردن زمینه های منکر و بهبود معیشت مردم ، دیگر لوازم تحقق معروف در جامعه و منکر زدایی از آن است.
بدیهی است که فراهم آوردن همه این شرایط ، انسان های خردمند و عملگرا می خواهد و کسانی که فاقد این دو ویژگی باشند و در عین حال بخواهند بگویند که ما هم کاری انجام دادیم، حداکثر می توانند امر به معروف و نهی از منکر را به برخوردهای خیابانی و مقررات حاکم بر آن تقلیل دهند بی آن که به بی فایده بودن کار خود، کاری داشته باشند.
به نظر بنده ،بدون عقلانيت و شناخت خصوصيات ذات انسان اقدام نماييم نتيجه مطلوب را نخواهيم گرفت. وتجربه ثابت كرده تهديد و زور ممكنه مدتي جواب بده ولي آثار مخربش بيشتر از فايده اش خواهد بود. در واقع مشكل ما اينكه هميشه از روي احساس تصميم ميگيريم . بدون اينكه دنبال علتها باشيم به معلول توجه ميكنيم و يك شبه ميخواهيم ره صد ساله بريم .اين امر نميشود كه نميشود كه نميشود.
و همچنین تنها نهادهای موجود برای فرهنگ سازی و نظارت را حزب و رسانه دیده است!! در صورتی که سازمانهای مردمی و نهادهای بسیار متنوعی به غیر از احزاب( که کارکرد اصلیشان در ساختارهای قدرت سیاسی است) در یک جامعه مدنی مدرن وجود دارند، که این وظایف به آنها بسیار نزدیک تر خواهد بود..
در کل به نظرم این نوشته، تحلیلی قوی ای از این پدیده مهم که کشور ما اخیرا درگیر آن شده است نمیباشد و از عصر ایران انتظار میرود یا به پدیده ای ورود پیدا نکند و یا اگر قصد ورود دارد، بسیار حرفه ای تر و مستند تر و مستدل تر از این برخورد کند.
خیلی نفوذ دارین ببینین ماشینای بالای 1.5 میلیارد تومان از چه راهی میخرنن؟
خانه های چند 10 میلیاردی؟
ساعت های چند ده میلیونی؟
و و و و و
نگاه جالبی بود
و مطلب مفیدی .
دست مریزاد!
مهمترین کار پیامبر اتمام مکارم اخلاقی هستش
شما و دوستان شما در خارج کمر بسته اید که امنیت خلاقی مردم رو بگیرید کار رو بجایی رسوندید که امار طلاق یک و نیم برار ازدواجه خدا لعنتتون کنه بحق همون قران که حتی نزدیک شدن به زنا رو نهی کرده چه رسد به زنای بصری و لمسی خدا لعنتتون کنه حامیای فساد و بی عفتی و ساپورت پوش های هرزه نما
شما بهتره چشم هات رو باز کنی و ریشه این تغییرات رو ببینی ...
حرف کسایی که با فساد های بزرگ تر و کلان تر برخورد جدی نمیکنن، روی مردم تاثیر عکس داره !
اینکه حدود حریم خصوصی رو توی قانون بیان نقض کنن، اینکه به خیلی از مسائل ریز دخالت کنن و ... اینها در عمل بهانه ای میشه برای تندرو ها، نتیجه هم خیلی ساده مشخصه ...
به هر حال یه دنیای دیگه ای هم هست که همه باید تاوان کارهای اشتباه و به تبع تاثیرات اشتباه و ایجاد دین گریزی هاشون رو بدن.
یک کمی از اون برج آجت بیا پائین! توی جامعه زندگی کن و اینقدر هم نوع تربیتت رو به دیگران نشون نده! این که تصویب میکنند ماشین حریم خصوصی نیست یا حیاط و راه پله های آپارتمان ها حریم خصوصی نیست به نظرت درسته؟ حتما فردا پس فردا توی خونه ها رو هم حریم خصوصی نمیدونند!
آمار طلاق بالا رفته چون مردم بخاطر مسائلی که کشور داره روز به روز دارن فقیرتر و بی پول تر میشن! بیکاری بیداد میکنه! بعد شما گیر دادی به ساپرت؟
شرایط اقتصادی درست بشه نصف این مشکلات خودبخود حل میشه، نیاز هم به قانون و گشت موتوری و . . . نداره.
اینجانب به عنوان کسی که مذاکرات مجلس را دنبال می کنم از اظهار نظرهای بعضی که خود را نماینده مردم میدانند واقعا تاسف می خورم