آزاده مختاری در روزنامه ایران نوشت:
شیشه ماشین را پایین می‌دهم
تا از جوانی در پیاده رو یکی از خیابان‌های سلمانشهر استان مازندران بپرسم
سینما اینجا کجاست؟ جوان تعجب میکند: «سینما!!» سینما چیه! یعنی، اینجا
سینما نداریم، آدرستون چیه؟ کجا می‌خواهید بروید.
- فقط می‌خواستم بدانم اینجا سینما کجاست؟
- «ما سینما نداریم، کل مازندران دو تا سینما بیشتر ندارد، یکی تنکابن یکی هم چالوس، همین.»
همین
سؤال و جواب باعث می‌شود کنجکاو دانستن اوضاع و احوال سینماهای کشور شویم
و به این نتایج می‌رسیم: در 60 شهر کشور 247 سالن سینما به نمایش فیلم
مشغول است. یعنی 1081 شهر کشور اصلاً سینما ندارد و با توجه به جمعیت کشور
آماری در این حدود به دست می‌آید که به‌طور تقریبی 31 میلیون نفر به سینما
دسترسی دارند و43 میلیون نفر به سینما دسترسی ندارند.از کنار جمعیت روستایی
که معلوم است به سینما دسترسی ندارند بگذریم که جز یک آه برایمان بیشتر
نمی‌گذارد!
سری به شهرستان‌های مختلف کشور زدیم.
سفر به لرستان:
سینماها خالی باشند هزینه تخریب کمتر است!ابتدا
از لرستان و سینماهایش بخوانیم. سیاوش بیرانوند، مدیر امور سینمایی حوزه
هنری استان لرستان در گفت‌وگو با «ایران‌جوان» می‌گوید: «چهار سینما در
استان بیشتر نداریم؛ خرم‌آباد، بروجرد، درود و الیگودرز که سینمای خرم‌آباد
دو سالن دارد ولی فروشی نداریم. سینما کم است، تعداد صندلی‌ها هم کم است و
استقبالی هم ندارد.»وی در مورد اینکه اگر قیمت بلیت در سینما کاهش بیابد
باز سینماها خالی می‌ماند یا نه، معتقد است: «قیمت بالا نیست، قیمت کاهش
پیدا کند شاید مردم بیشتر بیایند ولی در آن صورت هزینه‌ها تأمین نمی‌شود.
سینما هم پرشود، تخریب می‌شود. سینماها خالی باشند هزینه تخریب کمتر
می‌شود.»
شایان، 24 ساله ساکن بروجرد از سینما و شرایط سینما در این
شهر می‌گوید: «اینجا کسی زیاد سینما نمی‌رود. من و دوستانم بیشتر باشگاه
می‌رویم و استخر، سینما نمی‌رویم چون سینمای مدرنی اینجا نیست، فیلم که به
بقالی‌ها رسید می‌خریم در خانه دور هم جمع می‌شویم و نگاه می‌‌کنیم.»
سفر به شیراز:
شهری بزرگ بدون پردیس سینمایی«روزگار»
از کارمندان سینما سعدی شیراز درباره سینماهای شیراز و جوانان این‌شهر
این‌طور می‌گوید: «سینماهای شیراز کهنه و قدیمی است، مشهد، تهران و اصفهان
پردیس مدرن دارند، ما پردیس شیک و بزرگ که نه، یک پردیس سینمایی معمولی هم
نداریم. می‌گویند می‌خواهند بسازند ولی زمان شروع این ساختن نیز معلوم نیست
چون سرمایه‌گذار خصوصی می‌خواهد که انگار نیست. شهرداری و استانداری هم
آنچنان که باید و شاید کاری نمی‌کنند یعنی می‌گویند بودجه ندارند.
جوان‌های
شیرازی سینما دوست دارند ولی سینمای آنچنانی در این شهر نیست آن چند سینما
هم در یک منطقه متمرکز است یعنی پنج سینما در خیابان «زند» و یک سینما هم
در خیابان «سعدی» این یعنی در دیگر نقاط شهر بخصوص در شهرک‌های اطراف که
همین طور در حال رشد و ساخت و ساز است، خبری از سینما نیست و جوانان آن
مناطق که مثل ما فیلم دیدن در سینما را دوست دارند باید کلی راه بیایند و
کلی پول برای بلیت سینما بدهند و بعد دوباره این‌همه راه برگردند. آنان این
برنامه سخت را جزو برنامه‌های تفریحی خود تعیین می‌کنند.
آقای ایوبی چرا و حال چه کنیم؟!سراغ
شرق و جنوب شرق می‌رویم. به سیستان و بلوچستان و کهگیلویه و بویر احمد،
ولی آنجا هرچه می‌گردیم سینمایی پیدا نمی‌شود. به پایتخت بر می‌گردیم تا با
«ایوبی» رئیس سازمان سینمایی کشور گفت‌وگو کنیم تا او از سینماها و اینکه
چه برنامه‌ای برای افزایش سینما در کشور دارند به «ایران جوان» بگوید. حرف
های او ر ا می خوانید.
این عدد 300!کلاً در کشور 300
سالن سینما داریم. مثلاً در استان مازندران ما هشت سالن سینما و هفت سینما
داریم، آن‌هم در استانی با چنین وسعت و جمعیتی. همین ماجرا در تمام
استان‌های کشور حاکم است. به‌حتم این آمار نشانگر یک مشکل بزرگ است که
واقعاً سازمان سینمایی چنین توانی را ندارد که بتواند چنین مشکل بزرگ ملی
را به تنهایی حل کند. نیاز به یک اراده ملی است. تا حد توانمان بازسازی
سالن‌های تخریب شده را آغاز کرده‌ایم. به بخش خصوصی هم واقعاً رو
آورده‌ایم. آن‌ها را تشویق به همراهی در حل مشکل کمبود سینماهای کشور
کرده‌ایم و آنجاهایی هم که بخش خصوصی آمده‌است تا در کنار ما باشد به نحوه
احسن و اعلا آمده است.
ما به‌عنوان مشاور در تمام این مراحل کنارشان
حضور داشتیم و داریم. یک طرح جامعی را هم آماده کرده‌ایم که به هر حال بخش
خصوصی که وارد این همکاری می‌شود بداند چه میکند و ما نیز بدانیم این
تعامل به چه شکل خواهد بود.
می خواهیم 80 سینما بسازیمبیشترین
جمعیت شهری در استان‌ها به سینما دسترسی ندارند، بیشترین تعداد سینما در
شهر تهران با 106 سالن سینماست. بیشترین تعداد سینما در استان تهران با 110
سالن سینماست. برنامه‌هایی که ما داریم، همانگونه که تأکید داشتم اجرایی
شدنش به حمایت بخش خصوصی بر می‌گردد. امید داریم که با همراهی‌ها به ساخت
70، 80 سینمای دیگر در کشور برسیم. برای کشوری که 300 سینما بیشتر ندارد و
به قول شما مدت‌هاست همین رقم را ثابت داشته است، افزایش 300 به 370 یا 380
رقم بالایی است. ما طرحی را برای ساخت و بازسازی سینماها و تأمین بودجه
برای این امر برای هیأت دولت آماده کرده‌ایم که امید است با همراهی دولت و
همدلی بخش خصوصی به مقصود برسیم.
این‌طوری نبود ولی شدالبته
باید گفت همیشه هم این‌طور نبوده، زمانی 500 یا 600 سالن سینما داشتیم اما
در حال حاضر تعداد سینماها، هر روز کمتر و کمتر می‌شود. خلاصه سینماها از
بین می‌رود و جایشان را سینمایی پر نمی‌کند و دسترسی جوان‌ها به سینما هر
روز کمتر می‌شود.
شرایط به شکلی است که می‌توان گفت خیلی از
جوان‌های ایران تفریحی به‌نام سینما رفتن ندارند. مسئولان ذی‌ربط فعالانه
در تلاش برای افزایش تعداد سینماها هستند ولی بودجه کم است و آن‌ها که
بودجه دارند و بخش خصوصی هستند علاقه‌چندانی به اجرای پروژه‌های فرهنگی
ندارند. اگر چنین بماند کم کم جوان‌های ایران باید سینما رفتن را به‌خاطره
بسپارند در حالی که در همه دنیا سینما از اصلی‌ترین تفریحات جوانان است.
سینماها
در دنیا هر روز مدرن‌تر می‌شوند، به انواع سینما، تفریحی ساحلی و کویری
و... می‌افزایند و جوان‌های ما باید دست به دعا باشند تا با همت و توجه
مسئولان، بودجه بیشتری از بخش‌های دولتی و خصوصی به بخش فرهنگی اختصاص یابد
و با ایجاد یک همدلی، تعداد سینماها افزایش پیدا کند.
اگر از همین سینماها استقبال میشد خوب معلومه که بازم میشد بسازی.
هرجا درآمد باشه سرمایه خودش میره طرفش