ابوالفضل پورعرب به روزنامه آرمان نوشت: بعد از عکسی که از من منتشر
شد هیچکس به سرطان من اشاره نکرد. هرجا می رفتم می گفتند ایدز دارد یا
معتاد است و هزار حرف دیگر که در شان خودشان بود. در چنین شرایطی حاضر بودم
اصلا نباشم. خیلی وقت است که حال من خوب شده اما همه همان چهره تکیده و
لاغر در ذهن شان ماند.
من به وزن و شرایط جسمی سابقم برگشتم و
زندگی‌ام خوشبختانه خوب پیش می رود. رسانه ها حتی زندگی شخصی بازیگران را
هم جست‌وجو می کنند اما نسبت به برخی سینما گران هیچ آماری بروز نمی دهند
درصورتی که همه به آنها انتقاد دارند . برای من حرف‌هایی که پشت سرم گفته
می‌شود اهمیت ندارد. آن زمان که کار می‌کردم و نیاز به حمایت داشتم کسی
نبود، الان دیگر نه آنچنان کار می کنم و نه برایم حرف و حدیث اهمیت دارد.
سرطان
من خوش خیم بود و به خیر گذشت، اما من در این سه سال زجر یک سرطان بدخیم
را کشیدم. این شایعات آنقدر بد بود که به اندازه بیماری اذیت شدم، اما به
هر حال دعای مردم و کسانی که همیشه همراه من بودند باعث بهبودم شد.
هیچ
خبری از آنچه در دنیای مجازی و رسانه ها می گذشت ندارم و سمتش نمی‌روم .
خوشبختانه بیمارستان و مدارک همه موجود است و این شایعه است که سندی ندارد.
آن موقع هم سالم بودم. بیماری‌ام آنقدر حاد نبود که شایعه مرگم را همه جا
پخش کنند. من نرفته بودم که برگردم. مدتی مریض بودم و درحال مداوا، اما
ترجیح دادم کمتر کار کنم و حتی رسیدم به جایی که می‌گفتم ای کاش از اول کار
نمی کردم و امروز این حواشی دنبالم نبود. صنف آهنگران بیشتر از ما به هم
محبت دارند و خیلی از صنف های دیگر.
دو پیشنهاد کار دارم یک فیلم سینمایی به کارگردانی آرش سجادی که درباره یک راننده اتوبوس است و یک سریال هم با آرش معیریان.