وقتی خبر درگذشت استاد مسلم حقوق، دکتر ناصر کاتوزیان را شنیدم، ناخودآگاه به اولین روزهای دانشجویی ام در دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی تهران بازگشتم. روزهایی که با کتاب ارزشمندش "مقدمه علم حقوق"، الفبای حقوق را آموختم و چقدر وامدار آن کتاب هستیم همه ما که سال هایی را در رشته حقوق گذرانده ایم.
من هیچگاه استاد را از نزدیک ندیدم. بعد از فارغ التحصیلی هم ، با این که امکان ورود به عرصه قضاوت را داشتم و برغم قبولی در آزمون وکالت، هیچ گاه کار قضایی و حقوقی نکردم و روزنامه نگاری را به همه آنها ترجیح دادم (و به جای قاضی یا وکیل بودن، همیشه به عنوان متهم به دادگاه رفتم!) ولی نمی توانم در برابر مردی که جامعه حقوقی کشور و به تبع آن ، همه مردم ایران وامدار تلاش های علمی او هستند سر تعظیم فرو نیاورم و به روحش ادای احترام نکنم.
همه حقوقی های نسل کنونی ایران، مستقیم یا غیر مستقیم شاگردان او هستند ، نه به واسطه "مقدمه علم حقوق" اش که به دلیل دهها اثر دیگر و مشخصاً کتاب ارزشمند و سبک آفرین "قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی" و مشاوره ها و رهنمودهایی که تا اواخر عمر، از پژوهشگران علم حقوق دریغ نمی کرد.
امروز همه ما داغدار انسان فرهیخته ای هستیم که عمر خود را وقف قانونمند کردن جامعه کرد و این ، کاری است بس سترگ؛ روحش بسیار تا بسیار شاد باد.
*صفحه فیس بوک عصرایران
وز شمار خرد هزاران بیش
ایشون اثرات ماندگاری در علم حقوق از خود به جای گذاشتند .