با افتتاح سالن ˈمورس تا موبایلˈ در موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران، عموم مردم از این پس می توانند صدای مظفرالدین شاه قاجار را در حین خواندن فرمان مشروطیت بشنوند.
به گزارش ایرنا، مراسم افتتاح سالن مورس تا موبایل روز یکشنبه با حضور مسوولانی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، میراث فرهنگی، معاونت علمی ریاست جمهوری و برخی مجموعه داران خصوصی در محل موزه علوم و فناوری ایران برگزار شد.
در این سالن علاوه بر دستگاه های ارتباطی قدیمی همچون مورس، گرامافون، رادیو، تلفن و موبایل های اولیه، تاریخ ارتباطات اجتماعی در جهان و ایران در قالب تصاویر و نوشته هایی به صورت دیوارکوب ترسیم شده است و بازدیدکنندگان می توانند روند تاریخی ارتباطات را با مشاهده یک فیلم مستند مشاهده کنند.
رییس موزه علوم و فناوری در این مراسم ضمن تشکر از مسوولان و اعضای هیات علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی به خاطر اهدای وسایل ارتباطی قدیمی به این موزه گفت: بسیاری از این وسایل جزو اولین ابزارهای ارتباطی وارد شده به ایران طی دو قرن اخیر است.
دکتر مهرداد وحدتی افزود: اکثر این وسایل از کار افتاده بودند که با کمک اعضای هیات علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، این وسایل مجددا تعمیر و راه اندازی شدند و بازدیدکنندگان از موزه می توانند به صورت عملی با آنها کار کنند.
وی با بیان اینکه ˈگرامافونˈ به عنوان اولین وسیله ارتباطی در زمان مظفرالدین شاه قاجار وارد ایران شد، گفت: فرمان مشروطیت برای اولین بار به وسیله گرامافون و توسط مظفرالدین شاه قاجار پخش و ضبط شد که اکنون این صدای ضبط شده در سالن ˈمورس تا موبایلˈ موزه علوم و فناوری قرار داده شده و بازدیدکنندگان می توانند به آن گوش کنند.
وحدتی درعین حال خاطرنشان کرد: هرچند ممکن است برخی افراد، گرامافون را به عنوان وسیله ارتباطی به شمار نیاورند اما این وسیله برای ضبط صداها و پیامها و انتقال به افراد در دیگر زمان ها مورد استفاده بوده است.
وی تجهیز سالن مورس تا موبایل را از برنامه های جدی موزه علوم و فناوری عنوان کرد و گفت: خوشبختانه همین امروز با افتتاح این سالن، تعدادی از مجموعه داران خصوصی برای اهدای وسایل و ابزارهای ارتباطی مجموعه های شخصی خود به منظور تکمیل و تجهیز این سالن اعلام آمادگی کردند.
ساموئل مورس در حدود سال 1800 میلادی دستگاه مورس را اختراع کرد که الفبای آن ترکیبی از خط و نقطه است.
اولین گیرنده مورس، وسیله ای پاندولی شکل بود که از یک نوار لوله شده کاغذی برای ثبت نقطه و خط استفاده می کرد و بعد توسط اپراتور رمزگشایی و خوانده می شد.
در سال های بعد، استفاده از یک کلید جایگزین شد و به این ترتیب، اپراتورها می توانستند با صدای قلم، نشانه گذاری پیام را بخوانند.
بعدها با افزودن صدا سنج به تلگراف مورس، تلگراف کاغذی به تلگراف اکوستیک تبدیل شد.