عصرایران؛ احسان محمدی- 29 تیر 1393. می شود این روز را در تقویم ها کنار آن همه مناسبت بلاتکلیف کم طرفدار، روز خداحافظی علی کریمی نام گذاشت.
پس از انتشار خبر خداحافظی در نامه ای بالا بلند، هزاران و میلیون ها کلمه در ستایش او نوشته شد. بیش از هر سیاست مدار و هنرمندی. تاریخ حضور او را در ورزش ورق زدند. از درخشش در بازی های فوتسال جام رمضان با لباس فتح. گلزنی به تیم فوتسال استقلال و شادی گل های عجیبش تا روزی که حسین شمس دستش را گرفت و به اردوی تیم ملی در بروجرد برد که تومیسلاو ایویچ از او تست بگیرد و شاید یکی از مسافران جام جهانی 1998 باشد اما ایویچ نپذیرفت.
افسوس! مثل همه افسوس هایی که کنار نام علی کریمی پاشاکی می آید. مثل آن لگد بیخودی در اوج جوانی که به داور زد و یکسال محروم شد! افسوس!
وقتی به پرسپولیس پیوست شماره 26 را به او دادند، شماره هایی که انگار دستخط غول ها بود، با بزرگترین فونت ممکن پشت پیراهن ها نوشته می شد و علی کریمی شد سوگلی قرمزها.
خیلی ها می گویند تاکتیک آن روزهای پرسپولیس خیلی ساده بود. علی پروین در رختکن می گفت: توپو بدید علی، خودش می بره می کندش تو گل!
آنقدر از او خاطره داریم که انگار هزار سال با ما زندگی کرده است. دریبل های ریز، خونسردی کُشنده، عصبانیت های مقطعی و نگاه همیشه خجول و سری که همیشه زیر می انداخت و نگاهی که از دوربین های تلویزیونی می دزدید خیلی زود از او ستاره ای ساخت که قرمزها شماره 8 مشهور را شایسته شانه های پهنش دانستند.
در ترفیعی شگفت انگیز به مرد محبوب قرمزها روی سکوهای آزادی تبدیل شد. حتی وقتی به امارات رفت پسر بچه های عرب زبان پوسترش را بیشتر از همه شیخ های پولدار به دیوار اتاق هایشان زدند.
می گفتند مستعد است اما تنبل! تن نمی دهد به تمرینات سخت اما در بایرن مونیخ و زیر نظر ماگات سختگیر دوام آورد و آبرومند بازی کرد.
تصویرهایی را که از او در ذهن داریم ورق می زنیم. علی کریمی هم بازی بچه های سرطانی که هزینه درمان خیلی هایشان را بی هیچ نمایشی می داد. علی کریمی عصبانی و خشمناک در جام جهانی 2006 به ساک پزشک تیم لگد می زند و بطری های آب انگار هنوز بعد از 8 سال در هوا معلق هستند. علی کریمی درخشان و خیره کننده وقتی پا به توپ مدافعان آث.رم و تیم ملی آلمان را به هم گره می زد، عشق کریمی ها هنوز توی سر توپ زدن او را وقتی در ورزشگاه آزادی میشائیل بالاک را به یک تماشاگر تبدیل کرد مثل گل عزیزی به بوسنیچ هزار بار مرور می کنند!
علی کریمی با موهای افشان و دست های باز وقتی در پیروزی 4-3 به کره جنوبی گل می زد و بهترین بازیکن آسیا شد. علی کریمی وقتی در روزهای داغ و پرهیاهوی 88 تصویری فراتر از مستطیل سبز از خود ثبت کرد و مثل همیشه مغرور بود و سرکش و دوست داشتنی و با این که نماد قرمزها شده بود علاقه اش به اسطوره آبی ها را پنهان نمی کرد. آخر ناصر حجازی هم مثل او سرکش بود و مغرور...
علی کریمی وقتی با علی دایی درگیر شد و پنهان نکرد که دوستش ندارد! علی کریمی وقتی با سردارهای فوتبال نساخت. آجورلو او را از استیل آذین اخراج کرد و بیانیه داد و رویانیان گفت ام الفساد فوتبال ایران است! علی کریمی وقتی از خداحافظی غربیانه مهدوی کیا آنقدر دلش گرفت که خداحافظی کرد. رفت. مهدوی‌کیا هیچ جا نگفت کریمی به خاطر من احساسی شده بود.
تماسی با کیروش نگرفت که همین خداحافظی را بهانه کرد و دیگر از کریمی برای تیم ملی 2014 دعوت نکرد. مهدی در هیچ مصاحبه‌ای هم به خاطر کریمی، سرمربی تیم ملی را خطاب قرار نداد. بخوانید خود کریمی چه نوشته امروز: "صرفاً تحت تاثیر خداحافظی غریبانه مهدوی‌کیا تصمیمی احساسی گرفتم. فضای اندوه‌بار آن همه بی اعتنایی مرا از فوتبال بیزار کرد و خود را در پایان دیدم. هر چند همین تصمیم احساسی و عجولانه باعث شد تا برخی همه چیز را تمام شده بدانند و مرا با دست خود به مسلخ ببرند.".. مسلخ! چقدر تلخ است این واژه برای بازیکنی که بارها با دریبل هایش به آسمان پریدیم.
دوست داشت با پیراهن پرسپولیس بازی خداحافظی کند. در تراکتورسازی حتی وقتی قهرمان جام حذفی شد خودش را روی سکو پشت جوان ترهای تیم قایم کرد و خیلی زود به رختکن رفت... علی کریمی.... علی کریمی...
ستاره هایی مثل او و فرهاد مجیدی به فوتبال بی رمق ایرانی رنگ می پاشیدند. خوش تکنیک، دوست داشتنی و اندک بهانه های باقی مانده برای رفتن به ورزشگاه آزادی.
حالا علی کریمی از فوتبال خداحافظی کرده است. تمام. حتماً بابک معصومی ستاره تیم ملی فوتسال که سرطان گرفت و کریمی در قامتی بزرگتر از فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس مثل همیشه «رفیق» جلو آمد و هزینه های دوست قدیمی اش را پرداخت کرد حالا روی ابرها لبخند می زند، لبش را گاز می گیرد که اشکش روی زمین نچکد و می گوید: خداحافظ داش علی کریمی ...!
در باره جمله "علی کریمی وقتی در روزهای داغ و پرهیاهوی 88 تصویری فراتر از مستطیل سبز از خود ثبت کرد" تشکر کردم ولی منتشر نکردین
کامنتی که حاوی هیچ توهینی نبود
یادش بخیر
قطعا نتيجه بهتري ميگرفتيم.
همان بهتر که رفت
با تمام احترامی ک برای اقای کریمی قایلم ولی ظاهرا نویسنده محترم بد جور ی جو گیر شدن .
من که دوسش دارم
شخصیت کریمی خارج از زمین فوتبال بود که اونو تبدیل به به انسان بزرگ کرد نه کریمی خوشتکنیک توی زمین، کریمی وقتی کریمی شد که همیشه کنار مردم ایستاد نه جلوتر یا بالاتر از اونها.
اما در نفی اینکه زیبایی فوتبال فقط امثال کریمی هستند، خوشحالم که آلمان با 11 بازیکن که همه ستاره بودن قهرمان جهان شد بدون اینکه سوپر استار و اسطوره داشته باشه. خوشحالم که رونالدو و مسی نتونستن هیچ کاری برای ملتشون بکنن. خوشحالم دیگه دوران پنهان شدن پشت نقاب نیمار تموم شده. لذت فوتبال فقط دریبل و گره زدن مدافعان نیست. لذت فوتبال رو میشه توی محو شدن توپ بین پاهای 11 نفر به عنوان یه تیم هم جستجو کرد.
منفی ها رو ردیف کنید اما دیگه دوره مارادونا بازی توی فوتبال نموم شده.
تیم ایران تو این دوره از جام جهانی زیر نظر کیروش با وجود اینکه توان تهاجمی و حفظ توپ بالایی نداشت اما تونست یه الگوی اولیه از تیمی باشه که بازیکنان خودمحور ازش کنار گذاشته شدن و همه برای هم بازی میکنن. امیدوارم روزی برسه که فوتبال ما هم 11 نفر با توانایی های امثال کریمی داشته باشه که به معنای واقعی تیم باشن.
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ
ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﻢ
ﺑﺪ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ، ﺁﺏ ، ﺯﻣﯿﻦ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ، ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ
ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺖ
ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻝ، ﺑﺘﮑﺎﻧﻢ ﺍﺯﻏﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﮔﺬﺷﺖ ،
ﺑﺰﺩﺍﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ،ﺗﺎﺭ ﮐﺪﻭﺭﺕ، ﺍﺯ ﺩﻝ
ﻣﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ، ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﮔﺮﺩﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺧﻮﺵ
ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ
ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺻﺪﻕ، ﺳﻼﻣﯽ ﺑﺪﻫﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﺨﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺴﺖ
ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ، ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻓﺮﺩﺍ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ
ﮔﺮﭼﻪ ﺩﯾﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ
ﮐﺎﺳﻪ ﺍﯼ ﺁﺏ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﯾﺰﻡ ،ﺷﺎﯾﺪ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺯ ﺳﻔﺮ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ
ﺑﺬﺭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﮑﺎﺭﻡ، ﺩﺭ ﺩﻝ
ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﻭﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩﻡ، ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻢ
ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺨﺮﻡ
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺘﻤﺎ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﯽ، ﺩﻝ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﻢ
ﺑﮕﺬﺭﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺭﻓﯿﻖ ، ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﺩﻡ ﺩﺭ
ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺪﻭﺯﻡ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﻫﻤﺴﻔﺮﯼ ، ﺑﺒﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﻬﺮ ﻫﻢ ﭼﯿﺰ ﺑﺪﯾﺴﺖ
ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺘﻤﺎ
ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻢ، ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﯾﺮ ﮐﻨﻢ ،ﻣﻬﻠﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮﺍ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ
ﻭ ﺷﺒﯽ ﻫﺴﺖ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ
فريدون مشيري-
علي جان حالا ميدان جامعه دردمندت نياز مند وجود نازنينت ميباشد تا دردي از دردمندان، بدور از هياهو توسط ستارگان بي ادعايش رفع شود
دلت از خیلیا پاک تر بود ..
روحت از خیلیا بزرگتر ..
اهل ریا نبودی ..
فوتبال رو تو واسمون معنی کردی..
همیشه در قلب ما میمونی ..
خداحافظ مرد ..
خداحافظ اسطوره
خداحافظ جادوگر
خداحافظ مارادوناي ايران
خداحافظ پسر مغرور
خداحافظ جوانمرد
خداحافظ جهان پهلوان
خداحافظ 8 دوست داشتني
خداحافظ دستگير مستمندان
خداحافظ مرد باغيرت
خداحافظ هنرمند
خداحافظ طغيان تكنيك
خداحافظ مرد جنگجو
خداحافظ پرسپوليسي اصيل
خداحافظ پسر ايراني
خداحافظ علي كريمي
اهمیت هر خبر را می توان از میزان پیامهای خوانندگان آن به عنوان یک شاخص اندازه گیری نمود.
در ضمن اون آقای متشرع! که به علی کریمی گفت ام الفساد کجاست؟
علی فقط کریمی
جالبه که تا اخرین روز نقل و انتقالات منظر موند وقتی از پرسپولیس خبری نشد گفت خداحافظ وگرنه خیلی تیمها کریمی و میخواستند و میخواهند
کریمی به پرسپولیس تعصب داشت اما پرسپولیس تعصبی روی کریمی نداشت و این تنها افسوس من و امثال من است.
منم از طرفداری پرسپولیس خداحافظی میکنم
او در حالي پس از 16 سال فوتبال را کنار گذاشت که دو سال از فوتبالش را در بايرن‌مونيخ گذراند و چندين قهرماني در آلمان را نيز در کارنامه دارد. کريمي که در سال 2004 بهترين بازيکن سال آسيا شده، طي 127 بازي ملي، 38 گل زده این سایت معتبر از کريمي به عنوان بهترين بازيکن تمام دوران فوتبال آسيا نام برده است
"علی پروین در رختکن می گفت: توپو بدید علی، خودش می بره می کندش تو گل!"
"بیش از هر سیاست مدار و هنرمندی"
"شانه های پهنش"
"سر بچه های عرب زبان پوسترش را بیشتر از همه شیخ های پولدار به دیوار اتاق هایشان زدند"
"در بایرن مونیخ و زیر نظر ماگات سختگیر دوام آورد و آبرومند بازی کرد"
"بطری های آب انگار هنوز بعد از 8 سال در هوا معلق هستند!!!"
باقیشو دیگه تاب نیاوردم بخونم!
علی جان خسته نباشی توهم مث فرهاد ما مث مهدی مهدوی کیا غریبانه ازاین فوتبال کثیف رفتی امیدوارم که تو وفرهاد در کسوت مربی بازم برگردین وجایی راواسه نااهلان فوتبال مانذارید.کاش بجای حجازی مثل تومینوشتی توهم مثل حجازی سرکش مغرور....قامتت همیشه سبز
حیف شدی داش علی ،دیگه به عنوان مربی هم برنگرد فوتبال ایران لیاقت تو رو نداشت
و تو تووووو باتو
آرزوی من
با تو بودنه
روز مرگ من
بی تو بودنه
ترويج فرهنگ تشکر و قدردانی از کسانی که مدتی را با تمام وجود برای شادی مردم اين سرزمين کهن از جان مايه گذاشتند و باعث خوشحالی ما شدند، شکر نعمت است. در استاديوم ها بايد می رفتيد و می ديديد که علی کريمی چقدر محبوب بود.
محبوبيتی که به خاطر کمک به ديگران به دست آورده بود و نه فقط فوتبال. خواهش می کنم کريمی اين روحيه خود را بعد از خداحافظی از فوتبال هم داشته باشد. روحيه کمک به هم نوع
ممنون علی
خدایی خیلی مردی داش علی
پسر ايران
هميشه خاطره نبوغ تو جادوگر و دل مهربانت در خاطر ما مي مانه
تو كسي نيستي براي فراموشي
اتفاق نادر فوتبال ايران بودي و هميشه در دل ما
همیشه مرد بودی همیشه یک رو بودی بی ریا بودی دوستت داشتن حتی انها که اهل فوتبال نبودند.... کاش بودند آدمهایی مثل تو.... همیشه در یادها میمانی.....
چیزی که مهمه اینه که اون متفاوته باید متوجه آن شد ... چرا که خصوصیات بازی او یادآوری کسی جز خود او نمی تونه باشه ، باید فهمیدش و درکش کرد... باید حس کرد کند بودن و سرعت پایین دویدن او مهمترین خصوصیت منحصر بفرد اوست درست مثل نبرد گلادیاتورها ، حریفانش او را رها نمی کنند چرا که سرعت کم به نبرد او زیبایی می دهد حریفان او را رها نمی کنند چرا که باید مانند بالرین ها با او برقصند با این تفاوت که به اجبار است و در صحنه نمایش غافلگیری نفس گیری رخ می دهد . و درست مثل نقاشی که هم می تواند زیبا نقاشی کند و هم تنبل است و تابلوی خود را میان نبرد و جنگ خیر و شر برده . این خصوصیت اوست که در کمال خونسردی آنجا نقاشی زیبای خود را درست میان حریفان تن به تن به رخ زمین بکشه.
کسی حق نداره اونو در میان رنگها گم کنه اما می توان بین غرور او را پیدا کرد جاییکه تنها غرور به دل می نشینه در بدن و حرکات اوست ... کریمی ناخواسته بخیل نیست همه را دعوت می کند با او بازی کنن .
بله کریمی عصبانی است اما کجا .. در میان غریبه ها ، آنها او را نمی پسندن او یاد نگرفته خودش را جا بگذاره و رها کنه و مثل یکی از آنها شود بی هنر ، بی زیبایی ، او فقط بازیهای زیبای کودکی و نوجوانیش در کوچه پس کوچه های محله شان را با خودش اُورده همین.
او تولدی اشتباه در موقعیتهای اشتباهی بود حتی با خودش هم در اشتباه بود باید به شخصیتش و ذهنش اجازه بزرگ و باز شدن می داد آنوقت از نیمی خود فراتر می رفت . آن کریمی بی نهایت کجاست البته هیچ وقت پیدا نشد و کسی و خودش سراغش را نگرفت.
8 متعلق به آمارها نیست او در کفه دیگر ترازو قرار گرفته ... سرنوشت به سمت زیبایی کشاندش. این هم رقابتیه که نتیجشو تماشاگرا تعیین می کنن. کسی که کریمی را انتخاب کرده تاریخ نشونش داده باید قید جدولهای رده بندی و نتایجو بزنه و سرزنشهای دیگران درین باره را تحمل کنه. اما سرزنش گران هم باید بپذیرند که پا را از گلیم خود فراتر نهاده اند و درباره کریمی با زبانی که متعلق به احساسات و بازی زیبا نیست فقط چیزهایی که متعلق به خودشان هست و تنها برای خودشان ارزش دارد ( یا بی ارزش است) وقتشونو تلف می کنن.
اين متن و كپي مكينم و به عنوان يادگاري نگهش ميدارم، نه اصلا ميدم با خط خوش بنويسنش و قابش ميكنم ميزنم به ديوار اطاقم
هر روز كه بيدار شم اين متن و ببينم و ياد داش علي كريمي بيفتم كه از صميم قلب عاشقشم و بينهايت دوستش دارم
درسته مجیدی ستاره آبیهاست
ولی علی کریمی اسطوره است ........
اما فوتبال ایران بدون کریمی هرگز بزرگ نمیشد
خداحافظ مرد دوست داشتنی ایرانی
متن احساسی و خوبی بود ولی شعن و مقام کریمی در فوتبال ایران بیش از این خداحافظی نابهنگام و بی سرو صدا بود. فوتبال ما در تکنیک و تاکتیک و بازی حرفه ای نشد ای کاش حداقل در رفتار با اسطوره هایش حرفه ای عمل می کرد. یعنی این هم خیلی سخت است؟!
همیشه در قلب ما خواهی بود و تنها روسیاهی می ماند برای امثال دایی ها و رویانیان و آجورلو ها و انصاری فر ها.
کسانیکه سرشار از کیته و حسادت و کوته فکری بودند شرمشان باد و ننگ برآنها
اصلا همين نكونام باعث شد تا كريمي به تيم ملي دعوت نشه
اصلا بگين نيمار بياد پرپسپوليس اسطوره بسه....
اصلاً ميدوني متن بالا راجع به كي نوشته شده؟!
عالی بود
فصل آشنائي ما سبز خواهد ماند باقي...
او لیاقت قهرمان دل ها شدن را دارد.
علي جان بدان كه هميشه دوستت داريم، هميشه
اینست حقیقت انسان بعد ازمرگ . مابقی هه توهم است و خیال.
مگر کریمی که بود؟ یک فرد تکرو که دریبل میزد و جلو میرفت . همین که پایش به باشگاههای اروپا رسید ، نیمکت نشین شد.
اوه ببخشید ناراحتتون کردم. کریمی خدای فوتبال بود. رونالدو بزرگ شاگردش بود. رونالدینیو نوکرش بود، کریستین رونالدو نوکر دیگرش بود.!!!