دیدار اصحاب رسانه با حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی شامگاه پنج شنبه همزمان با نوزدهمین شب ماه مبارک رمضان برگزار شد که پیش از سخنان رییس جمهوری 5 تن از اساتید حوزه ارتباطات و نمایندگان جامعه خبری مطالب خود را بیان کردند.
به گزارش ایرنا، سخنرانان دیدار شب گذشته اصحاب رسانه با رییس جمهوری مهدخت بروجردی استاد ارتباطات، محمدعلی وکیلی دبیر کل انجمن روزنامه های غیردولتی، عباس درویش توانگر قائم مقام خبرگزاری تسنیم، علی معلم سردبیر و مدیرمسوول ماهنامه دنیای تصویر و محمد قوچانی روزنامه نگار بود که در ذیل بخشی از سخنان آنها را می خوانید:
*ثبات حرفه ای حق ما است
محمد قوچانی اینچنین گفت: «ما روزنامه نگاریم؛ می نویسیم؛ خطبه نمی خوانیم. به زبان قلم سخن می گوییم نه به زبان قدرت، هر چند که زبان اهل قدرت را بخوبی می شناسیم. قاعدتا شما نیز باید به زبان اهل قدرت سخن بگویید چرا که رییس جمهور به عنوان وکیل همه ملت نماد قدرت، مشروعیت و اقتدار ملی است اما دریغا که با شما هم به زبان قدرت سخن می گویند؛ تهمت می زنند و تهدید می کنند. پس اجازه دهید با شما همزبانی کنیم و نه خطاب به شما که خطاب به همان اهل قدرت با زبان اهل قلم سخن بگوییم.
وی افزود: خطاب به همان کسانی که می گویند هیچ چیز عوض نشده است. همان کسانی که می کوشند 24 خرداد را از یاد ببرند و در خواب بازگشت سوم تیرند. همان کسانی که سعی می کنند حافظه کوتاه مدت ملت را پاک کنند و نگذراند از یادها برود که در آن سالهای سخت به یک تماس تلفنی آن مدعی العموم معزول کارمان را از دست می دادیم و همچون حلزون های خانه به دوش کوچ می کردیم و چون کرگدن های پوست کلفت خم به ابرو نمی آوردیم و کارمان را از سر می گرفتیم.
این روزنامه نگار اضافه کرد: ما مامور به حرفه بودیم و آنها نیز مامور به وظیفه؛ کار ما روزنامه نویسی بود و کار آنها روزنامه ننویسی. هر دو به تکلیف عمل می کردند اما ما ماندیم و آنها رفتند. ما روزنامه نگار ماندیم و آنها مدعی العموم و رییس جمهور و وزیر ارشاد و اطلاعات نماندند.
وی گفت: ما حتی مهاجرت هم نکردیم که برگردیم؛ هر چند، هجرت از راه های حفظ حیات و ایمان است. اما ما برای حفظ همان ایمان، وحدت و امید، ماندیم و نرفتیم. از روزنامه به هفته نامه و از هفته نامه به ماهنامه و از ماهنامه به فصلنامه و از فصلنامه به سالنامه و از سالنامه به خانه رفتیم اما آن قدر ماندیم تا شما آمدید. آن قدر ماندیم تا آنها رفتند.
قوچانی اضافه کرد: آنها که سالها فرزندان این انقلاب را به کوچکترین بهانه و شاید خطایی ضد انقلاب خواندند؛ آنها که جز با پول بیت المال نمی توانند روزنامه نگاری کنند اما کسانی که با بذل جان و مال خود روزنامه نگاری می کنند را غیرخودی می خوانند، آنها که در روزنامه هایشان مناسبت های انقلابی را با حذف این و آن، نشانه گذاری کرده اند و روزهای وحدت بخش آن انقلاب را از یاد برده اند، آنها که کارشان حذف حداکثری ، افتخارشان شمارش ریزش ها و مذهب شان تکفیر خلق خداست، اما آقای رییس جمهور ما کافر نیستیم.
وی با بیان اینکه ما روزنامه نگارانی هستیم که در دامن همین میهن، آیین، اسلام، ایران و انقلاب زاده شده ایم، بالیده ایم و کارنامه و برآمده جمهوری اسلامی هستیم، ادامه داد: ما کم هزینه ترین و کم توقع ترین فرزندان انقلابیم؛ به فهرست توقعمان بنگرید.
*مطبوعات را اعدام نکنید
قوچانی اضافه کرد: ما روزنامه نگاریم. به این حرفه عشق می ورزیم و آن را با هیچ مقامی عوض نمی کنیم؛ اما ثبات حرفه ای حق ما است. به کوچکترین انتقاد یا اشتباهی حق مان، نه عشق مان و کارمان را از ما نگیرید. ما از کوچ خسته شده ایم. یکجا نشینی حق ما است. چرا به کوچک ترین اشتباهی یک رسانه را، یک نهاد مدنی را به اشد مجازات یعنی اعدام محکوم می کنند.
این روزنامه نگار گفت: آیا گناه یک روزنامه نگار ولو خطاکار، از گناه یک دولتمرد مختلس یا قاضی ناعادل یا درجه دار خاطی که به اموال عمومی، عدالت اجتماعی یا اعتماد ملی خیانت می کند بیشتر است؟ آیا به بهانه رسیدگی به اتهام این افراد، نهاد دولت یا دادگستری یا نیروهای مسلح را معلق می کنند؟ آیا نمی توان با روشن کردن مرز توهین، انتقاد، تعریف و توصیف دقیق مقدسات، از قربانی کردن ارزشها به پای اغراض سیاسی- که علت اصلی توقیف روزنامه ها است - جلوگیری کرد؟ آیا نمی توان از مجازاتهای جایگزین استفاده کرد؟»