درباره ریشه این مراسم آئینی سنتی، روایت های بسیاری نقل شده، اما آنچه که بیشتر به واقعیت نزدیک است : "قرقیعان" از "قرّةالعین" به معنی نورچشم، گرفته شده است که نقل شده: با ولادت امام حسن مجتبی (ع) و خوش‌حالی پیامبر اسلام از ولادت وی، مردم برای عرض تبریک به امام علی (ع) و حضرت زهرا(س) "قرة عین! قرة عین!"گویان به درب منزل‌شان می‌رفتند، لذا همین مسأله میتواند مهمترین دلیل برای برپایی جشن و سرور میان مسلمانان در این شب از ماه مبارک رمضان باشد.
در شب پانزدهم ماه رمضان، کودکان عرب خوزستانی پس از افطار، لباس‌های محلی خود را پوشیده، و با شور و شعف به کوچه پس‌کوچه‌های شهرها و روستاهای عرب‌نشین می‌روند و با آویختن کیسه‌ای بر گردن، برای جمع‌آوری عیدی و شیرینی نیمه ماه رمضان به درب خانه‌ها می‌روند و اشعاری را زمزمه میکنند، این اشعار در مناطق مختلف متفاوت است، اما معمولاً شعری که به شعر گرگیعان در خوزستان معروف است "گرگیعان و گرگیعان الله یعطیکم رضعان" (خداوند به شما بچه بدهد) می باشد. این مراسم تا پاسی از شب نیمهٔ ماه رمضان ادامه می‌یابد
آیین گرگیعان با نام‌های مختلف در کشورهای عربی وجود دارد مردم بغداد آن را
«ماجینه» و اهالی جنوب بغداد به آن «کرکیعان» می‌گویند.
در بحرین «قرقاعون»، قطر «قرنقعوه»، کویت و شرق عربستان
«قریقعان»، عمان «قرنقشوه» و در امارات متحده عربی به نام «حق اللیله»
شناخته شده‌است.